Από τον Ντίνο Ζήσου
Η Ευρώπη βρίσκεται υπό επίθεση. Όλα δείχνουν ότι οι συντονισμένες επιθέσεις στο Παρίσι από βομβιστές αυτοκτονίας και ένοπλους που πυροβολούσαν κατά του πλήθους, προέρχονταν από φανατικούς ισλαμιστές. Το ερώτημα είναι πώς η Ευρώπη που μοιάζει ξεκάθαρα απροστάτευτη, θα μπορέσει να συνέλθει από το σοκ και να αντιμετωπίσει την απειλή η οποία πλέον δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανένα.
Από την άλλη μεριά οι εξελίξεις στο μέτωπο της Συρίας είναι κυριολεκτικά ραγδαίες. Βασικό τους χαρακτηριστικό οι νίκες τόσο των δυνάμεων του Άσαντ σε συνεργασία με ρωσικές και ιρανικές δυνάμεις και της Χεζμπολάχ, όσο και των Συριακών δημοκρατικών δυνάμεων, τη συμμαχία που δημιούργησε η Δύση εναντίον του Ισλαμικού κράτους.
Έχοντας κεφαλαιοποιήσει την κατάσταση αποδιοργάνωσης που βρήκαν στο Ιράκ και στη Συρία, οι τζιχαντιστές κατόρθωσαν να αποσπάσουν μεγάλα τμήματα των δύο αυτών κρατών και να ανακηρύξουν το περίφημο «χαλιφάτο », προκαλώντας δέος στο παγκόσμιο ακροατήριο με την αγριότητα που συνόδευε την επέλαση των δυνάμεών του, με την άριστη στρατιωτική του οργάνωση, και την ικανότητα που έδειχναν οι μαχητές του.
Η κατάσταση έχει μεταβληθεί άρδην το τελευταίο διάστημα και δείχνει να βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη για τους ισλαμιστές εξτρεμιστές του χαλιφάτου, ιδίως μετά την στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας και της Γαλλίας. Αυτό όμως, όποια και να είναι η τελική έκβαση, δεν θα εξαλείψει τον κίνδυνο που συνιστά το ισλαμικό κράτος, καθώς δεν θα σημάνει για το προσεχές τουλάχιστον χρονικό διάστημα την εξάρθρωση της δομής της οργάνωσης και την εξουδετέρωση της μαχητικής του ισχύος.
Σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές που παρακολουθούν την κατάσταση, το κρίσιμο γεωγραφικά σημείο που θα κρίνει πολλά στον συριακό εμφύλιο, είναι η περιοχή του Χαλεπίου αφού αποτελεί κόμβο που επιτρέπει την υποστήριξη των δυνάμεων, καθώς επίσης και την τροφοδοσία με νέους μαχητές που μέχρι πρόσφατα περνούσαν στην Συρία και στις τάξεις των τζιχαντιστών, από τα τουρκοσυριακά σύνορα.
Το καινούριο στοιχείο είναι το ότι η Κίνα ετοιμάζεται να εισέλθει στην περιοχή, και ήδη έχει μεταφέρει 10.000 στρατιώτες στο Τζιμπουντί, μια περιοχή νότια της Σ. Αραβίας στην οποία αντιμαχόμενες πλευρές είναι οι Σιίτες μουσουλμάνοι που υποστηρίζονται από το Ιράν, και οι σουνίτες που στηρίζονται από την Σ. Αραβία. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί φανερή πολεμική διάθεση της Κίνας για υποστήριξη της Τεχεράνης αλλά και της Συρίας. Παράλληλα με το στρατιωτικό σώμα αυτό, στο έδαφος του Ιράν μεταφέρονται συνεχώς τμήματα πεζοναυτών που στρατοπεδεύουν σε περιοχές κοντά στα σύνορα με το Ιράκ και περιμένουν το πράσινο φως για επέμβαση στη Συρία, σε περίπτωση που επέμβουν και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Οι στρατιωτικές κινήσεις των εμπλεκομένων δείχνουν την επιθυμία ελέγχου εδαφικών τμημάτων στρατηγικής σημασίας. Οι Ρώσοι παρά τις αναφορές περί περιορισμένης χρονικά εμπλοκής δείχνουν να προετοιμάζονται για μακροχρόνια εμπλοκή και παρουσία στην περιοχή, με το ενδιαφέρον τους να εστιάζεται κυρίως στον έλεγχο σημαντικού παραλιακού μεσογειακού τμήματος με έμφαση την περιοχή της Λατάκειας.
