Του Γιάννη Μήτσιου
Φυσικού - Νομικού
Η σκηνή ξετυλίγεται σε κάποια Πανεπιστημιακή Σχολή του κράτους, ας την ονομάσουμε Χ.
Ο καθηγητής έχει δώσει στους φοιτητές τα θέματα των εξετάσεων και το διδακτικό προσωπικό (βοηθοί) κάνει την επιτήρηση. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες πίνουν καφέδες και κόκα - κόλα, τρώνε σάντουιτς και τυρόπιτες και η αίθουσα έχει ντουμανιάσει απ΄ τους καπνούς των τσιγάρων.
- Σε κάποια στιγμή ένας φοιτητής άρχισε να βλαστημάει τα θεία και βρίζει χυδαία τον καθηγητή που έβαλε δύσκολα θέματα. Τον φοιτητή αυτόν σε λίγο άρχισαν να τον μιμούνται και άλλοι συμφοιτητές του που χυδαιολογούσαν, χειρονομούσαν και έβριζαν τους επιτηρητές επειδή δεν τους άφηναν να αντιγράψουν. Κάποιος τόλμησε να αντιδράσει, ίσως επειδή δεν είχε ακόμη προσαρμοσθεί. Αυτόν τον ανέλαβαν οι συμφοιτητές του, τον έκαναν "καροτσάκι" και τον πέταξαν έξω απ΄ την αίθουσα.
- Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης ήταν συνηθισμένα και μαζί με τις καταλήψεις, τις καταστροφές, τις κλοπές και τις απαράδεκτες συμπεριφορές σχημάτιζαν την εικόνα της κατάπτωσης του επιπέδου της παιδείας στον τόπο μας. Ας σημειωθεί ότι ανάλογα φαινόμενα, έστω και σε ηπιότερη μορφή, εμφανίζονται και στη Μέση Εκπαίδευση.
- Ηταν διάχυτη η ελπίδα ότι με την κυβερνητική αλλαγή θα υπήρχε κάποια διάθεση βελτίωσης της σκληρής αυτής πραγματικότητας. Όμως, απ΄ τα πρώτα μέτρα της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας πολλοί αισθάνθηκαν απογοήτευση. Οι κινήσεις της στόχευαν τις ελάχιστες τιμές αξιολόγησης, αξιοκρατίας και αριστείας που είχαν απομείνει. Αρχισαν με τη δίωξη της αριστείας που τη χαρακτήρισαν ρετσινιά. Ας θυμίσουμε ότι ο πόλεμος κατά των αρίστων είναι προσφιλές άθλημα του λαϊκισμού.
Επειδή για κάθε μαθητή που επιτυγχάνει στις εξετάσεις υπάρχουν άλλοι 15 που μένουν με την πικρή γεύση της αποτυχίας. Εάν, λοιπόν, κολακεύσεις τους 15 έχεις αμέσως δημιουργήσει μία μεγάλη κοινωνική βάση αποδοχής.
- Τον ίδιο στόχο έχει και η κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, η οποία στην ουσία καταργεί τα ίδια τα σχολεία αυτά. Καταργείται η τράπεζα θεμάτων για την επιλογή θεμάτων στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις των μαθητών Λυκείου. Μειώνεται η βάση προαγωγής στο γυμνάσιο και το λύκειο. Εισάγεται η κομματική λογική στην επιλογή των οργάνων της σχολικής ιεραρχίας. Στην πρόσφατη ανάδειξη των 13 περιφερειακών διευθυντών Μέσης Εκπαίδευσης θα διαπιστώσει κάποιος ότι όλοι είναι κομματικά στελέχη και πολιτευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ σε αναλογία 11 προς 2. Αλλάζει το σύστημα μέτρησης πιστωτικών μονάδων, με βάση το Ευρωπαϊκό Σύστημα Μονάδων Κατοχύρωσης Μαθημάτων για την απονομή ενός πτυχίου από ελληνικό ΑΕΙ. Αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζονται στην Ευρώπη τα πτυχία των Ελληνικών Πανεπιστημίων.
- Ακόμη, οι φοιτητικές παρατάξεις αποκτούν πάλι σημαντικό ρόλο στη διοίκηση των ΑΕΙ. Καταργούνται τα συμβούλια στη σύνθεση των οποίων υπήρχαν επιφανείς Ελληνες πανεπιστημιακοί σε ΑΕΙ του εξωτερικού. Όλα αυτά μπορεί να επιφέρουν μεγαλύτερη ζημία απ΄ όση βιώνουμε με την οικονομία. Δεν έχουμε καταλάβει ότι η ρίζα των προβλημάτων που βιώνουμε βρίσκεται στην πολιτική και όσο η παιδεία δεν έχει στόχο την υπέρβαση των σημερινών ορίων της, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την παγίδα της ημιμάθειας, της ιδεοληψίας και της οπισθοδρόμησης. Θα συνεχίσει να ελέγχεται και να καθοδηγείται από όλους αυτούς που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γίνονται ηθικοί αυτουργοί, ανήθικοι συνεργοί και αδιάντροποι εκτελεστές της ηθικής λεηλασίας της ελληνικής νεολαίας. Ο εξισωτισμός προς τα κάτω, που κολακεύει τη μετριότητα και την ανεπάρκεια, ο εθνολαϊκισμός που οργανώνει συγκεντρώσεις και προπαγάνδες ακόμη και για τη νομιμοποίηση της χρήσης του χασίς, απομονώνει τη χώρα από τον κόσμο και διαμορφώνει μια Ελλάδα φυλακή με όμηρο μέσα την επόμενη γενιά.
- Όλα αυτά που συμβαίνουν στον χώρο της εκπαίδευσης και που πρόκειται να συμβούν με το νέο νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα θυμίζουν τη "Ζούγκλα του μαυροπίνακα", μία ταινία που βλέπαμε στους κινηματογράφους πριν από κάποιες δεκαετίες. Είναι καιρός να κατανοήσουμε όλοι και ιδιαίτερα όσοι ορίζουν τους κανόνες της εκπαιδευτικής πολιτικής, ότι χωρίς αξιολόγηση, αξιοκρατία, εξωστρέφεια, σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγική διαδικασία και το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας, πρόοδος και ανάπτυξη δεν θα υπάρξει. Απλώς θα βολοδέρνουμε στις αραχνιασμένες συνταγές της ιδεοληπτικής αγκύλωσης και της κομματικής ιδιοτέλειας.
