Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τον τελευταίο καιρό, το πιο γνωστό σημείο της πόλης, ο λόφος του Αγίου Αχίλλιου, ή της αρχαίας ακρόπολις της Λάρισας όπως αποκαλείται από τους οδοιπόρους του 18ου και 19ου αιώνα, αλλάζει όψη τους τελευταίους μήνες, και κανείς δεν ξέρει ακόμα αν εξωραϊζεται ή παραμορφώνεται;
Πάνω λοιπόν από το αρχαιολογικό, και το εκκλησιαστικό της φόρεμα, η Λάρισα, προσθέτει τώρα και ένα άλλο. Μια σιδεροκατασκευή που δεν φαίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον, να έχει συγκεκριμένη μορφή. Και επομένως οι πολίτες αυτής της πόλης δικαίως αναρωτιούνται τι είναι αυτό που γίνεται εκεί πάνω. Το μόνο που μπορεί ο καθένας από αυτούς να κάνει, είναι να το φαντάζεται όπως θέλει και να το κρίνει, θετικά ή αρνητικά αναλόγως από τη σκοπιά που το βλέπει. Ήταν άραγε τόσο δύσκολο για τους εμπνευστές και συντελεστές αυτού του έργου να στήσουν μια κατατοπιστική μακέτα, κάπου εκεί κοντά στο χώρο των έργων για να γνωρίζουν οι πολίτες τι γίνεται και πως τελικά θα διαμορφωθεί και θα μοιάζει αυτός ο χώρος; Ή μήπως θέλουν να κάνουν έκπληξη στους Λαρισαίους; Αυτές είναι μόνο μερικές από τις σκέψεις, τις απορίες, και τα ερωτηματικά που συχνά ακούει κανείς να λέγονται από ειδήμονες και μη.
Όσοι, από περιέργεια, ή ενδιαφέρον, πηγαίνουν εκεί για να δουν από κοντά τα συντελούμενα έργα, μένουν κατάπληκτοι από τις τεράστιες σίδεροσωλήνες σε μια εκατέρωθεν σειρά τοποθετημένες με οριζόντιες ενώσεις από το ίδιο υλικό που παίρνουν τη μορφή κάποιου ακανόνιστου, υπό κατασκευή, μακρόστενου υπόστεγου χωρίς τη σκεπή. Ο επισκέπτης παρατηρεί επίσης το ωραίο και μάλλον ακριβό μάρμαρο σε χονδρά πλακίδια με τα οποία έχει επικαλυφθεί το μεγαλύτερο μέρος του κεντρικού χώρου του φρουρίου. Και φυσικά δεν μπορεί να μην παρατηρήσει το άφθονο μπετό που έχει πέσει εκεί πάνω καθώς και τα οπλισμένα πεζούλια, ή τοιχία, πάνω σε αυτόν τον κατεξοχήν αρχαιολογικό χώρο.
Πέρα από το ακατάλληλο και αταίριαστο, της «σίδερο-κατασκευής» αυτής στον συγκεκριμένο χώρο, που κανείς απ’ τους πολίτες δεν ξέρει ακόμα την τελική του μορφή, θέλοντας και μη αναρωτιέται πως είναι δυνατόν σε έναν τέτοιο αρχαιολογικό χώρο, με ένα τέτοιας σπουδαιότητας αρχαίο θέατρο και θαμμένους ναούς, ή άλλα απομεινάρια της ιστορίας και του πολιτισμού του τόπου μας, κάτω από την επιφάνεια του λόφου και της γύρω περιοχής, να δίνεται άδεια τέτοιων δραστηριοτήτων (ή τέτοιου είδους κατασκευών) που δεν ταιριάζουν με το χώρο αλλά ούτε με την ευρύτερη περιοχή και με την εικόνα της παραδοσιακής οικοδομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Αυτό που στήνεται εκεί πάνω, είναι ένα πέρα, για πέρα, ξένο σώμα, ακούς τους ανθρώπους να λένε. Ύστερα προσθέτουν:
Πώς γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις που εντοπίζονται, έστω και ασήμαντα αρχαιολογικά ευρήματα να διακόπτονται αμέσως οι εργασίες και να απαγορεύεται η οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα μέχρι να ερευνηθεί αρχαιολογικά ο χώρος; Ποιος, ή ποιοι έδωσαν άδεια για αυτές τις δραστηριότητες στο χώρο αυτό; Και αν, όπως λέγεται, το έργο αυτό είχε αποφασισθεί από την προηγούμενη Τοπική Διοίκηση γιατί δεν το σταμάτησε η καινούρια;
