Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στις μόνιμες διαφορές Λάρισας και Πιερίας που επηρεάζουν προς το χειρότερο και την τελική μορφή του Διατάγματος. Το ίδιο το Υπουργείο, κατά κάποιο τρόπο, μη θέλοντας να πάρει το μέρος κανενός ρίχνει την ευθύνη στους δήμους σε κάποια θέματα που «καίνε»…
Ας δούμε λίγο από κοντά την υπόθεση και τις δικές μας ευθύνες. Ευθύνες που έχουν να κάνουν με κατηγορίες που εκτοξεύονται κατά καιρούς με αφορμή χιονοδρομικά, καταφύγια δρόμους ψηλά στο βουνό κ.ά. Γενικά υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη για το πώς πρέπει να αναπτυχθεί τουριστικά το βουνό. Πολλές φόρες αυτό γίνεται και πράξη ακόμα και με παράνομες ή εντελώς λάθος επεμβάσεις στο βουνό και με πολιτική κάλυψη! Η πολιτική βοήθεια και στήριξη ζητείται γενικά πολλές φορές και ξεχωριστά χωρίς φυσικά να ενημερώνεται η άλλη πλευρά. Και ύστερα όλοι μαζί ξανά μιλάμε για ανάπτυξη και προστασία συνολικά του Ολύμπου!
Και φυσικά όλη αυτή η κατάσταση βοηθά τους πραγματικούς εχθρούς του βουνού, ντόπιους και μη, που το βλέπουν μόνο σαν εφήμερο κέρδος από άνοιγμα δρόμων, ρίξιμο τσιμέντου και άλλα… Γνωρίζοντας ανθρώπους που νοιάζονται, και από τις δύο πλευρές, ξέρω ότι στην ουσία τους διχάζει μόνο η καχυποψία και το ίδιο τους το πάθος για το βουνό. Μεγάλο ρόλο παίζει και η διαφορετική γεωγραφία και μορφολογία των περιοχών. Έτσι ο κάτοικος της Πιερίας δεν καταλαβαίνει ότι είναι άλλο τα χωριά σου να είναι στα 300 μέτρα κι άλλο στα 800-1000 και ότι είναι λογικό οι δρόμοι από Θεσσαλία προς το βουνό να φτάνουν ψηλότερα. Ο δε κάτοικος της Λάρισας πρέπει να καταλάβει ότι αυτό δεν σημαίνει 2.500 μέτρα. Αν και από την Πιερία φτάσουν τόσο ψηλά το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό για την ευαίσθητη ανώτερη ζώνη του Ολύμπου και θα σημάνει και το τέλος του μύθου του. Πρέπει να ζητήσουμε μαζί να μπούνε μπάρες στους δρόμους που δεν χρειάζονται κι από τις δύο πλευρές και από κάποιο υψόμετρο. Διαφορές υπάρχουν και για παράνομα κτίρια, αυθαιρεσίες και κακοτεχνίες. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι παράνομο δεν είναι μόνο το κτίσμα στο Χρηστάκη. Πόσο δύσκολο είναι να δούμε επιτέλους ποια θα γκρεμιστούν, ποια θα βελτιωθούν, και ποια τυχόν καινούρια μπορούν να γίνουν; Πότε με θετική διάθεση θα μιλήσουμε για σωστή διασπορά και διαχείριση των επισκεπτών που τόσο μπορεί να συμβάλει στην προστασία του Ολύμπου αλλά και την ανάπτυξη των γύρω περιοχών; Πότε θα μιλήσουμε για εισόδους, έλεγχο και άδειες κορυφής, που είναι απαραίτητα για την προστασία του βουνού και των ίδιων των επισκεπτών; Υπάρχουν παντού, ακόμα κι εκεί που ένα βουνό ανήκει σε δύο κράτη και όχι σε δύο νομούς!
Θετική διάθεση και ενότητα είναι το ζητούμενο αλλά και λιγότερη ματαιοδοξία και τοπικισμό που μας πάνε πίσω. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί π.χ. ότι η Πιερία έχει εφτά-οχτώ ορειβατικούς συλλόγους, χώρια οι ομάδες του ίντερνετ, χώρια οι περιβαλλοντικές και οι ομάδες ορεινής διάσωσης; Το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει και από τη μεριά της Λάρισας. Πώς να εξηγηθούν οι οχτώ Μαραθώνιοι που αντί να ενώνουν χωρίζουν κι αυτοί; Κάθε φορέας δημόσιος ή ιδιωτικός, κάθε χωριό και πόλη, κάθε σύλλογος, έχει τη δικιά του απόλυτη άποψη και ζητά την εφαρμογή της. Κι φυσικά και οι κυνηγοί υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας: «Όταν κυνηγάμε λέει εμείς οι τουρίστες έχουν φύγει»! Ανάπτυξη λοιπόν στο βουνό και τουρισμός μόνο στη μη κυνηγετική περίοδο… Και πιέζουν και αυτοί πολιτικά. Από τη δική μου μικρή εμπειρία στο καταφύγιο «Κρεβάτια» οι πιο εύποροι ξένοι επισκέπτες-τουρίστες, έρχονταν μετά το τέλος του καλοκαιριού! Αυτούς τους τουρίστες δεν τους θέλουμε; Ποιον τουρίστα θέλουμε τελικά; Πότε θα καταλάβουν κάποιοι ότι σωστή ανάπτυξη ορεινού τουρισμού και νέες θέσεις εργαζόμενων είναι πάνω από χόμπι, ματαιοδοξίες, πολιτικές και εφήμερα κέρδη; Πότε θα ακούσουμε τους επαγγελματίες του χώρου και τους επιστήμονες; Οδηγούς βουνού, καταφυγιάρχες, ξενοδόχους, δασολόγους, γεωλόγους, τον ίδιο το φορέα του Δρυμού; Γιατί κάποιοι νομίζουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια; Του καθενός η προσωπική γνώμη μπορεί να είναι διαφορετική και να διαφωνεί σε πολλά με τη μορφή του Προεδρικού Διατάγματος. Ποιος όμως έχει τη μεγάλη εμπειρία και την επιστημονική κατάρτιση ώστε να απαιτεί η γνώμη του να γίνει πράξη; Επιτέλους ας μιλήσουν οι ειδικοί για να γίνει το καλύτερο. Όλοι οι άλλοι ας τους καλέσουμε να τους δώσουμε το βήμα και ας τους στηρίξουμε ενωμένοι για κάτι καλό. Ας σταματήσουμε να «ξοδεύουμε ενέργεια» για γκρίνια στο ίντερνετ και να μαζευτούμε να τους ακούσουμε. Έχω την εντύπωση ότι αυτοί που πρέπει δεν έχουν μιλήσει ακόμα ή μίλησαν και δεν ακούστηκαν από τη «βουή» που προκάλεσαν όσοι θα έπρεπε να σιωπούν… Ας μη χαθεί η ευκαιρία. Είναι καιρός να κάτσουμε όλοι στο ίδιο τραπέζι με διάθεση να ακούσουμε και να συμφωνήσουμε…
* Βασίλης Μαμούρης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, πρώην υπεύθυνος Καταφυγίου «Κρεβάτια».
