Ό,τι πετάμε στη θάλασσα …ξαναέρχεται πίσω. Στο σημείο που θα ξαναπάμε και θα ξανακαθίσουμε στην παραλία, που θα ξαναπλώσουμε την πετσέτα μας, για να απολαύσουμε τον ήλιο και τη θάλασσα, θα βρούμε ότι αφήσαμε.
Πλαστικά μπουκάλια, το χαλασμένο φουσκωτό σωσίβιο του παιδιού, το καπάκι του θερμός ή του ποτηριού, το καλαμάκι, τη χαλασμένη μάσκα, το κομμάτι της ομπρέλας, το αντηλιακό, ένα παιχνίδι… και ότι άλλο «άθελα» μας ξεχάσαμε, ότι έπρεπε να πετάξουμε στους κάδους των σκουπιδιών της παραλίας, ή δεν θυμηθήκαμε να κάνουμε τον κόπο να μαζέψουμε σε μια σακούλα ότι σκουπίδι με ευκολία αφήνουμε στην άμμο, και να αναζητήσουμε τον πλησιέστερο κάδο απορριμμάτων, για να τα βάλουμε εκεί που είναι η θέση τους.
Γιατί η θέση τους σίγουρα δεν είναι ούτε μέσα στη θάλασσα, ούτε στην παραλία, που μας φιλοξενεί, αλλά δυστυχώς το αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν μας ενοχλεί! Όταν δηλαδή πάμε στην παραλία και ψάχνουμε να βρούμε χώρο χωρίς σκουπίδια, για να στρώσουμε την πετσέτα μας.
Είναι σύνηθες φαινόμενο, πλέον εδώ και χρόνια, όταν ξαναγυρνάμε στις παραλίες το επόμενο καλοκαίρι, να βλέπουμε παντού σκορπισμένα σκουπίδια, που ξέβρασε η θάλασσα και τα οποία βέβαια πετάξαμε εμείς. Είναι σύνηθες φαινόμενο πλέον, να μην αλλάζουμε συμπεριφορά.
Τσάμπα, τόσες διαφημίσεις κάθε χρόνο, αυτή η «HELMERA», με τον γλάρο που συστήνει να κρατήσουμε τις ακτές καθαρές!
Τσάμπα τόσες εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης για τον περιβάλλον.
Είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως!
Λ.Κ.
