Στο σημερινό μας κείμενο θα περιγράψουμε, όπως τονίζει και ο υπότιτλος, ορισμένα από τα παραλειπόμενα του βίου του, γιατί ο Θρασύβουλος Μακρής ήταν ένας προικισμένος άνθρωπος, δημοσιογράφος με πλούσιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ποικίλα ενδιαφέροντα, κοινωνικός, ευαίσθητος, ακριβοδίκαιος, για πολλούς αυστηρός και για τον εαυτό του τελειομανής, επιπλέον καλλιγράφος και σπουδαίος αρθρογράφος και ηθογράφος.
Μία από τις παράπλευρες ασχολίες του ήταν οι διαλέξεις. Ήταν σπουδαίος ρήτορας και γι’ αυτό η προτίμησή του από διάφορα πνευματικά σωματεία της Λάρισας ήταν διαρκής. Διαβάζουμε μια ανακοίνωση: «Την 31η του Μάρτη 1935 δόθηκε στην ευρύχωρη αίθουσα του κινηματοθεάτρου «Ολύμπια» η 24η διάλεξη του Ομίλου Διανοουμένων και Φιλοτέχνων Λαρίσης, με θέμα «Περί της λαρισαϊκής δημοσιογραφίας από του 1881 μέχρι σήμερον» και με ομιλητή τον παλαίμαχο Λαρισαίο δημοσιογράφο, κ. Θρ. Μακρή. Ο ρήτωρ μάς παρουσίασε μια ζωντανή και σπαρταριστή εικόνα της εξελίξεως της λαρισινής δημοσιογραφίας από την εποχή της απελευθέρωσης της Θεσσαλίας μέχρι σήμερα και ετόνισε τις προσπάθειες που κατέβαλαν κατά καιρούς οι λαρισινοί δημοσιογράφοι και οι άνθρωποι των γραμμάτων για την εκπροσώπηση της πόλεως στον πνευματικό ορίζοντα της χώρας». Η είδηση καταγράφεται σε τεύχος του 1935 στο περιοδικό «Θεσσαλικά Γράμματα», ένα σπουδαίο μηνιαίο περιοδικό, το οποίο εκδιδόταν από τον «Όμιλο Διανοουμένων και Φιλοτέχνων Λαρίσης», ένα σωματείο λόγου και τέχνης. Το ιστορικό αυτό περιοδικό υπήρξε δυστυχώς βραχυχρόνιο.
Μια άλλη επωφελής ασχολία του ήταν το κήρυγμα του Θείου Λόγου. Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του, με την έγκριση του Μητροπολίτη Λαρίσης Δωροθέου Κοτταρά (1935-1956), κήρυττε τον Θείο Λόγο σε συνοικιακούς ναούς της Λάρισας και στον Άγ. Νικόλαο, που ήταν ο ναός της ενορίας του, κυρίως λόγω ένδειας ιεροκηρύκων, καθώς οι περισσότεροι ιερωμένοι της Μητρόπολης ήταν ολιγογράμματοι.
