Ο Αναστάσιος (1832) και ο Αχιλλέας (1838) [1]. Ο Αναστάσιος μετά το πέρας των εγκυκλίων μαθημάτων, φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου όπου το 1856 αναγορεύθηκε διδάκτορας Ιατρικών Επιστημών. Επιστρέφοντας στη Λάρισα εργάστηκε στο Τουρκικό Νοσοκομείο της πόλης [2] και διορίσθηκε μέλος του Ανωτάτου Οθωμανικού Συμβουλίου [3]. Από το 1870 έως το 1872 μετεκπαιδεύθηκε στο Μονπελιέ της Γαλλίας, στη Φλωρεντία, στη Νάπολη και στην Πίζα της Ιταλίας. Το 1873 ίδρυσε φαρμακείο στη Λάρισα με διευθυντή τον εμπειρικό φαρμακοποιό Ανδρέα Κοντογεώργη. Κατά τη διάρκεια της Θεσσαλικής επανάστασης του 1878 διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Αμύνης της Λάρισας.
Το 1882 με απόφαση του υπουργού των Εσωτερικών το φαρμακείο που διατηρούσε ανέστειλε τη λειτουργία του, επειδή ως ιατρός δεν μπορούσε να είναι παράλληλα και ιδιοκτήτης φαρμακείου [4]. Ο Ζαρμάνης τότε το μεταβίβασε στον Κοντογεώργη, ο οποίος κατόπιν εξετάσεων «εκρίθη ικανός ίνα μετέρχεται το επάγγελμα του φαρμακοποιού» [5].
Το 1883 αγόρασε μεγάλες εκτάσεις γης στον Τύρναβο από τους αδελφούς Γεώργιο και Αθανάσιο Ζαφειρόπουλο, ενώ παράλληλα αγόρασε και άλλες παρόμοιες από άλλους ιδιοκτήτες [6]. Στις 25 Απριλίου 1884 αγόρασε εξ αδιαιρέτου (50%) με τον δημοτικό υπάλληλο Χρήστο Αστεριάδη μία οικία, ένα αμπέλι και έναν κήπο τεσσάρων στρεμμάτων στο Μεγάλο Κεσερλή (Συκούριο) από τον κτηματία Αλή πασά Χασάν, έναντι 1.240 δρχ. [7].
Μετά το 1890 προχώρησε σε πωλήσεις ακινήτων της ήδη μεγάλης του περιουσίας. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1891 μεταβίβασε αντί 16.600 δρχ. στον δικηγόρο Κωνσταντίνο Χ. Μπλιτσάκη από τα Τρίκαλα, το μερίδιό του (50% εξ αδιαιρέτου με τους κληρονόμους του αποβιώσαντα αδελφού του Αχιλλέα) από 98 ακίνητα που βρισκόταν στο χωριό Βάναρη (σημ. Μαραθέα) της Καρδίτσας. Μεταξύ των ακινήτων συμπεριλαμβάνονταν δύο μεγάλες επαύλεις (κονάκια), δύο οικόπεδα με έξι αγροτικές κατοικίες και 94 αγροτεμάχια συνολικής έκτασης 6.751 στρεμμάτων [8]. Επί δημαρχίας Αχιλλέα Αστεριάδη, ο Δήμος ενοικίασε μία κατοικία του Ζαρμάνη στη συνοικία Αρναούτ όπου στεγάστηκε το Τμήμα της Δημοτικής Αστυνομίας της ομώνυμης συνοικίας (1892-1895) [9].
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 5ης Σεπτεμβρίου 1899 εκλέχθηκε δήμαρχος Λαρίσης. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ιδρύθηκε το Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο [10] και η Δημοτική Πυροσβεστική, ενώ άρχισαν τα πρώτα έργα εξωραϊσμού της πόλης. Με πρότασή του η οποία επικυρώθηκε από τον υπουργό των Εσωτερικών (αρ. 78938/1899) τέθηκε επικεφαλής επιτροπής «προς συλλογή εράνων υπέρ των απόρων Λαρίσης» (ΦΕΚ 282/Α/24-12-1899). Επί θητείας του αποφασίστηκε η διοργάνωση Ιππικών, Ποδηλατικών και Αθλητικών αγώνων παράλληλα με την ετήσια εμποροπανήγυρη (παζάρι), ενώ το 1900 λειτούργησε για πρώτη φορά η Θεσσαλική Γεωργική και Κτηνοτροφική Έκθεση. Η οργάνωση της έκθεσης ανατέθηκε στον τέως καθηγητή φυτολογίας στο Διδασκαλείο της Λάρισας Ευστάθιο Πονηρόπουλο [11]. Την ίδια περίοδο εκλέχθηκε πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της Φιλοδασικής Ενώσεως.
Εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής Λαρίσης. Την πρώτη στις 20 Δεκεμβρίου 1881 και τη δεύτερη στις 4 Ιανουαρίου 1887.
