Σήμερα συνεχίζοντας την αναφορά μας στον ίδιο θα περιγράψουμε τα σημαντικότερα απ' αυτά, τα οποία έμειναν ιστορικά για την πόλη μας.
--Μέλος πολύτεκνης οικογένειας, το 1920 σε ηλικία 24 ετών ήλθε στη Λάρισα από τον Άγιο Γεώργιο Καρδίτσας για να βρει καλύτερη τύχη. Άνοιξε το πρώτο του κατάστημα σε μια πολυσύχναστη από ταξιδιώτες περιοχή της πόλης, στο Τσούγκαρι, επί τη οδού μητροπολίτου Μελετίου[1]. Ήταν πατσατζίδικο όπου εργαζόμενοι και ταξιδιώτες απολάμβαναν το ιδιότυπο αυτό πρωινό με τη συνοδεία γευστικού κρασιού[2]. Μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ο μικρός αυτός δρόμος είχε τα περισσότερα και τα καλύτερα πατσατζίδικα. Εκτός από τους μερακλήδες ντόπιους και ταξιδιώτες, ο Μπαρμπούτης εξυπηρετούσε και τους έγκλειστους στις ποινικές φυλακές, οι οποίες από το 1905 στεγάζονταν στο χάνι του Σαχίνη, το οποίο βρισκόταν κοντά του, στις νότιες παρυφές του Λόφου. Είχε πάρει άδεια και προμήθευε δικό του φαγητό σε όσους φυλακισμένους το ζητούσαν. Εκεί έκανε και τη γνωριμία με τον "τραγόπαπα", ο οποίος αργότερα του έσωσε τη ζωή[3].
--Για την ολιγόμηνη συνεργασία του στο Κουλούρι με τους εργάτες της Εταιρείας «Boot» αναφερθήκαμε στην προηγούμενο σημείωμά μας.
--Το 1938 τον βρίσκουμε να διατηρεί ταβέρνα στο αδιέξοδο δρομάκι που υπήρχε πίσω από την Εθνική Τράπεζα για χρόνια. Σ’ αυτό στεγάζονταν προπολεμικά και μεταπολεμικά και άλλα καταστήματα. Σήμερα στο σημείο αυτό υπάρχει η είσοδος προς το νέο υπόγειο parking. Το κτίριο όπου στεγαζόταν ο Μπαρμπούτης διέθετε υπερυψωμένο υπόγειο στο οποίο είχε αναπτύξει την ταβέρνα, ενώ στον όροφο διέμενε η πολυμελής οικογένειά του. Εδώ γεννήθηκε και το τελευταίο παιδί του, ο Νίκος[4]. Ο Μήτσος θεωρούσε σε όλη του τη ζωή πολύ τιμητικό το γεγονός ότι το 1939 επισκεπτόταν την ταβέρνα του και έτρωγε ο έκπτωτος βασιλιάς της Αλβανίας Αχμέτ Ζώγου, ο οποίος διέμεινε με την οικογένειά του για μικρό χρονικό διάστημα στο ξενοδοχείο "Ολύμπιον". Το 1941 με τον σεισμό και τους βομβαρδισμούς το κτίριο όπου στεγαζόταν το κατάστημα με την κατοικία του έπαθε μεγάλες ζημιές. Για να αποφύγει τη λεηλασία του εξοπλισμού από διάφορους επιτήδειους, ο παμπόνηρος Μήτσος ανήρτησε πάνω στους σωρούς των ερειπίων ταμπέλα η οποία έγραφε "Βόμβα μη εκραγείσα".
