70 χρόνια χωρίζουν τον σημερινό κόσμο από τη μέρα που οι στρατιώτες της 60ης σοβιετικής μεραρχίας μπήκαν σαν απελευθερωτές στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1945 όταν άνοιξαν οι πύλες του κολαστηρίου και οι συμμαχικές δυνάμεις ανακάλυψαν με φρίκη το πιο αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ: το Ολοκαύτωμα. Μια καλοσχεδιασμένη και βιομηχανικά οργανωμένη γενοκτονία, που συντελέστηκε στην καρδιά της πολιτισμένης Ευρώπης του 20ου αιώνα, αφήνοντας πίσω της τις στάχτες 6.000.000 Εβραίων.
Το ένα τρίτο του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης εξολοθρεύτηκε ωμά και ανελέητα. Η ιδεολογία των Ναζί και η εφαρμογή της δεν έχουν προηγούμενο στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, εξ ου και η μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος.
Το 2003, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα, ορίστηκε 27η Ιανουαρίου, ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Εβραίους-θύματα του Ολοκαυτώματος. Την απόφαση αυτή του ΟΗΕ επικύρωσε ομόφωνα η Βουλή των Ελλήνων με το άρθρο 2 του Νόμου 3218/04, θεωρώντας εθνική υποχρέωση την απόδοση τιμής στα αθώα θύματα αυτής της θηριωδίας, μεταξύ των οποίων ήταν και 67.000 Έλληνες Εβραίοι.
Η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας και η Ισραηλιτική Κοινότητα Λάρισας τιμούν την Εθνική Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, την Τρίτη 27 Ιανουαρίου, με επιμνημόσυνη δέηση και καταθέσεις στεφάνων στην Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων στις 6.30 μ.μ. και αμέσως μετά με εκδήλωση στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας. Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος. Η εκδήλωση, την οποία θα παρουσιάσει με παρένθετα ιστορικά κείμενα η αρχαιολόγος κ. Βασιλική Πανάγου, θα κλείσει με συναυλία της Φιλαρμονικής «Μάντζαρος» από την Κέρκυρα με μαέστρο των κ. Σωκράτη Άνθη και σολίστ την κ. Λουίζα Κονέ.
Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου, στις 10.30 π.μ. υπό την αιγίδα των παραπάνω φορέων και της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για το Ολοκαύτωμα απευθυνόμενη στα σχολεία της πόλης, στην Πλατεία Άννας Φρανκ. Μαθητές του 5ου Γυμνασίου και του 8ου Δημοτικού (Εβραϊκού) Λάρισας θα παρουσιάσουν ένα αφιέρωμα στην τραγική αντιπολεμική μορφή της Άννας Φρανκ και στα 1.500.000 παιδιά που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Καλούνται όλοι οι συμπολίτες να παρακολουθήσουν τις παραπάνω εκδηλώσεις μνήμης του Ολοκαυτώματος, που δεν έχουν μόνο τελετουργικό χαρακτήρα. Ο απώτερος σκοπός τους είναι να διδάξουν, να προβληματίσουν και να αποτελέσουν θεμέλιο στην οικοδόμηση ενός κόσμου απαλλαγμένου από φαινόμενα προκατάληψης και μισαλλοδοξίας, ενός κόσμου ειρήνης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, τον οποίο οφείλουμε στις επόμενες γενιές.
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ
Στη Λάρισα, τη μοναδική πόλη που έχει πλατεία αφιερωμένη στο αντιπολεμικό σύμβολο Αννα Φρανκ, η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια τιμά την μνήμη της και τη μνήμη των 1.5000.000 παιδιών – θυμάτων του Ολοκαυτώματος στο πλαίσιο της Ημέρας Μνήμης Ολοκαυτώματος.
Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου στις 10.30 π.μ. μαθητές του 5ου Γυμνασίου και του 8ου Δημοτικού Λάρισας θα παρουσιάσουν με τον δικό τους τρόπο και θα τιμήσουν την Άννα Φρανκ. Θα παραστούν αντιπροσωπείες σχολείων και θα κατατεθούν στεφάνια.
Λίγα λόγια για την Άννα Φρανκ
Η Άννα Φράνκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Ήταν Γερμανίδα και Εβραία στο θρήσκευμα.