Απεβίωσε πλήρης ημερών το απόγευμα της Πέμπτης 9 Δεκεμβρίου 1904 και κηδεύθηκε την επομένη από τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλίου [12]. Με πρόταση του δημάρχου Αχιλλέα Αστεριάδη η κηδεία πραγματοποιήθηκε με δαπάνες του Δήμου (ψήφισμα αρ. 115/1904). Παρευρέθηκαν οι πολιτικές, στρατιωτικές και δικαστικές αρχές της πόλης και πλήθος κόσμου. «Η οδύνη η οποία εφαίνετο ζωγραφισμένη εις τα πρόσωπα πάντων, ήτο, φρονούμεν η μεγαλειτέρα και ειλικρινεστέρα εκ μέρους της κοινωνίας εκδήλωσις της τιμής προς τον Αναστάσιον Ζαρμάνη, τον οποίο η κοινωνία μας και ζώντα και θανώντα αρκούντως εσεβάσθη και ετίμησε» [13]. Κατατέθηκαν στέφανοι από τον Δήμο Λαρίσης, τον Ιατρικό Σύλλογο, τον Μουσικό & Γυμναστικό Σύλλογο και την Κοινότητα Τσαϊρλή (σημ. Βρυότοπος) [14]. Τους επικήδειος λόγους εκφώνησαν ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Σαπουντζάκης και ο διευθυντής του Διδασκαλείου Αναστάσιος Σακελλαρίου. Ετάφη στο παλαιό νεκροταφείο της Λάρισας.
Με την σύζυγό του Καλλιόπη απέκτησαν δύο θυγατέρες. Η Ελένη αρραβωνιάστηκε τον Ιανουάριο του 1906 [15] τον δικηγόρο της Λάρισας Γεώργιο Μαργέλλο (από τα Άγραφα) τον οποίο παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1907 [16], ενώ η Ευφροσύνη παντρεύτηκε το 1911 τον Ιωάννη Αξελό από την Μακρυνίτσα [17]. Ελλείπουν πληροφορίες για τη σχέση του με την Μαρία Ζαρμάνη [18], συζύγου του Χαρίλαου Φαρμακίδη.
Ο Δήμος Λαρισαίων ονοματοθέτησε προς τιμήν του οδική αρτηρία στη συνοικία του Αγίου Αθανασίου.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Απεβίωσε από πνευμονία στον Παλαμά της Καρδίτσας (αρχές του 1884). Βλ. Ανεξαρτησία (Λάρισα), φ. 228 (19 Ιανουαρίου 1884).
[2]. Λένα Γουργιώτη, Ιατροί στη Λάρισα τον 19ο αιώνα. Λάρισα: Σπαρμός, 1993, σ. 33. Πρβλ. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Χαστανιέ: Το Τουρκικό Νοσοκομείο της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), φ. 32241 (1 Ιανουαρίου 2014).
[3]. Βλ. άρθρο «Αναστάσιος Ζαρμάνης», Όλυμπος (Λάρισα), φ. 73 (2 Σεπτεμβρίου 1899) και φ. 74 (3 Σεπτεμβρίου 1899).
[4]. Υπουργική απόφαση 37724 (13 Οκτωβρίου 1882): «Περί του εν Λαρίση φαρμακείου του Α. Ζαρμάνη» (ΦΕΚ 138/Α/18-10-1882).
[5]. Υπουργική απόφαση 1643 (21 Ιανουαρίου 1883): «Περί διατηρήσεως του εν Λαρίση φαρμακείου του Ανδ. Κοντογεώργου» (ΦΕΚ 28/Α/24-1-1883).
[6]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 006 [1883], αρ. 1833 (23 Σεπτεμβρίου 1883). Βλ. και συμβόλαια του ιδίου, αρ. 2311 και 7355. Επίσης βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 019 [1886], αρ. 6049 (1 Δεκεμβρίου 1886).
[7]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 011 [1884], αρ. 2997 (25 Απριλίου 1884).
[8]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 034 [1891-1892], αρ. 12013 (28 Σεπτεμβρίου 1891). Το 1893 πούλησε τις ιδιοκτησίες του στον Τύρναβο και στα Δελέρια στον καροποιό Γεώργιο Κώτσου. Βλ. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 042 [1893], αρ. 15074 (7 Ιουλίου 1893).
[9]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 042 [1893], αρ. 15089 (12 Ιουλίου 1893).
[10]. Νόμος 2590/1899 (ΦΕΚ 123/Α/28-6-1899). Πρβλ. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, Το Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο της Λάρισας 1899-1993. Θεσσαλονίκη 2013.
[11]. Σκριπ (Αθήνα), φ. 1790 (12 Αυγούστου 1900).
[12]. Σκριπ (Αθήνα), φ. 9612 (11 Δεκεμβρίου 1904).
[13]. «Αναστάσιος Ζαρμάνης: Νεκρολογία», Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 764 (12 Δεκεμβρίου 1904).
[14]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 368 (11 Δεκεμβρίου 1904).
[15]. Μικρά (Λάρισα), φ. 23/173 (11 Ιανουαρίου 1906) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 820 (8 Ιανουαρίου 1906).
[16]. Μικρά (Λάρισα), φ. 337 (10 Οκτωβρίου 1907) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 911 (14 Οκτωβρίου 1907).
[17]. Μικρά (Λάρισα), φ. 42/496 (23 Φεβρουαρίου 1911).
[18]. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 1910. Βλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 7/461 (14 Ιουλίου 1910). Ο Φαρμακίδης είχε διορισθεί στις 22 Αυγούστου 1883 αστυνόμος του Δήμου Τυρνάβου (ΦΕΚ 366/Α/12-9-1883).
