Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας
Στα ελληνικά μια πιο κοντινή μετάφραση του ονόματός τους θα μπορούσε να ήταν τα σκυλιά-καμικάζι, σκυλιά-νάρκες, ή αν θέλετε τα αντιαρματικά σκυλιά. Στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία είναι γνωστότερα σαν Hundminen, Exploding Dogs ή Anti-tank Dogs.
Όπως όμως και να ήταν η ονομασία τους δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας, καθώς αποτελέσαν ακόμα μια διεστραμμένη και εγωκεντρική ανθρώπινη… «επινόηση» που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο.
Στο τέλος όμως, κάπου έγινε το λάθος και η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε, όμως χιλιάδες τετράποδα σταλθήκαν σαν ζωντανές νάρκες στα πεδία των μαχών και έχασαν τη ζωή τους άδοξα υπακούοντας σε ένα αρχέγονο ένστικτο που τα θέλει να είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου!
Την άγνωστη αλλά και θλιβερή συνάμα αυτή ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα ιχνηλατήσουμε σήμερα, ίσως προς παραδειγματισμό και θυμίζοντας άλλους καιρούς και άλλα ήθη!
Τα σκυλιά - καμικάζι λοιπόν, χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τους Σοβιετικούς, καθώς το 1924 επετράπη η χρήση σκύλων στην υπηρεσία του στρατού και ένα σχολείο εκπαίδευσης σκυλιών ιδρύθηκε στη Μόσχα.
Ο στρατός στρατολόγησε εκπαιδευτές σκυλιών της αστυνομίας, κυνηγούς, εκπαιδευτές τσίρκου και επιστήμονες, ενώ σταδιακά ιδρύθηκαν δώδεκα ακόμα σχολεία με στόχο την ειδική αυτή εκπαίδευση των σκύλων.
Στην αρχή, τα σκυλιά εκπαιδεύονταν να μεταφέρουν προμήθειες, στον εντοπισμό ναρκών και στη διάσωση ανθρώπων, τομείς στους οποίους αποδείχθηκαν πολύ αποτελεσματικά, όμως στη συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν.
Ήταν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 που αποφασίστηκε ουσιαστικά η …μετάλλαξη του καλύτερου φίλου του ανθρώπου σε αντιαρματικό όπλο. Τρία από τα σχολεία άρχισαν να εκπαιδεύουν σκυλιά για τον σκοπό αυτό. Πρώτα, εκπαιδεύονταν στο να μεταφέρουν τη βόμβα κοντά στο τανκ και μετά να τρέχουν πίσω. Στη συνέχεια, ο χειριστής –εκπαιδευτής τους μπορούσε είτε να πυροδοτήσει τη βόμβα με τηλεχειριστήριο, είτε να προγραμματίσει την έκρηξη της βόμβας με ωρολογιακό μηχανισμό.
Υπήρξαν όμως πολλές δυσκολίες και πολλοί λόγοι που περιέπλεξαν σε μεγάλο βαθμό την όλη διαδικασία…
Για να αφήσουν τη βόμβα δίπλα στα τανκς, τα σκυλιά έπρεπε να τραβήξουν με το στόμα τους μία ζώνη η οποία απελευθέρωνε την βόμβα. Τα σκυλιά όμως μπερδεύονταν, ενώ τα τηλεχειριστήρια ήταν πολύ ακριβή λύση. Συνήθως λοιπόν επέλεγαν τη λύση του χρονοδιακόπτη και πάλι όμως το ρίσκο ήταν μεγάλο, καθώς ήταν πιθανόν ο σκύλος να επιστρέψει στο κάτοχό του μαζί με τη βόμβα. Ακόμα όμως και αν η βόμβα απελευθερωνόταν κάτω από το αντίπαλο τανκς, απαιτείτο απόλυτος συγχρονισμός ώστε να επιτευχθεί το πλήγμα στον εχθρό.
