Του Γιάννη Μήτσιου, φυσικού - νομικού
Προχθές συνάντησα τον φίλο μου κ. Νίκο και με παρακάλεσε να διαβιβάσω μέσω της "Ελευθερίας" ένα γράμμα. Ανέλαβα το ρόλο του ταχυδρόμου με ευχαρίστηση. Το γράμμα είναι αυτό που ακολουθεί:
"Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες των Γυμνασίων και Λυκείων του Νομού της Λάρισας. Κορίτσια και αγόρια της Θεσσαλίας. Πήρα το θάρρος να σας γράψω αυτό το γράμμα με βαθιά εκτίμηση, με απέραντη αγάπη και με απόλυτη ειλικρίνεια. Η αφορμή μού δόθηκε πρόσφατα όταν περνούσα έξω από κάποιο διδακτήριο και δύο πράγματα που έκαναν εντύπωση: Το πρώτο ήταν πως, όπως άκουσα, όλα τα αγόρια ήταν συνονόματα. Στις προσφωνήσεις τους ένα μόνο όνομα ακουγόταν. Κάτι σαν Καλάκα, Λαλάκα, δεν θυμάμαι καλά. Σκέφτηκα ότι αυτό θα το "κόλλησαν" απ' την τηλεόραση όπου επίσης ακούγεται. Ίσως για να δείξουν κάποιοι ότι είναι απελευθερωμένοι και χειραφετημένοι. Το άλλο ήταν οι τοιχογραφίες. Αν και το κτίριο ήταν νεόκτιστο οι τοίχοι του ήταν γραμμένοι με καρικατούρες. Λίγες ελληνικές και πολλές αγγλικές. Γραμμένα δηλαδή με αυτά που λέμε Φραγκολεβαντίνικα και που, το μόνο που δείχνουν είναι η ημιμάθεια και η αρχοντοχωριατιά. Σκέφτηκα πάλι ότι και αυτό μπορεί να το κόλλησαν κάποιοι από τα ΜΜΕ όπου μπορεί κανείς να διαβάσει ΑΛΕΠΟ αντί για ΧΑΛΕΠΙ, LARISA αντί για LARISSA και άλλα μαργαριτάρια. Αυτά τα δυο μου γέννησαν σκέψεις και επιτρέψτε μου να σας τις εξομολογηθώ: Ο χώρος όπου φοιτάτε είναι, πράγματι, δικός σας. Είναι, όμως και ιερός. Είναι άσυλο μάθησης και ήθους, άσυλο ελευθερίας της σκέψης, της έρευνας και της διδασκαλίας, άσυλο της νεανικής υπερηφάνειας και της αρετής. Δεν είναι άσυλο παρανομίας και καταστροφής. Δεν είναι χώρος απρόσιτος στη νομιμότητα για να χρησιμεύει ως καταφύγιο παρανόμων. Κάποτε, σε χρόνια δίσεκτα, ήταν ηρωισμός να γράψει κάποιος συνθήματα στον τοίχο. Γιατί τον "έστηναν" στον τοίχο. Σήμερα όμως έσβησε εκείνος ο φωτοστέφανος του ηρωισμού και το μόνο που απέμεινε είναι το ακάνθινο στεφάνι της θρασυδειλίας. Συχνά οι νέοι βιάζονται να φανούν ισχυροί, εδώ και τώρα. Χωρίς αιδώ και πρόωρα. Και θέλουν να γευτούν την ψευτοχαρά και την πλασματική ικανοποίηση ότι τάχα νίκησαν στην αναμέτρηση με τον καθηγητή, τον διευθυντή του σχολείου και με την κάθε φορά έννομη τάξη. Λησμονώντας ότι δεν είναι και τόσο ηρωικό να παραβιάζεις ανοιχτές θύρες και να δίνεις γροθιές στη Δημοκρατία όταν ξέρεις ότι δεν θα σου τις ανταποδώσει. Επιπλέον, ξεχνώντας ότι εμείς οι Έλληνες καμαρώνουμε για κάποιες ιδιότητες της φυλής μας που είναι η λεβεντιά και το φιλότιμο. Ίσως ακούσετε ότι είναι ευγένεια στη συμπεριφορά. Ίσως ακούσετε ότι η ευγένεια στη συμπεριφορά και οι καλοί τρόποι είναι υπολείμματα μικροαστικών αντιλήψεων και καμένα χαρτιά.