Εν ολίγοις δείχνουν προδιάθεση εξασφάλισης όσων ήδη διέθεταν στη Συρία και για τον σκοπό αυτό θα επιχειρήσουν να προστατεύσουν την περιοχή των φιλικά προσκείμενων σε κάθε περίπτωση Αλαουιτών, όπου ήδη έχουν μεταφέρει κατά πληροφορίες, συστήματα πυροβολικού και προηγμένα αντιαεροπορικά, ενώ από 2000 στελέχη η ρωσική δύναμη έχει πλέον διπλασιαστεί. Ταυτόχρονα η ρωσική δύναμη δείχνει ενδιαφέρον να υπάρχει διάδρομος πρόσβασης προς το σιιτικό τμήμα του Ιράκ, που θα διατηρούσε επικοινωνία με τον ιρανικό παράγοντα.
Το μεγάλο «παιχνίδι» θα παιχθεί με τις αντικαθεστωτικές συριακές δυνάμεις και την συνεργασία τους με τους Κούρδους της βόρειας Συρίας, μια περιοχή που επιθυμεί να ελέγξει πάση θυσία η Τουρκία, η ηγεσία της οποίας άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο χερσαίας εμπλοκής, υπό την προϋπόθεση όμως να είναι καλά οργανωμένη και να συμμετάσχουν και άλλοι, υπονοώντας φυσικά το ΝΑΤΟ.
Η επιθυμία της όμως να πλήξει αποφασιστικά τους Κούρδους της Συρίας δεν ευοδώθηκε στην πράξη καθώς οι Ηνωμένες πολιτείες, σε μια κίνηση υψηλής συμβολικής αλλά και ουσιαστικής σημασίας, έστειλαν στην περιοχή των Κούρδων μικρή ομάδα ειδικών επιχειρήσεων 50 συμβούλων, η παρουσία της οποίας διαβίβαζε το μήνυμα στους Τούρκους να μην κινηθούν και σαφώς να μην ρισκάρουν να πλήξουν κάποιο μέρος που θα μπορούσε να βρίσκεται Αμερικανός « στρατιωτικός σύμβουλος ».
Η κατάσταση όμως αυτή στη Συρία συνοδεύεται και από κάποιες εξελίξεις σε άλλα μέτωπα, οι οποίες φαίνεται ότι θα μας απασχολήσουν σύντομα. Τα μέτωπα που συγκρούονται τα συμφέροντα ΗΠΑ και Ρωσίας λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Ουκρανίας.
Η πιθανότητα όλες οι πλευρές να οργανώσουν το διαπραγματευτικό τους οπλοστάσιο εν όψει εξελίξεων σε διπλωματικό επίπεδο για το θέμα της Συρίας, είναι πολύ υψηλή. Εξίσου όμως υψηλή είναι και η πιθανότητα, αντί για ένα σταμάτημα της αιματοχυσίας , να τίθενται οι βάσεις για μακροχρόνια εμπλοκή στον « βούρκο » της περιοχής, ενώ το ενδεχόμενο κλιμάκωσης σε πολλαπλά μέτωπα (Ουκρανία, κατάρρευση της συμφωνίας με το Ιράν για το θέμα των πυρηνικών με ότι αυτό συνεπάγεται, απειλή άμεσης διάσπασης και τριχοτόμησης του Ιράκ, κ.α.), που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εφιαλτικές καταστάσεις ακόμη και με «γενική σύρραξη», δεν επιτρέπει εφησυχασμό! Η επόμενη χρονικά περίοδος, ίσως κρίνει, ακόμη και το μέλλον της ανθρωπότητας.