Όμως, η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η συλλογή και εμπορία γραμματοσήμων. Πολλοί φίλοι του προσπαθούσαν να εντοπίσουν ποια ήταν στη ζωή του η πρώτη προτεραιότητα, εκτός βέβαια από την οικογένειά του: η δημοσιογραφία ή η συλλεκτική του ιδιότητα. Όμως, δεν μπορούσαν να κατασταλάξουν οριστικά, γιατί η αγάπη του και για τα δύο ήταν ολοκληρωτική. Ο ίδιος εκτός από την εμπορία γραμματοσήμων που έκανε από τα γραφεία του της εφημερίδας «Μικρά», διατηρούσε και μια μεγάλη και σπουδαία συλλογή ελληνικών και ξένων γραμματοσήμων, ζηλευτή και από ξένους συλλέκτες. Είχε, όμως, την ατυχία δύο φορές στη ζωή του να τη χάσει ολόκληρη. Η πρώτη ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου του 1908. Το σπίτι του βρισκόταν στην αρχή της οδού Γρηγορίου Ε’, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, όταν τα νερά μιας καταστρεπτικής πλημμύρας κατέκλυσαν ολόκληρο τον Παράσχου Μαχαλά (συνοικία Αγ. Νικολάου) σε μεγάλο ύψος και η συλλογή του καταστράφηκε. Ήταν ένα δυνατό χτύπημα, αλλά ξανάρχισε, όμως, από την αρχή. Η δεύτερη φορά ήταν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όταν, καθώς λέγεται, κάποιος Γερμανός αξιωματικός του στέρησε την πολύτιμη συλλογή του, την οποία είχε στο Γενί τζαμί. Την περίοδο εκείνη στο τζαμί στεγαζόταν η Δημοτική Βιβλιοθήκη, διευθυντής της οποίας ήταν ο ίδιος. Κάποια στιγμή ανακάλυψε ότι έλλειπε, μαζί με τη σπουδαία νομισματική συλλογή από θεσσαλικά νομίσματα που κατείχε η δημαρχία, και η πολύτιμη συλλογή γραμματοσήμων του. Οι υπόνοιες στράφηκαν σε Γερμανό αξιωματικό που γνώριζε την ύπαρξη της συλλογής του. Πριν τον θάνατό του, όμως, και σε διάφορες συζητήσεις, δεν απέκλειε και το ενδεχόμενο κάποιοι τοπικοί «ελαφροχέρηδες» να έκαναν το… θαύμα τους.
- Το 1887 ο φίλος του γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Λαρίσης Ελευθέριος Κούσης, ένας μορφωμένος ελληνιστής, αλλά και ένας δεινός φιλοτελιστής, πάντρεψε την κόρη του Ελένη στην Πάτρα και σαν προίκα τής έδωσε την πλουσιότατη συλλογή γραμματοσήμων που διέθετε. Ο κτηνίατρος γαμπρός του την πούλησε σε Φιλοτελικό Οίκο των Παρισίων έναντι 35.000 χρυσών φράγκων, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη.
- Το 1905 διοικητής του 1ου Συντάγματος Ιππικού Λαρίσης διετέλεσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ο πρίγκιπας Ανδρέας (1882-1944), γιος του βασιλιά Γεωργίου Α’ και της Όλγας. Διέμενε με τη σύζυγό του Αλίκη στην πολυτελή κατοικία του Κωνσταντίνου Σκαλιώρα, η οποία βρισκόταν στη γωνία των σημερινών οδών Πατρόκλου και Ρούσβελτ. Ο Θρασύβουλος Μακρής κάποια στιγμή τον επισκέφθηκε για να δει τη συλλογή γραμματοσήμων του. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Μακρής, με ταχυδακτυλουργικό τρόπο του αφήρεσε ένα σπάνιο γραμματόσημο του «Ιουνίου Κράτους», δηλαδή των Ιονίων Νήσων, εκδόσεως 1859, με την προσωπογραφία της τότε βασίλισσας της Αγγλίας Βικτωρίας. Δεν του ανέφερε τίποτε, αλλά για να εξιλεωθεί του δώρισε μια σειρά από τα αναμνηστικά γραμματόσημα οκταγωνικού τύπου, τα οποία κυκλοφόρησε η Τουρκία κατά την προσωρινή κατοχή της Θεσσαλίας το 1897-1898. Τα γραμματόσημα αυτά είναι πέντε, έχουν όλα την ίδια παράσταση, αλλά διαφορετικό χρωματισμό, ανάλογα με την τιμή πώλησης. Φέρουν στο μέσον άποψη της λίθινης πολύτοξης γέφυρας του Πηνειού και στο βάθος τον μεγαλοπρεπή Όλυμπο, γύρω δε από την εικόνα υπάρχει κείμενο στην παλιά οθωμανική γραφή, το οποίο εγκωμιάζει τα γενναία στρατεύματα του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β’.
[1]. Βλέπε ενδεικτικά: Παπαθεοδώρου Νικόλαος, Το Ημερολόγιο της Αγγελικής Θρασ. Μακρή, εφ. «Ελευθερία», Λάρισα, φύλλα της 18ης και 25ης Φεβρουαρίου 2015. Του ιδίου, Η «Μικρά» του Μακρή όπως την περιγράφει ο διευθυντής της, εφ. «Ελευθερία», Λάρισα, φύλλο της 7ης Φεβρουαρίου 2018 και μερικά ακόμα.