--Αμέσως μετά τον σεισμό και τους βομβαρδισμούς μετακόμισε στο μέγαρο Χατζημέτου, το οποίο βρισκόταν στη θέση όπου σήμερα υπάρχει η Λέσχη Αξιωματικών. Μεγάλο μέρος του επάνω ορόφου που έβλεπε προς την Κεντρική πλατεία είχε καταστραφεί. Όμως τα δωμάτια της πτέρυγας που έβλεπε προς την οδό Φιλελλήνων μέχρι τη γωνία με την Κύπρου ήταν κατοικήσιμα και σ' αυτά στεγάστηκε καθ΄ όλη τη διάρκεια της κατοχής η οικογένειά του. Στο ισόγειο, δίπλα από την κύρια είσοδο του κτιρίου που έβλεπε προς την πλατεία, άνοιξε το 1942 έπειτα από άδεια των Γερμανών νέα ταβέρνα, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία που δημοσιεύεται[5]. Με την απελευθέρωση της Λάρισας από τα στρατεύματα κατοχής τον Οκτώβριο του 1944 η οικογένεια υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το ετοιμόρροπο κτίριο, ενώ η ταβέρνα παρέμεινε για ένα μικρό διάστημα.
--Το 1946 ο Μήτσος Μπαρμπούτης είχε την έμπνευση να ανοίξει εξοχικό κέντρο δίπλα στις εγκαταστάσεις του ΟΥΗΛ στον Υδατόπυργο, κοντά στο ποτάμι με το όνομα "Υδραγωγείο". Μάλιστα για τη μεταφορά των πελατών του είχε μισθώσει φορτηγό αυτοκίνητο το οποίο ξεκινούσε από την Κεντρική πλατεία. Όπως διακρίνεται και στη άλλη φωτογραφία που δημοσιεύεται, το κέντρο βρισκόταν σε ειδυλλιακή θέση, όμως έκλεισε πολύ γρήγορα, γιατί το καλοκαίρι του 1946 ο γιος του Μήτσου, Περικλής, 18 ετών, πνίγηκε κάνοντας μπάνιο στο ποτάμι. Το πλήγμα για την οικογένεια ήταν τόσο μεγάλο ώστε ο Μπαρμπούτης σταμάτησε τη λειτουργία του.
--Το 1947 άνοιξε νέα ταβέρνα συνεργαζόμενος με τον Λουκά Δελενίκα στην οδό Φιλελλήνων, λίγο πιο βόρεια από το σημερινό κτίριο του ΟΤΕ. Όμως τον Οκτώβριο του ίδιου έτους η συνεργασία διαλύθηκε και ο Μπαρμπούτης άνοιξε νέα ταβέρνα στο πρώην μπαρ Μέγα[6].
--Το 1948 προσκάλεσε τον αδελφό του Κωνσταντίνο από τις Σοφάδες να συνεταιριστούν και να ανοίξουν σε μεγάλο ισόγειο κτίσμα της οδού Πανός παντοπωλείο και ταβέρνα. Το παντοπωλείο βρισκόταν στο τμήμα του καταστήματος που έβλεπε προ της οδό Πανός, ενώ η ταβέρνα είχε καταλάβει το πίσω μέρος, το οποίο έφθανε σχεδόν μέχρι την οδό Φιλελλήνων. Να τονισθεί ότι μάγειρας στην ταβέρνα ήταν αρχικά ο Ιωάννης Τσιάνος, πατέρας του γνωστού μας ηθοποιού και σκηνοθέτη Κώστα Τσιάνου. Με τις διάφορες ανοικοδομήσεις που έγιναν στην περιοχή της Πανός προϊόντος του χρόνου, επήλθαν και διάφορες ανακατατάξεις στο κατάστημα. Με τον θάνατο του Μήτσου το 1983 το παντοπωλείο περιήλθε στο γιο του Τάκη Μπαρμπούτη. Με τη συνταξιοδότηση του τελευταίου προ δεκαετίας, το παντοπωλείο με το ξακουστό στη Λάρισα όνομα Μπαρμπούτης σταμάτησε να υπάρχει. Όμως από καιρό τώρα και η οδός Πανός έχασε και αυτή την ιστορικότητά της.
