Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ βιώσει στο γήπεδο, πολλοί από εμάς, όταν είδαμε ξαφνικά τον διπλανό μας να εισπράττει τη βία του όχλου, επειδή τόλμησε να διατυπώσει ευθέως την ένστασή του σ’ ένα σφύριγμα του διαιτητή... Δεν έχει σημασία το αν είχε δίκαιο ή άδικο... Το αδίκημα που διέπραξε ήταν ότι τόλμησε να πει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ήθελαν ν’ ακούσουν οι διπλανοί του... Ότι, αντί να είναι «μαζί μας» ήταν «εναντίον μας»... Κι αν κάποιος αυτόκλητος τρίτος είχε τη φαεινή ιδέα να υπερασπιστεί τον «παραβάτη» και το δικαίωμά του να εκφράζεται ελεύθερα, κακό του κεφαλιού του... Η ώρα της γενίκευσης του καβγά έχει φθάσει κι αυτός είναι σίγουρο ότι θα φάει τις περισσότερες... Που τόλμησε να τον υπερασπιστεί!... Στο γήπεδο άλλωστε, ισχύει ο κανόνας του πολέμου: τα αθώα θύματα πέφτουν πρώτα και από αδέσποτες σφαίρες...
ΚΑΠΩΣ έτσι «πήγε» κι ο Κουμουτσάκος... Δεν ήταν αυτός που αμφισβήτησε τη γενοκτονία των Ποντίων... Ούτε καν υπερασπίστηκε το δικαίωμα του Φίλη να πει ελεύθερα τη γνώμη του... Να συμπαρασταθεί στους θιγέντες πήγε και «την πλήρωσε»... Και δεν την πλήρωσε ως Κουμουτσάκος, αλλά ως εκπρόσωπος ενός είδους που έχει στοχοποιηθεί ιδιαίτερα εδώ και μια τετραετία... Ως εκπρόσωπος μιας κάστας, της κάστας των πολιτικών... Οι οποίοι «φταίνε για όλα» και συνεπώς με κάθε ευκαιρία οφείλουν να καταβάλουν το τίμημα της ευθύνης τους...
ΔΕΝ είναι τυχαίο που υπήρξαν πολλοί που είδαν με «καλό μάτι» την επίθεση στον Κουμουτσάκο: «έτσι να μην τολμούν πλέον να βγουν στον δρόμο» μου είπε χαιρέκακα χθες εξαίρετος – κατά τα άλλα – συμπολίτης, που θεωρεί ότι «οι πολιτικοί τόσα χρόνια μας κατέστρεψαν και ήρθε η ώρα πλέον να πληρώσουν»... Μάταια προσπάθησα να του εξηγήσω, ότι αυτούς τους πολιτικούς αυτός τους ψήφιζε, όλα αυτά τα χρόνια... «Με κορόιδευαν, με παραπλανούσαν... Δεν βλέπεις που μας έφτασαν;». Θεωρεί ότι τον κορόιδευαν και τον κοροϊδεύουν σαράντα χρόνια τώρα, αλλά τον εαυτό του τον έχει βγάλει έξω από την κοροϊδία... Η θυματοποίηση είναι η οδός της απόδρασης από τις ευθύνες... Το χαρτί της αθώωσης του ψηφοφόρου που χορηγεί ευχαρίστως κάθε νέος αποδέκτης της ψήφου του, μόλις διαπιστώσει ότι τελείωσαν οι σχέσεις του με τους προηγούμενους... «Δεν φταίει ο λαός! Οι κυβερνήσεις τον κορόιδεψαν»!
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως αθώος ψηφοφόρος, όταν μόλις προ 40ημέρου ψήφισε τον Τσίπρα για να κάνει τα εντελώς αντίθετα απ’ αυτά που υποσχέθηκε ότι θα κάνει επτά μήνες πριν; Τους κορόιδεψε ο πολιτικός ή απλώς δήλωσαν πρόθυμοι να καταπιούν την κοροϊδία όσοι αποδέχθηκαν ως ερμηνεία του ΟΧΙ, το ΝΑΙ; Θα θυμηθούν άραγε, πόσο κορόιδα δέχθηκαν να είναι οι ίδιοι το 2015, όταν σ’ ένα – δύο χρόνια θα εγκαλούν τον Τσίπρα, ως άλλον έναν πολιτικό που τους κορόιδεψε;
Η ΙΕΡΗ αγανάκτηση που γέμιζε πριν δύο χρόνια την πλατεία Συντάγματος δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απόπειρα ο λαϊκισμός να βγει από τη λανθάνουσα κατάσταση στην οποία τον γνωρίσαμε από τα χρόνια της «Αυριανής» και μετά... Στην ίδια πλατεία συνυπήρξαν οι λεβέντες που έδωσαν το αρχικό 6% στους νεοναζί με τους λεβέντες που έδειραν τον Χατζηδάκη στο Σύνταγμα, τον Τέλογλου στο κέντρο της Αθήνας και τη Σώτη Τριανταφύλλου στα Εξάρχεια... Την τελευταία ειδικά για την κριτική της εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ! Η διάκριση της «άνω πλατείας» με την «κάτω πλατεία» δεν ήταν τυχαία... Αφορούσε στη διαφορετική λογική των αγανακτισμένων ως προς το «διά ταύτα», αλλά στις μεθόδους καταδίκης του παλιού, η βία προέλαυνε νομιμοποιημένη και από τους μεν και από τους δε... Το έβλεπες στην ευκολία με την οποία κάποιοι δικαιολογούσαν τη μούντζα του ανήλικου μαθητή στους επισήμους στην παρέλαση της Λάρισας... Στη θετική αποδοχή της αποδοκιμασίας του Νταλάρα με νεράντζια... Στο μπούλινγκ των συριζαίων κατά δημοσιογράφων στα τηλεοπτικά πάνελ... Στην ηρωοποίηση του Κασιδιάρη μετά το χαστούκι στην Κανέλλη... Στη λοιδορία μέσω διαδικτύου όποιου διανοούμενου ή καλλιτέχνη είχε αντίθετη άποψη με τους ανατροπείς: «psofa kariola» κατά της Αρβελέρ... «Ούστ ανθέλληνα» κατά του Δήμου... «Psofa kologere» κατά του Στέλιου Ράμφου...
ΟΣΟΙ «έπεσαν από τα σύννεφα» βλέποντας τον εσμό των αλητών να δέρνουν τον Κουμουτσάκο, ας μην βολεύονται πίσω από τις κατάρες κατά των νεοναζί... Το πρόβλημα δεν είναι του 6% ή του 8% της κοινωνίας... Είναι πρόβλημα ολόκληρης της κοινωνίας, αν θυμηθεί κάποιος ότι το απόγευμα της ίδιας ημέρας αναρχικοί με αυγά «χτύπησαν» στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Παπανδρέου και την προηγούμενη ημέρα προπηλακίστηκαν οι αξιολογητές του Πανεπιστημίου Αθηνών... Η βία είναι εδώ... Εδώ και πολύ καιρό... Και δυστυχώς θα μείνει για πολύ... Αυτό τουλάχιστον μαρτυράει η τηλεοπτική εικόνα, που έχει χρόνια να μεταδώσει ένα πολιτισμένο διάλογο μεταξύ αντιπάλων... Έναν διάλογο με επιχειρήματα...
