*Του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργου Κύρτσου
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και ο αρμόδιος υπουργός κ. Κατρούγκαλος συνέβαλαν με τα λάθη και τις παραλείψεις τους στη δημιουργία μιας χαοτικής κατάστασης στο εξαιρετικά προβληματικό ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας.
Προκλητικά ψεύδη
Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε επανάσταση προσδοκιών στους συνταξιούχους δίνοντας υποσχέσεις που ήταν πρακτικά αδύνατον να τηρήσει. Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2015 ανέβασε σημαντικά τα ποσοστά του στους συνταξιούχους υποσχόμενος προεκλογικά 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέλαβε τη δέσμευση να αποτρέψει οποιαδήποτε μείωση των συντάξεων και των σχετικών παροχών και στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στην καταγγελία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζοντας ότι οι ηγεσίες τους είχαν προετοιμάσει μετεκλογική επίθεση στο εισόδημα των συνταξιούχων.
Ακόμη και σήμερα, η κυβέρνηση στηρίζει τη στροφή 180 μοιρών που πραγματοποιεί στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό στην καταγγελία της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αυτό που αποφεύγουν να πουν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του είναι ότι την εποχή των παχιών αγελάδων, όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μοίραζαν ασφαλιστικά δικαιώματα και προνόμια πολύ πέρα από τις δυνατότητες του Δημοσίου και της εθνικής οικονομίας, η ριζοσπαστική Αριστερά τις κατήγγειλε για ισοπεδωτική λιτότητα και χαρακτήριζε τις υπερβολικές παροχές «ψίχουλα».
Οικονομική επιδείνωση
Τα προβληματικά οικονομικά του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος έγιναν προβληματικότερα εξαιτίας της κακής πορείας της οικονομίας το 2015. Τα πειράματα Τσίπρα-Βαρουφάκη κόστισαν εισόδημα που αναλογεί στο 7% του ΑΕΠ –γύρω στα 12,6 δισ. ευρώ- και προκάλεσαν νέα αύξηση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου κατά 25 δισ. ευρώ. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων υπέστησαν νέα αφαίμαξη στην προσπάθεια του κ. Τσίπρα και του κ. Βαρουφάκη να εξασφαλίσουν τα δισεκατομμύρια με τα οποία θα χρηματοδοτούσαν τη ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και η νέα δραστική μείωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων περιόρισαν τις δυνατότητες χρηματοδότησης των κύριων και επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ. Έτσι, οι περικοπές θα είναι αναγκαστικά μεγαλύτερες από εκείνες τις οποίες υποτίθεται ότι θα απέτρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ ακυρώνοντας το δεύτερο μνημόνιο.
Έλλειψη διαλόγου
Η κυβέρνηση Τσίπρα απέφυγε τον σοβαρό διάλογο για το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα σε μια μάταιη προσπάθεια να κρύψει τις προθέσεις της και το περιεχόμενο της πολιτικής της. Ο διάλογος θα μπορούσε να συμβάλει στην εξεύρεση λύσεων οι οποίες θα ήταν αναγκαστικά δυσάρεστες αλλά θα είχαν μικρότερο κοινωνικό κόστος και θα εξασφάλιζαν καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα από τα μέτρα που προωθούν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Κατρούγκαλος. Χωρίς συναίνεση στην αντιμετώπιση των βασικών ζητημάτων περιορίζεται η αποτελεσματικότητα της πολιτικής που εφαρμόζεται και τελικά εφαρμόζεται το τρίτο μνημόνιο χωρίς τη λεγόμενη ιδιοκτησία του προγράμματος. Η κοινή γνώμη δεν έχει ενημερωθεί για τις επιλογές που είχε η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα προσποιείται ότι δεν έχει σχέση με όσα δυσάρεστα συμβαίνουν.
Οικονομική αστοχία
Το βασικό χαρακτηριστικό των προτάσεων Τσίπρα-Κατρούγκαλου είναι η οικονομική αστοχία. Δεν επιτυγχάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους σε σταθερή βάση και ενισχύουν τις δυσλειτουργίες του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος προετοιμάζοντας μία χειρότερη οικονομική πορεία.
Η μείωση των δαπανών και η αύξηση των εσόδων στις οποίες στηρίζονται οι κυβερνητικές προτάσεις είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Οι κυβερνητικές αποφάσεις συμβάλουν στην ανάπτυξη της λεγόμενης μαύρης εργασίας επειδή τιμωρούν τους συνεπείς ασφαλισμένους και προστατεύουν ως ένα βαθμό τα δικαιώματα και τα προνόμια ανθρώπων που κινήθηκαν εκτός συστήματος ή συνέβαλαν στη χρηματοδότησή του για λίγα χρόνια εξασφαλίζοντας εντυπωσιακές παροχές. Από τη στιγμή που δεν βγαίνουν οι αριθμοί, δημιουργούνται νέες δυσλειτουργίες στην πραγματική οικονομία και υπάρχει σοβαρή δυσκολία συνεννόησης με τους Ευρωπαίους εταίρους, τα κυβερνητικά μέτρα θα λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικά. Εκτός από τον λογαριασμό των μειώσεων των συντάξεων και των παροχών θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με έναν μεγαλύτερο λογαριασμό, που έχει σχέση με την κρίση εμπιστοσύνης εξαιτίας της αδυναμίας αποτελεσματικής διαχείρισης του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού.
Χωρίς τη μείωση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού ελλείμματος και τη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους, θα καθυστερήσει η αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου βάσει της πολιτικής συμφωνίας του 2012 και θα καθυστερήσει η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης ώστε να περάσουμε ξανά από την ύφεση στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας.
