Μήτε ακόμα κι` αυτή η μεγάλη καταστροφή που έφερε η τουρκική εισβολή του 1974 στάθηκε ικανή να καταβάλει το αδάμαστο ελληνικό φρόνημα. Παρά τα δεινά που ακολούθησαν και την κατοχή ενός μεγάλου τμήματος αυτής το δαιμόνιο ελληνικό στοιχείο κατόρθωσε ν` αναγεννηθεί μέσα απ` τη στάχτη και να μπει και πάλι στο δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου.
Όμως, ο μεγάλος πόνος γι` αυτούς που χάθηκαν, ο πόθος για την επανένωση, ο ξεριζωμός και ο νόστος των προσφύγων για την ποθεινήν πατρίδα παραμένουν άσβεστα. Δεν ξεχνούν, παρά τα 43 χρόνια που πέρασαν, το χωριό τους, την πόλη τους, την εκκλησιά που βαπτίσθηκαν, το σχολειό που έμαθαν τα πρώτα ελληνικά γράμματα, τις αλάνες που έπαιζαν όταν ήσαν μικρά παιδιά, τα καφενεία που μαζευόντουσαν τα βράδια αποκαμωμένοι απ` τη δουλειά, τον πολιτισμό του τόπου τους…
Και ο πόνος αυτός γίνεται βαρύτερος ακόμα, όταν ακούν και βλέπουν την καταστροφή που υπέστη η πολιτιστική και πολιτισμική τους κληρονομιά. Όταν τείνει να σβήσει ο πανάρχαιος ελληνικός χαρακτήρας των κατεχομένων. Κι` αυτή η πολιτισμική επιχείρηση των αλλοφύλων εκδηλώθηκε κατά τον πλέον βάρβαρο τρόπο. Με την λεηλασία μνημείων, την αρπαγή πολιτισμικών θησαυρών. Και το χειρότερο, το πλήθος των αγνοουμένων, που δημιούργησε η πρωτόγνωρη σε αγριότητα αττιλική εισβολή. Αρκετοί των οποίων εντοπίζονται, ύστερα από μαρτυρίες, σε ατομικούς και ομαδικούς τάφους. Με την ανεύρεση οστών τα οποία ταυτοποιούνται με τη μέθοδο του D.N.A. Τέτοια περιστατικά εντοπισμού αγνοουμένων αφορούν και ελλαδίτες στρατιωτικούς. Που μεταφέρονται στην πατρίδα για να ταφούν με τις τιμές που ταιριάζουν σε ήρωες, που έπεσαν στα πεδία των μαχών υπέρ των ιδανικών του έθνους και της ελευθερίας.
Σ` όλο αυτό το διάστημα της συνεχιζόμενης κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου οι τούρκοι εισβολείς, με την ανοχή των διεθνών οργανισμών, πέτυχαν κι αυτήν ακόμα την εθνογραφική αλλοίωση της μεγαλονήσου. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που διεπράχθησαν κατά των ελληνοκυπρίων, οι οποίοι μέχρι το 1974 αριθμούσαν το 82% του πληθυσμού. Κι αυτό συντελέσθηκε με τη μεταφορά, από τα βάθη της Τουρκίας, εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Σήμερα, 43 χρόνια μετά, συμβαίνει το εξής μοναδικό γεγονός στον κόσμο. Η Λευκωσία να είναι η μοναδική διχοτομημένη Πρωτεύουσα. Και μάλιστα, σ` ένα κράτος που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αυτό αποτελεί μεγάλη ντροπή για την Ευρώπη. Παρά ταύτα οι διεθνείς οργανισμοί οι επιφορτισμένοι με την επιβολή του δικαίου και της νομιμότητας κωφεύουν. Κάνουν πως δεν βλέπουν το διαρκές δράμα του ελληνοκυπριακού λαού. Τηρώντας την τακτική των ίσων αποστάσεων από το θύμα και το θύτη. Από τον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα. Από το δίκαιο και το άδικο. Αφού παρακολουθούν με μια υποκριτική αμεροληψία την αντιπαράθεση, τα γεγονότα, τις εξελίξεις… Μιλώντας πάντα με την ίδια ξύλινη γλώσσα, που μεταφράζεται στο επαναλαμβανόμενο τροπάριο: Να τα βρουν μόνες τους οι δύο κοινότητες. Αν είναι δυνατόν αυτό να γίνει ποτέ. Όπως, φαίνεται κι απ` τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις…
Κι αυτή η αδιάφορη συμπεριφορά των ισχυρών συνεχίζεται, γιατί η δίκαιη λύση του Κυπριακού προβλήματος δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αν ήθελαν το ζήτημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί εν μια νυκτί. Να πουν στους Τούρκους εισβολείς: μαζέψτε τα γρήγορα και φύγετε… Την εγγύηση θα την αναλάβουν οι διεθνείς οργανισμοί και όχι η μπότα του κατακτητή. Για να σταματήσουν κάποτε η κατ` εξακολούθηση κοροϊδία τους και οι επιλεκτικές για τα συμφέροντά τους επεμβάσεις. Που γίνονται με την ανοχή και την υπογραφή των διαχειριστών της διεθνούς νομιμότητας.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να τονίσω ότι για μας τους έλληνες είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι η λευτεριά έρχεται ύστερα από σκληρούς και επίμονους αγώνες. Κι αυτήν είναι δυνατόν να την διεκδικήσουμε αποτελεσματικά μόνο ενωμένοι. Μια πράξη εθνικής σημασίας επιβεβλημένη από την ηθελημένη απραξία των διεθνών οργανισμών. Που θα γίνει η λαλιά του αδικημένου ελληνοκυπριακού λαού. Και θα βάλει τους μεγάλους προ των ευθυνών τους. Λέγοντάς τους ότι μέχρι τώρα, 43 χρόνια μετά την εισβολή, η κατάσταση στην Κύπρο είναι ίδια. Δεν κάνατε τίποτα. Και το ξέρετε γιατί… Δώστε επομένως τη λύση που κράζει το δίκιο και η λευτεριά του κατεχόμενου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Της Ελληνικότατης Μεγαλονήσου.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