Λίγο προτού ξεκινήσει η μεταφορά των εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ο πατέρας της Ότο Φρανκ αποφάσισε να «εξαφανίσει» την οικογένειά του. Για αυτόν τον σκοπό δημιούργησε ένα προσάρτημα στην αποθήκη τροφίμων στο Πρίσενγρκατς, το οποίο αποτελούνταν από δύο διαμερίσματα εξοπλισμένα με τα κατάλληλα μέσα, για να φιλοξενήσουν δύο οικογένειες, των Φρανκ και των Βαν Πελ-την τριμελή οικογένεια του συνεργάτη του Ότο. Τις δύο οικογένειες ακολούθησε στο καταφύγιό τους και ο Ντάσελ, ένας ηλικιωμένος εβραίος οδοντίατρος.
Η ζωή στο καταφύγιο ξεκινούσε αργά το απόγεμα. Φίλοι των Φρανκ προμήθευαν τους φυγάδες με εφόδια και φαγητό από τη μαύρη αγορά. Τις νυχτερινές ώρες, ο Ότο και ο συνεργάτης του εκτελούσαν τη συνηθισμένη τους εργασία στο κάτω μέρος της αποθήκης.
Η Άννα Φρανκ βρήκε στη φυλακή αυτή μια ιδιάζουσα ελευθερία. “Αγαπητή Κίτυ”, γράφει στις πρώτες σελίδες του ημερολογίου της, το οποίο της δώρισε ο πατέρας της στα δέκατα τρίτα της γενέθλια, “ελπίζω ότι θα είσαι η παρηγοριά μου και το στήριγμά μου”. Πράγματι το ημερολόγιο αυτό εκφράζει, εκτός από τη μεγάλη αδυναμία που είχε η Άννα στον πατέρα της, την ωμότητα ενός πολέμου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, το οποίο σταδιακά έχανε συνειδητά την αθωότητά του. “Δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναγράψω με αυτόν τον τρόπο. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως δε θα είμαι ποτές πια αθώα”, αναγράφει το ημερολόγιο στις 2 Νοεμβρίου του 1942.
Η φωνή της Άννας είναι η κραυγή ενός Εβραίου στο κρησφύγετό του αλλά και η κραυγή του ανθρώπου του 20ού αιώνα, ο οποίος καταδιώχτηκε από την πιο αλλοπρόσαλλη δολοφονική μανία της Ιστορίας. Η νεαρή συγγραφέας ωστόσο αποκαλύπτει στις σελίδες του ημερολογίου ένα φυσικό ταλέντο στην τέχνη του γραπτού λόγου και μια λογική που ξεπερνά τα όρια της ηλικίας της. Η Άννα προβληματίστηκε για τη ζωή, την αγάπη, το μίσος, την αρχή και το μέλλον μιας σχέσης - με αφορμή την επαφή της με τον Πίτερ, το δεκαεξάχρονο γιο των Βαν Πελ, για τον οποίο έτρεφε συναισθήματα - καθώς και για το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά και την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του.
Το 1942, οι ναζιστές ανακάλυψαν το κρησφύγετο των Φρανκ μετά τη συμπτωματική καταδίωξη ενός ληστή στην αποθήκη τροφίμων. Οι δύο οικογένειες, καθώς και ο ηλικιωμένος οδοντίατρος, μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς. Η Άννα Φρανκ, η μητέρα της και η αδερφή της άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μπέργκεν-Μπέλσεν, το στρατόπεδο στο οποίο μεταφέρθηκαν, όταν το Άουσβιτς δέχθηκε επίθεση από τους Ρώσους. Είχαν πληγεί από τύφο.
Μοναδικός επιζών ο Οτο παρέλαβε το ημερολόγιο από τα χέρια των γειτόνων, Έλι Βόσεν και Μίεν Βαν Σάντεν, οι οποίοι το περισυνέλεξαν μετά τη σύλληψη των Φρανκ. Σε αυτόν οφείλεται η αρχική έκδοση του ημερολογίου, άλλωστε σε αυτόν οφειλόταν και η ύπαρξή του.
Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει 3οο.οοο αντίτυπα σε όλον τον κόσμο. Το καταφύγιο της οικογενείας στο Πρίσενγκρατς λειτουργεί σήμερα ως κέντρο νεότητας με την ονομασία “Το σπίτι της Άννας Φρανκ”.
