Από τον Σωτ. Κολλάτο
Σοκ και δέος, προκάλεσε σε ολόκληρο τον κόσμο το μακελειό στο Παρίσι, που πολλοί το παρομοίασαν με την τρομοκρατική επίθεση που έγινε στους δίδυμους πύργους των ΗΠΑ, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001.
Ηταν μια στυγνή δολοφονική πράξη, μια άνανδρη και τυφλή επίθεση του ισλαμικού κράτους των Τζιχαντιστών-τρομοκρατών του ISIS, εναντίον ανυποψίαστων και αθώων πολιτών, κυρίως νέων ανθρώπων, που έτυχε να βρίσκονται έξω και να διασκεδάζουν. Ηταν βαθιά συγκινητικές οι στιγμές, που όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθήσαμε συγκλονισμένοι απ΄ τα τηλεοπτικά μέσα και τις εφημερίδες , βλέποντας πλήθος ανθρώπων, να τρέχει τρομοκρατημένο να γλιτώσει από τη δολοφονική μανία των αδίστακτων καμικάζι, που θέριζαν με καλάσνικωφ ή ανατινάζονταν με τις αυτοσχέδιες βόμβες τους, παίρνοντας μαζί τους δεκάδες ανυπεράσπιστους .
Ολοι μέναμε άφωνοι και συγκλονισμένοι απ΄ ό,τι βλέπαμε. Η Ελλάδα ολόκληρη, αλλά και ο πολιτισμένος κόσμος όπου γης , πενθεί για το θάνατο τόσων αθώων ανθρώπων. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας- με πρώτο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, και όλους τους πολιτικούς αρχηγούς- εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον γαλλικό λαό και τον πρόεδρο Ολάντ καθώς και τον αποτροπιασμό τους για την τυφλή ,σκοταδιστική βία των εκτελεστών καμικάζι.
Μαζί με την πολιτική ηγεσία της χώρας , οι Έλληνες πολίτες
εξέφρασαν και συνεχίζουν να εκφράζουν με τον τρόπο τους , την συμπαράστασή και αλληλεγγύη τους στο γαλλικό λαό, παίρνοντας μέρος
σε ποικίλες εκδηλώσεις που διοργανώνονται στη Λάρισα και αλλού , για αυτόν ακριβώς το λόγο.
Είναι πιθανόν, εκείνοι που οργανώνουν και εκτελούν τέτοιες εγκληματικές πράξεις, να χρησιμοποιούν τα ανεξέλεγκτα κύματα προσφύγων -
που εγκαταλείπουν τις εμπόλεμες περιοχές της Συρίας για να γλιτώσουν από το θάνατο- να στέλνουν ανάμεσά τους άτομα, με τέτοιες εγκληματικές εντολές.
Να φύγουν δηλαδή στη Δύση, να έρθουν σε επαφή με άλλους αποφασισμένους ομοιδεάτες τους που βρίσκονται ήδη σε μεγάλες ευρωπαικές πόλεις , και όταν βρουν την κατάλληλη στιγμή, να χτυπήσουν. Όπως τώρα στο Παρίσι, ή όπου αλλού αποφασίσουν αύριο.
Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω κάτι που μου έκανε εντύπωση. Παρακολουθώντας τηλεόραση , παρατήρησα , πριν από αρκετές μέρες, σε μία μεγάλη ομάδα προσφύγων που ερχόταν ακτοπλοϊκώς από τη Λέσβο και αποβιβάζονταν στον Πειραιά, μερικοί από τους πρόσφυγες σήκωναν το δεξί τους χέρι και με τα δύο δάκτυλα σχημάτιζαν το γνωστό σήμα της νίκης. Και διερωτήθηκα: ποια νίκη εννοούν?, ποιόν νίκησαν ή ποιόν θέλουν να νικήσουν ? Μήπως τον σημερινό Σύρο πρόεδρο Ασσαντ (που κληρονόμησε την εξουσία από τον πατέρα του– όπως πολλοί άλλοι ηγέτες χωρών της περιοχής)?, τον ισλαμικό - εγκληματικό συρφετό των Τζιχαντιστών; ή μήπως απλά, τα κύματα του Αιγαίου? Αν είναι έτσι, και όποιον τέλος πάντων εννοούν (αν εννοούν), γιατί δεν καθόταν εκεί, στον τόπο τους, να πολεμήσουν για τη νίκη και να απαλλαγούν από τα δεινά και τους δυνάστες τους ; Οι λαοί –και οι Ελληνες το ξέρουμε καλά αυτό- πάντα έμεναν στη γη τους και πολεμούσαν όποιον επιβουλεύονταν την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της χώρας τους, και πάντα αγωνίζονταν για την ελευθερία και την προκοπή τους ,όταν κάποιοι επιχειρούσαν να τους τις στερήσουν ‘η να τις περιορίσουν . Αυτό , είναι μία, εύλογη νομίζω, απορία μου, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι θεωρώ αδικαιολόγητη αυτή τη «φυγή» ,του μεγάλου πλήθους των προσφύγων, που –πολλοί από αυτούς- φεύγουν από τις εμπόλεμες περιοχές, με τις οικογένειες τους και με μικρά παιδιά. Ούτε, φυσικά , περιμένω και καμιά απάντηση.
Σήμερα, μετά το πογκρόμ στο Παρίσι, πληθαίνουν οι φωνές σε ολόκληρο τον πλανήτη ,που λένε ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει η τρομοκρατία , να αντιμετωπιστεί με μέτρα περιορισμού της ελευθερίας, της ελεύθερης διακίνησης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που πλήττουν, κυρίως τους αδύναμους, τους απροστάτευτους και τους κατατρεγμένους. Αντίθετα, νομίζω ότι όλοι όσοι σχεδιάζουν και λαμβάνουν αποφάσεις ,στην Ελλάδα ή αλλού, θα πρέπει πρώτα να αναζητούν τις αιτίες που δημιουργούν κρίσεις, πολέμους και μαζικές μεταναστεύσεις και μετά να αποφασίζουν για το τι πρέπει να γίνει. Οι στιγμές που περνάει η ανθρωπότητα είναι κρίσιμες. Η ευθύνη και η πρωτοβουλία να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά με δικαιοσύνη, ανθρωπιά και αλληλεγγύη, ανήκουν στον ΟΗΕ, στο Σ.Α. και άλλους διεθνείς Οργανισμούς. Από εκεί να καθοριστούν τα μέτρα, οι ενέργειες και η εκτέλεσή τους, που αργά ή γρήγορα, αλλά σίγουρα, θα οδηγήσουν στο χτύπημα και την εξάλειψη της τρομοκρατίας.
