Ήταν στα στερνά του θωρηκτού «Γ. Αβέρωφ», ως πλοίου εν ενεργεία, όταν σε ηλικία 28 χρόνων κατετάγη ως πυροβολητής καταστρώματος στο θρυλικό θωρηκτό. Έτος 1942, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μέχρι το 1945, που απολύθηκε. Πατρίδα του το Πλωμάρι της Λέσβου, όπου γεννήθηκε το 1914. Έγινε ναύτης στο Πολεμικό Ναυτικό και τύχη αγαθή το έφερε να υπηρετήσει κι ως πυροβολητής και στο «Γ. Αβέρωφ». Ο Ευστράτιος Ταλιάνης έγινε κάτοικος Λάρισας, πριν αποβιώσει προ αρκετών ετών. Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από το τέλος των μεγάλων ναυμαχιών του 1912-1913, με επικεφαλής τον αβύθιστο «Γ. Αβέρωφ» ή απλά «Μπάρμπα Γιώργη»! Με αυτές, το Αιγαίο έγινε ξανά ελληνικό και απελευθερώθηκαν τα νησιά, με τελευταία τη Σάμο, τον Μάρτιο του 1913.
Εκατό χρόνια μετά, ο γιος του ναύτη του «Γ. Αβέρωφ», ο κ. Παναγιώτης Ταλιάνης, απόστρατος της Ελληνικής Αστυνομίας επισκέφθηκε το πλοίο- μουσείο, που βρίσκεται μόνιμα αγκυροβολημένο στη μαρίνα του Φλοίσβου στο Παλιό Φάληρο. Έμπλεος χαράς και περηφάνιας, επέστρεψε από το πλοίο θρύλος, που είχε την τιμή να υπηρετήσει και ο πατέρας του. Με πολλά στοιχεία και κρατώντας τα κιτρινισμένα έγγραφα με το όνομα του πατέρα του, ήρθε στην «Ε», να γράψει κάτι…
Ο Ευστράτιος Ταλιάνης κατετάγη ναύτης το 1935, πήγε στο αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» το 1937 και πέρασε κι από πολλά άλλα πλοία του στόλου (Ιέραξ, Κανάρης, Πίνδος κ.λπ.) Με το πλοίο του πολέμησε κατά υποβρυχίων και πήρε μέρος σε απόβαση των συμμάχων στη Νότια Γαλλία τον Αύγουστο του 1944 (είχε προηγηθεί η απόβαση στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου του 1944). Τα γράφουν τα επίσημα έγγραφα, που έχει στην κατοχή του, ο γιος του παλιού πολεμιστή. Συγκίνηση, περηφάνια, σεβασμός, μερικά από τα συναισθήματα των στιγμών.
ΤΟ ΠΛΟΙΟ
Ναυαρχίδα του στόλου το 1912, στη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου ήταν το περίφημο θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ», έχοντας επικεφαλής τον Υδραίο Παύλο Κουντουριώτη. Η προσφορά του «Γ. Αβέρωφ» για την πραγματοποίηση του απελευθερωτικού αγώνα ήταν καθοριστική. Το θωρακισμένο-καταδρομικό ναυπηγήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας, την περίοδο 1908-1911. Για την κατασκευή του το ελληνικό κράτος δαπάνησε 22.300.000 δραχμές. Από εκείνο το ποσό, τα 8.000.000 δραχμές προέρχονταν από την κληρονομιά που είχε αφήσει ο Εθνικός Ευεργέτης, Γεώργιος Αβέρωφ και το υπόλοιπο (15.650.000 δραχμές) από το Ταμείο Εθνικού Στόλου. Εκείνη την εποχή το «Γ. Αβέρωφ» ήταν το πιο σύγχρονο και ισχυρότερο πλοίο της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα του Αιγαίου. Κατέπλευσε στο Φάληρο την 1/9/2011. Το θωρακισμένο καταδρομικό υπερτερούσε των εχθρικών πλοίων του Τουρκικού στόλου εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας του που έφτανε τους 22-23 κόμβους, του μεγάλου βεληνεκούς του και της δυνατότητας πολλών βολών στη μονάδα χρόνου. Είχε πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα, το ΓΕΝ σχεδίαζε να το βυθίσει λόγω παλαιότητας αλλά το πλήρωμά του εξεγέρθηκε και ο «Αβέρωφ» κατευθύνθηκε στην Αλεξάνδρεια. Ήταν ένα από τα λίγα πλοία που δεν βυθίστηκαν από τις επιδρομές γερμανικών αεροπλάνων. Στις 17 Οκτωβρίου του 1944 μετέφερε την ελληνική κυβέρνηση από την εξορία στην απελευθερωμένη Αθήνα. Αποσύρθηκε το 1952 στον Πόρο. Μετατράπηκε σε πλωτό μουσείο το 1984 και ναυλοχεί στο Φάληρο. Το πλοίο είναι σήμερα επισκέψιμο στο κοινό και διοργανώνονται εκδηλώσεις στους χώρους του και τιμώνται διάφορες επέτειοι.
Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