Ίσως κάποιοι σας προτείνουν τον τίτλο του "αγωνιστή" αρκεί να γίνετε αφισοκολλητές, κλακαδόροι και ζητωκραυγαστές. Βεβαιωθείτε πάλι, μήπως θέλουν να εκμεταλλευτούν τον νεανικό σας ενθουσιασμό για να εξυπηρετήσουν δικές τους σκοπιμότητες. Ίσως κάποιοι άλλοι, με λόγια γλυκερά, πως ο δρόμος που οδηγεί στην άνοδο είναι στρωμένος με τσιγάρα, χασίσια και άλλα ναρκωτικά. Να έχετε υπόψη ότι όλα αυτά τα ψυχολογικά μπαστούνια εφευρίσκονται για να πλουτίζουν κάποιοι που εννοούν να εμπορεύονται τα πάντα.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι γονείς σας, οι καθηγητές σας και γενικά οι μεγαλύτεροί σας έχουν σκουριασμένες ιδέες. Αν, όμως, πιστεύετε κάτι τέτοιο, δοκιμάστε να το επαληθεύσετε. Αποδεχτείτε ένα διάλογο μαζί τους. Αναζητήστε να εκμεταλλευτείτε την πείρα και τη γνώση των μεγαλυτέρων. Αυτών που καταστάλαξαν αφού πέρασαν ανησυχίες, αρρυθμίες και συνειδησιακές εξεγέρσεις σαν τις δικές σας. Στα μαθητικά χρόνια θα παίξετε, θα χαρείτε, θα γλεντήσετε, θα ατακτήσετε. Μην ξεχνάτε όμως πως πρέπει και πολύ να εργασθείτε. Κι αυτή η απασχόληση θα σας δώσει άλλες χαρές, όχι τόσο άμεσες όσο μελλοντικές. Βεβαιωθείτε ότι ο ανταγωνισμός στον αγώνα της ζωής είναι σκληρός και αμείλικτος. Και αν δεν ετοιμαστείτε ν' αγωνιστείτε, με τι φτερά θα πετάξετε, με τι μυαλό θα ερευνήσετε, με τι καρδιά θα δημιουργήσετε; Δεν είναι κακό να θυμάται κανένας ότι τα μαθητικά χρόνια είναι τα πολύτιμα, τα ανεπανάληπτα, τα ωραιότερα και τα γονιμότερα χρόνια της ζωής του. Δεν είναι καλό να λησμονεί κανένας ότι τα χρόνια αυτά φεύγουν τόσο γρήγορα. Δυστυχώς, δεν έμεινε ποτέ κανένας νέος.
Οι καθηγητές σας δεν είναι ούτε ήταν ποτέ αντίπαλοί σας. Συζητήστε μαζί τους, εκμεταλλευτείτε τους όσο γίνεται περισσότερο. Πλησιάστε τους όσο γίνεται πιο πολύ, ιδίως εκείνους που έχουν ειλικρινέστερο ενδιαφέρον και πληρέστερη γνώση.
Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για να παραστήσω τον ηθικοδιδάσκαλο. Αυτά είναι παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα. Άλλωστε ηθικοδιδάσκαλοι δεν υπάρχουν πια. Τους πάτησε το τρένο της προόδου. Θέλω μόνο να σας πω σαν παλαίμαχος της ζωής ότι το σχολείο δεν θα πάψει ποτέ να εκφράζει τη ζωή και να προετοιμάζει για τη ζωή.
Σας εύχομαι λοιπόν, υγεία, ευτυχία και πρόοδο.
- Ο φίλος σας μπαρμπα-Νίκος