Σύντομα οι Σοβιετικοί εγκατέλειψαν το αρχικό τους σχέδιο εφαρμόζοντας μία απίστευτης βαρβαρότητας εναλλακτική λύση: Αντί να πέφτει η βόμβα από το σώμα του σκύλου, δενόταν πάνω του και όταν πήγαινε κάτω από το τανκ την ενεργοποιούσαν. Το ζώο θυσιαζόταν χωρίς να είναι φυσικά βέβαιη η αποτελεσματικότητα του χτυπήματος.
Ανάλογα σκληρή ήταν και η εκπαίδευσή τους. Για μέρες τα άφηναν νηστικά και στη συνέχεια τοποθετούσαν τρόφιμα κάτω από τανκς. Η πείνα οδηγούσε τα σκυλιά κατευθείαν στην τροφή και έτσι ο στόχος των εκπαιδευτών είχε επιτευχθεί. Έφτασαν μάλιστα να τα εκπαιδεύουν συνοδεία ήχων μάχης, ώστε να μην τρομάζουν όταν θα εκτελούσαν το καθήκον τους, τρέχοντας κάτω από τα αντίπαλα τανκς.
Η χρήση των σκύλων - καμικάζι έγινε πιο συχνή από το 1941, όταν οι γερμανικές δυνάμεις προχώρησαν στα σοβιετικά εδάφη. Τα πρώτα αποτελέσματα όμως ήταν απογοητευτικά και οι Σοβιετικοί κατηγορήθηκαν ότι απλά θυσίαζαν τα άτυχα τετράποδα.
Στο πραγματικό πεδίο της μάχης, κάποια δεν υπάκουαν στις εντολές ή φοβούνταν κάτω από την ομοβροντία πυρών και δεν έτρεχαν κάτω από τα γερμανικά τανκς. Ένα άλλο αναπάντεχο πρόβλημα ήταν ότι τα σκυλιά είχαν εκπαιδευτεί με σοβιετικά τανκς, και όχι γερμανικά. Τα τανκς των δύο πλευρών χρησιμοποιούσαν διαφορετικούς τύπους καυσίμου και τα σκυλιά μύριζαν τα καύσιμα που είχαν συνηθίσει, με αποτέλεσμα να τρέχουν τελικά προς το μέρος των σοβιετικών τανκς.
Στη μάχη του Κουρσκ πάντως, αναφέρεται ότι το πλήγμα που κατάφεραν τα σκυλιά στις γερμανικές δυνάμεις ήταν μεγάλο. Συνολικά δώδεκα τανκς καταστράφηκαν από τις επιθέσεις 16 σκύλων - μαχητών, σε μία από τις πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις με εκπαιδευμένους σκύλους, ενώ οι Σοβιετικοί υποστήριξαν αργότερα ότι κατέστρεψαν περίπου 300 τανκς.
Από το 1942 και μετά τα σκυλιά - βόμβες χρησιμοποιούνταν όλο και λιγότερο, αν και υπήρχαν σκυλιά που συνέχισαν να εκπαιδεύονται μέχρι το 1996.
Μετά τους Σοβιετικούς, σκυλιά -καμικάζι χρησιμοποιήθηκαν και από άλλες χώρες, όπως η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ.
Το 2007 αντάρτες προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν σκύλους - βόμβες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Η πρακτική αυτή όμως προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, μεταξύ των οποίων και πολλών μουσουλμάνων που πίστευαν ότι τα ζώα θα έπρεπε να θανατώνονται μόνο για τροφή.
Η ράτσα βέβαια που προτιμήθηκε για να στελεχώσει αυτόν τον παράξενο στρατό των τετράποδων καμικάζι ήταν τα σκυλιά Αλσατίας και το αναφέρουμε ενδεικτικά, τιμής ένεκεν για τα περήφανα αυτά ζώα που μάλλον λάθος φίλους διάλεξαν εκείνη την εποχή!