--------------------------------------------------------
[1]. Η περιοχή Τσούγκαρι ορίζεται από τους σημερινούς δρόμους Ηφαίστου-Μανωλάκη και Βενιζέλου. Σ' αυτήν υπήρχαν άφθονα πανδοχεία (χάνια), ξενοδοχεία ύπνου και κάθε είδους καταστήματα τα οποία εξυπηρετούσαν τους ταξιδιώτες και τη διακίνηση προϊόντων από και προς τη Νότια Ελλάδα, Δυτική Μακεδονία και Ήπειρο. Βλέπε: Παπαθεοδώρου Νικόλαος, Η περιοχή "Τσούγκαρι", εφ "Ελευθερία", Λάρισα, φύλλο της 24ης Φεβρουαρίου 2016. Η οδός Μελετίου είναι ο μικρός σε μήκος δρόμος ο οποίος συνδέει τη Μανωλάκη με τη Βενιζέλου και η προέκτασή της προς τον Λόφο ονομάζεται μητροπολίτου Πολυκάρπου.
[2]. Όπως και άλλοι οινοπώλες (κρασάδες) της Λάρισας, ο Μήτσος Μπαρμπούτης ταξίδευε τα παλιά χρόνια μέχρι την Παλαιοπαναγιά της Θήβας για να αγοράζει μούστο. Επειδή από το 1917 ο εθνικός διχασμός είχε διαιρέσει τους Έλληνες, στα ταξίδια του αυτά ο πανέξυπνος μπαρμπα-Μήτσος είχε στο ρολόι του γιλέκου του από τη μια όψη τον Βενιζέλο και από την άλλη τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Έτσι στους οδικούς ελέγχους (μπλόκα) που τον σταματούσαν, ανάλογα με την περίπτωση επεδείκνυε την όψη του ρολογιού που τον συνέφερε.
[3]. Τραγόπαπας λέγεται στη γλώσσα του λαού ο ιερωμένος ο οποίος αποσχηματίστηκε για παράνομες πράξεις που διέπραξε. Στη φυλακή της Λάρισας ο τραγόπαπας ήταν απένταρος και ο πονόψυχος Μήτσος του πρόσφερε δωρεάν φαγητό μαζί με τους άλλους φυλακισμένους. Όταν το 1944 μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς ο Μπαρμπούτης συνελήφθη από τους αντάρτες και μεταφέρθηκε στη Μονή Κορώνης στην περιοχή της Καρδίτσας, ο τραγόπαπας που εν τω μεταξύ είχε γίνει "καπετάνιος" στην περιοχή της Μονής τον αναγνώρισε, του χάρισε τη ζωή και φρόντισε να επιστρέψει ασφαλής στην οικογένειά του.
[4]. Ο Νικόλαος Μπαρμπούτης είναι σήμερα επίτιμος δικηγόρος και αποτελεί τον βασικό πληροφοριοδότη των δύο κειμένων που δημοσιεύουμε για την οικογένεια Δημ. Μπαρμπούτη.
[5]. Το μέγαρο Χατζημέτου, γνωστό και ως Λέσχη Ασλάνη, κτίσθηκε το 1906. Αρχικά εκεί όπου ο Μπαρμπούτης άνοιξε το 1941 την ταβέρνα του υπήρχε το καφενείο του Ιωάννη Κυπαρίσση. Μετά το 1922 το καφενείο συνέχισε τη λειτουργία του υπό τη διεύθυνση του Μήτσου Μπόκοτα, μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου του 1940, όταν ιταλικά βομβαρδιστικά έφθασαν ανενόχλητα μέχρι τη Λάρισα κα βρήκε απροετοίμαστους τους κατοίκους. Μία βόμβα έπεσε στον τρούλο του μεγάρου, η στέγη του οποίου ήταν καλυμμένη με φολιδωτά μεταλλικά στοιχεία, τα οποία εκτοξεύθηκαν σε μεγάλη απόσταση και σκότωσαν αρκετούς.
[6]. εφ. "Ελευθερία", φύλλο της 19ης Αυγούστου 1947. Από το αρχείο εφημερίδων του Θανάση Μπετχαβέ.
Από τον Νικ. Αθ. Παπαθεοδώρου
nikapap@hotmail.com
