Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας
Για τις SOE και SAS πιθανόν να έχετε ακούσει, και μια που πλησιάζει η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, με τα όσα επακολούθησαν στη συνέχεια, κρίνεται σκόπιμο να σας τις… μνημονεύσουμε, καθώς αποτέλεσαν την «άλλη πλευρά» του πολέμου.
Πρόκειται για έναν πόλεμο που διεξήγαγαν οι Μυστικές Υπηρεσίες της Aμερικής και της Βρετανίας αντίστοιχα, στις οποίες αναφέρονται τα αρχικά και οι οποίες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.
Η δράση τους θα αποτελέσει ενασχόληση των «Ιστορικών Ιχνηλασιών», στο μέλλον, καθώς σήμερα θα ασχοληθούμε με το πώς μέσα από αυτές τις Υπηρεσίες και συγκεκριμένα της SAS (Special Air Service), μια νύχτα έπεφτε με στατικό ιμάντα η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια!
...Το βράδυ της 1ης Ιουλίου 1943, ένα μεταγωγικό αεροπλάνο τύπου «Χάλιφαξ» της RAF, απογειώθηκε από την Ντέρνα με προορισμό την Ελλάδα. Ανάμεσα στους άνδρες, βρισκόταν η μοναδική γυναίκα αλεξιπτωτίστρια σε όλη την διάρκεια του Β’ ΠΠ. Η θαρραλέα πόντια, Σόνια Σοφία Στεφανίδου, ήταν έτοιμη, μετά από σκληρή εκπαίδευση, για την αποστολή που της είχε ανατεθεί. Σκοπός ήταν η συλλογή πληροφοριών σχετικά με τα στρατεύματα κατοχής και η διαβίβασή τους στη Μέση Ανατολή.
Ένα πυκνό σκοτάδι σκέπαζε τον ουρανό, όταν η αλεξιπτωτίστρια προσγειώθηκε ομαλά στο έδαφος, κάπου κοντά στην εχθροκρατούμενη Φλώρινα. Γεμάτη συγκίνηση που πατούσε τα χώματα της πατρίδας της, μάζεψε γρήγορα το αλεξίπτωτό της και αμέσως μετά έσπευσε προς την κατεύθυνση του ανέμου για να συναντήσει τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
Μεταμφιεσμένη πότε σε ζητιάνα και πότε σε χωρική, μετέβαινε σε κατοικημένες περιοχές και μάζευε πληροφορίες, που θα ήταν δύσκολο να εντοπίσει ένας άνδρας κατάσκοπος.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, η δράση της ως κατασκόπου φάνηκε να τελειώνει άδοξα, καθώς ολόκληρη η ομάδα συνελήφθη από τους Γερμανούς. Εντελώς ανέλπιστα όμως, ένας Γερμανός φρουρός τους βοήθησε να δραπετεύσουν! Η Σόνια κατέφυγε στην Καλαμπάκα, στην περιοχή της Νεράιδας, όπου λειτουργούσε στρατηγείο ανταρτών με Βρετανούς συνδέσμους.
Τον Δεκέμβριο του 1943, η Στεφανίδου επέστρεψε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στο νεοσύστατο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα Ελληνίδων, με βαθμό αντίστοιχο του ανθυπολοχαγού.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η Ελληνίδα πράκτορας μετέβη σε αποστολή στην Κρήτη (Ιανουάριος-Οκτώβριος 1944).
Εκεί, ήλθε σε επαφή με έναν από τους πρωτεργάτες της αντίστασης στο νησί, τον Μανώλη Μπαντουβά.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, η Στεφανίδου επέστρεψε μαζί με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Τον Μάιο του 1945, ο πόλεμος στην Ευρώπη τέλειωσε, με την ολοκληρωτική ήττα της χιτλερικής Γερμανίας. Από τον άλλοτε παντοδύναμο Άξονα, μόνο η Ιαπωνία συνέχιζε να μάχεται. Η Στεφανίδου, ήθελε να συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού και να πέσει με αλεξίπτωτο στην Ιαπωνία! Η αίτησή της όμως απορρίπτεται και ο πόλεμος για την Ελληνίδα κομάντο είχε τελειώσει.
Τα χρόνια της ειρήνης, η Στεφανίδου εργάστηκε ως υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, στη Διεύθυνση Εθιμοτυπίας.
Παρέμεινε σεμνή και αφανής και δεν επεδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την πλούσια πολεμική της δράση.
Η Σόνια Στεφανίδου υπερήφανη για ό,τι πρόσφερε στον αγώνα κατά των κατακτητών επιστρέφει οριστικά στην ελεύθερη Ελλάδα στις 22 Οκτωβρίου 1944 κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα.
Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων, μεταξύ αυτών και το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη τιμητική διάκριση, που απονέμεται σε καιρό πολέμου!
Πέθανε την άνοιξη του 1990. Τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί με μια απλή τελετή, φορώντας τη στρατιωτική της στολή και τα παράσημά της.
Η κομάντος και αλεξιπτωτίστρια Ελληνίδα εκείνων των καιρών στάθηκε στο ύψος της μέχρι τέλους, έτσι δεν δίστασε να πετάξει κατάμουτρα στους ανθρώπους που την εκπαίδευσαν αλλά και της έδωσαν τον βαθμό του αξιωματικού, όταν χρειάστηκε τα παράσημά της:
Έτσι, επιστρέφει, προς τιμήν της, στην Αγγλική Πρεσβεία στην Αθήνα Βρετανικό Παράσημο διαμαρτυρόμενη για τα σοβαρά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη το 1955.
