Ποτέ μου δεν σε ξέχασα
αγαπητή μητέρα
κοντά σου πάντα βρίσκομαι
τη νύχτα και τη μέρα
Ο χρόνος μάνα σ' έσβησε
απ' τα δικά μας μάτια
έφυγες μάνα μου γλυκιά
και γίναμε κομμάτια.
Μάνα γλυκό μου όνομα
πάντα θα σε θυμάμαι
την πόρτα άνοιγες σιγά
να δεις αν θα κοιμάμαι.
Στον κόσμο εσύ με έφερες
με χίλιες δύο στερήσεις
θα 'ρθω μητέρα να σε δω
δεν θέλω να δακρύσεις.
Μητέρα μου στο μνήμα σου
ήρθα εγώ να κλάψω
και το σβηστό καντήλι σου
εγώ θα σου τ' ανάψω
Πού να 'σαι μάνα να σε βρω
λίγο να σ' ανταμώσω
όλα μάνα θα τα 'δινα
κοντά μου να σε νιώσω.
Εσύ μας έδινες χαρά
φροντίδα και συμπόνια
Μάνα ήσουν το στήριγμα
στα περασμένα χρόνια.
Μητέρα δεν σε ξέχασα
θέλω για να τα λέμε
και στις χαρές, στις πίκρες μας
εμείς μαζί να κλαίμε.
Τότε που ήμουνα μικρός
στον ύπνο με κοιτούσες
για μένα μάνα μου γλυκιά
για μένα ξαγρυπνούσες.
Με σκέπαζες, με φρόντιζες
Μάνα να μην κρυώσω
στην αγκαλιά σου μ' έβαζες
εγώ τι να σου δώσω.
Τότε που ήμουν άρρωστος
στου πόνου το κρεβάτι
για μένα μάνα μου γλυκιά
δεν είχες κλείσει μάτι.
Τόσα καλά που μ' έκανες
εγώ πώς να ξεχάσω
κερί θ' ανάβω πάντοτε
ώσπου να ησυχάσω.
Όσο και αν σε πίκραινα
εσύ με συγχωρούσες
μάνα όλα τα ξέχναγες
αγάπη εσύ ζητούσες.
Πολλές φορές σε σκέπτομαι
τις νύχτες που κοιμάμαι
μητέρα δεν σε ξέχασα
πάντα θα σε θυμάμαι.
Τώρα έχω μείνει ορφανός
χωρίς μάνα, πατέρα
στο νου μου πάντα έρχεστε
τη νύχτα και τη μέρα.
Μάνα δεν έχω τώρα εγώ
να τρέξει να με ψάξει
ούτε πατέρα έχω εγώ
για μένανε να κλάψει.
Τον γνώρισα τον κόσμο
αυτόν
θα 'ρθω να ησυχάσω
στρώσε μανούλα μου γλυκιά
κοντά σου να πλαγιάσω.
ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ
Λάρισα