Έπρεπε, ή δεν έπρεπε να απαγορευθεί κάθε είδος οικοδομικής ή, εν πάση περιπτώσει, τέτοιου είδους δραστηριότητα με σίδερα και οπλισμένα στηθαία, σε αυτόν το χώρο; Έπρεπε ή δεν έπρεπε να προστατευθεί ο χώρος αυτός μέχρι την τελική του αρχαιολογική ανάδειξη; Μπορεί βέβαια, η πραγματοποίηση αυτή, να γινότανε σε κάποιο βάθος χρόνου, αλλά αυτό θα ήταν ένα αναγκαίο κακό το οποίο έτσι έπρεπε, και πρέπει να γίνει. Η ανάδειξη αυτή τώρα, ως ενιαίος αρχαιολογικός χώρος, εξαιτίας αυτών των έργων, δεν πρόκειται να γίνει ούτε μετά από διακόσια χρόνια. Και τίθεται το ερώτημα: Ποιος ή ποιοι είχαν ανάγκη και συμφέρον από μια τέτοια αναβολή συνολικής ανάδειξης αυτού του χώρου; Μήπως αυτοί είναι και οι εμπνευστές αυτών των έργων;
Αγνοήθηκε δηλαδή το γεγονός ότι μια συνολική ανάδειξη ενός τέτοιου χώρου θα ήταν πολλαπλώς ευεργετική όχι μόνο για την πόλη της Λάρισας και τη Θεσσαλία, αλλά και για ολόκληρη τη χώρα; Ποιος ή ποιοι λοιπόν, βάζουν ταφόπλακες πάνω από τέτοια μνημεία και αποτρέπουν προοπτικές αξιοποίησης αρχαιολογικών χώρων και ευημερίας του ελληνικού λαού; Είδατε σεις πουθενά τέτοιας μορφής σιδεροκατασκευές, ή υπόστεγα αν θέλετε, σε αρχαιολογικούς χώρους άλλων χωρών;
Μαθαίνουμε πως πάνω από αυτές τις «περίκομψες»! σίδεροκατασκευές θα απλωθούν σκέπαστρα (αντίσκηνα;) κάτω από τα οποία θα μπορούν οι επισκέπτες του χώρου αυτού να απολαμβάνουν την θέα, ή την ξενάγηση και τον περίπατο κατά το καλοκαίρι, κάτω από την πολυπόθητη σκιά, την οποία προφανώς, κατά το σκεπτικό των συντελεστών της έμπνευσης και της εκτέλεσης αυτού του «θαυμάσιου» έργου δεν μπορούν να την προσφέρουν τα πολυάριθμα δέντρα με τα κλωνάρια τους προς τα εδώ και προς τα εκεί στον, κατά τα άλλα, κατάφυτο αυτόν αρχαιολογικό χώρο! Τι να πει και τι να υποθέσει κανείς!
Δικαίως επίσης αναρωτιούνται οι πολίτες αν έχει ληφθεί καμιά μέριμνα για τους χειμερινούς επισκέπτες που θα θέλουν να απολαύσουν, έστω και για λίγο, τον λαμπερό και ζηλευτό ήλιο του χειμώνα. Τι θα γίνεται δηλαδή, θα μετακινούνται τα σκέπαστρα (ή τα αντίσκηνα); ή θα γίνεται αυτός ο χειμωνιάτικος περίπατος κάτω από την τεχνητή αυτή σκιά; Δε θα μπορούσε κάποιος υπεύθυνος να ενημερώσει το κοινό της πόλης ώστε να σταματήσει ο καθένας να φαντάζεται και να εικάζει ό,τι θέλει και ό,τι μπορεί; Θαρρεί κανείς πως αυτά τα έργα που γίνονται εκεί πάνω δεν αφορούν κανέναν άλλον παρά μόνο αυτούς που τα σχεδίασαν, εκείνους που τα ενέκριναν, και φυσικά αυτούς που τα εκτελούν!
Μπορεί βέβαια, να μην ισχύει τίποτε από αυτά που αναφέρονται εδώ. Μπορεί επίσης να σκεφθεί κανείς πως, με τον τρόπο που μπαίνουν τώρα αυτά τα υλικά εκεί, μπορούν να αφαιρεθούν και πάλι με μπουλντόζες και γερανούς όταν χρειαστεί. Μα, αυτό είναι που πρέπει να γίνει; Να πληρώνουμε για να ράβουμε και να ξηλώνουμε; Είναι δυνατόν, αυτή η σιδεροκατασκευή, να θεωρηθεί ως έργο υποδομής για την τουριστική ανάπτυξη της πόλης μας; Όλοι θα τη θέλαμε αυτή, αλλά όχι με αυτή τη μορφή και χωρίς να αποκαλυφθεί, και να αποδοθεί, όπως πρέπει, ολόκληρος ο αρχαιολογικός χώρος του Φρουρίου. Γνωρίζουμε όλοι πως αυτό το αρχαίο θέατρο, όπως είναι σήμερα αποκαλυμμένο, δεν ήταν μόνο του στη συγκεκριμένη περιοχή. Δεν είναι λογικό συνεπώς να προβληματιζόμαστε και να θέλουμε όλοι, τα αρχαιολογικά αυτά απομεινάρια που, πιθανόν, ή σίγουρα, υπάρχουν κάτω και δίπλα από το λόφο της αρχαίας ακρόπολις να βγουν στην επιφάνεια και το σύνολο αυτών να αξιοποιηθούν όπως αξιοποιούνται στις άλλες χώρες όπου υπάρχουν παρόμοιοι θησαυροί;
ΑΛΕΞΗΣ ΓΑΛΑΝΟΥΛΗΣ
