Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου
Θα γιορτάσουμε αυτές τις μέρες την επέτειο της εθνικής μας ανάστασης και αναγέννησης της εθνικής μας παλιγγενεσίας, μετά τη μακρόχρονη σκληρή σκλαβιά της οθωμανοκρατίας. Θα τη γιορτάσουμε σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας. Κρίσης, που φέρνει κοινωνική αναστάτωση και ταραχή. Και βαθαίνει αυτή η κρίση κάθε μέρα περισσότερο, σε σημείο να γεννώνται δυσοίωνες σκέψεις για την πορεία μας ως λαού και ως έθνους.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι επιτείνεται η κρίση αυτή, εξαιτίας του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Του προβλήματος που δημιουργήθηκε λόγω του μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών, που κατέκλυσαν τη χώρα μας και εξακολουθούν να την κατακλύζουν. Και θα παραμείνουν, φαίνεται εδώ, αφού οι χώρες της Ευρώπης αρνούνται να τους δεχτούν. Η δε γειτονική μας χώρα αρνείται την επανεισδοχή τους σ’ αυτή. Έτσι η οικονομικά γονατισμένη και εξαθλιωμένη χώρα μας καλείται να σηκώσει επιπλέον και το βάρος του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.
Κάτω από αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες θα γιορτάσουμε την επέτειο της Εθνικής μας παλιγγενεσίας. Βρισκόμαστε σε δυσχερή θέση. Είμαστε και τώρα μόνοι και αδύναμοι, όπως και κατά την κήρυξη της Επανάστασης του ’21. Η οθωμανική αυτοκρατορία τότε εκτεινόταν από το Αλγέρι ως τον Καύκασο. Και επιδίωκε να επεκταθεί στην Ευρώπη. Ήταν το όνειρό της. Η δε συμμαχία των ευρωπαϊκών κρατών, η λεγόμενη Ιερά Συμμαχία, είχε ως δόγμα της την κατάπνιξη κάθε απελευθερωτικού κινήματος. Ο ηγέτης της μάλιστα, ο διαβόητος Μέττερνιχ, έδειχνε το χάρτη της Ευρώπης και ερωτούσε περιπαικτικά: Που είναι η Ελλάς;
Αυτή ήταν η κατάσταση στον κόσμο την εποχή που οι πρόγονοί μας κήρυξαν την Επανάσταση του ’21. Η θέση μας ήταν τραγική. Ήμασταν μόνοι, αδύναμοι και αβοήθητοι. Δεν είχαμε συμμάχους, χρήματα, οργανωμένο στρατό, πολεμοφόδια κ.α. Και όμως τόλμησαν το αδύνατο. Να αντιπαρατεθούν στην τεράστια οθωμανική αυτοκρατορία, οι σουλτάνοι της οποίας έφταναν στο σημείο να ταπεινώνουν τους πρέσβεις ισχυρών κρατών της Ευρώπης. Τόλμησαν και νίκησαν. Ο μικρός και άοπλος Δαυίδ, ταπείνωσε τον πανίσχυρο γίγαντα Γολιάθ:
Η νίκη, όπως βεβαιώνουν οι ίδιοι οι αγωνιστές, είναι το μεγάλο θαύμα της πίστης. Της πίστης στον Παντοδύναμο Θεό, στο δίκαιο του Αγώνα και στα πεπρωμένα, όπως λέγεται, της φυλής. Στον προορισμό δηλαδή που αυτή είχε ιστορικά.
Αψήφησαν οι αοίδιμοι εκείνοι άνδρες τη δύναμη των αριθμών και της λογικής. Κίνησαν στον Αγώνα με ακλόνητη πίστη στο Θεό. Με την πεποίθηση ότι «Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του», όπως διακήρυσσε ο «Γέρος του Μωρηά» Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Αυτή η πίστη τους στήριζε και τους δυνάμωνε στις δυσκολίες, στις μάχες, στα δεινά. Με αυτήν την πίστη και την ευλογία και συμμετοχή της Εκκλησίας πέτυχαν το ανέφικτο λογικά. Κατόρθωσαν το ακατόρθωτο.
Όλες οι δυνάμεις του έθνους πήραν τότε μέρος στον Αγώνα (Προεστοί, γεωργοί, ψαράδες, λόγιοι κ.α.) Όλων η προσφορά υπήρξε σημαντική, όπως βεβαιώνει ο αρματωμένος λόγος των αγωνιστών, που βγήκε μέσ’ απ’ τη φωτιά και τα αίματα. Και όλοι αναγνώρισαν την προσφορά της Εκκλησίας. Τόσο στη διατήρηση της γλώσσας, της ιστορικής συνείδησης και της εθνικής μνήμης στα μαύρα χρόνια της δουλειάς, όσο και στις θυσίες της για τη λευτεριά κατά την Επανάσταση. Σε 11 πατριάρχες, 100 επισκόπους και 6.000 ιερείς και μοναχούς ανεβάζει ο Πουκεβίλ τον αριθμό των κληρικών που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση του Έθνους. Άλλοι δε κάνουν λόγο για ακόμη μεγαλύτερο αριθμό.
Η 25η Μαρτίου λοιπόν, είναι γιορτή της πίστης και της λευτεριάς. Έτσι την είδαν οι αγωνιστές. Γι’ αυτό πολύ νωρίς, από το 1839, την καθιέρωσαν ως ημέρα Εθνικής γιορτής.
Στις κρίσιμες στιγμές που διερχόμαστε σήμερα, ας κρατήσουμε μέσα μας το μήνυμα του ’21. Το μήνυμα της πίστης στο Θεό και του ανυποχώρητου, του αντί πάσης θυσίας αγώνα, που οδήγησε στη λευτεριά, όπως ομολογούν και Τούρκοι ιστορικοί (Δζεβδέτ πασάς). Κι ας αντηχεί πάντοτε στ’ αυτιά μας ο λόγος του Μακρυγιάννη: «Αν αμελήσετε την πίστιν όπου σας παραδώσαμενορθόδοξονΑνατολικήν και σας την πάρουν, ούτε να ζήσετε μπορείτε, ούτε να πεθάνετε παρηγοριέστε… Ότι εμείς μέσ’ απ’ τους τάφους μας μια μέρα θ’ αναστηθούμε και θα σας κρίνουμε».
