Δημοσιεύουμε αυτούσια σήμερα την εκπομπή, ή μάλλον, ό,τι ειπώθηκε στην εκπομπή της 24ης Ιουλίου 1974, του ραδιοφωνικού σταθμού του Παρισιού, όπως απομαγνητοφωνήθηκε από τον αναγνώστη μας Στέφανο Παπαγεωργίου.
Ένας σταθμός που στα χρόνια της δικτατορίας, μας πληροφορούσε, με τη ζεστή συνήθως φωνή της σημερινής εκφωνήτριας της ΕΡΤ, Εύης Δεμίρη για το τι συμβαίνει στην αλυσοδεμένη χώρα μας.
«Εδώ Παρίσι συνεχίζουμε την εκπομπή μας.
Κάτω η Χούντα φίλοι ακροαταί, ζήτω η Δημοκρατία. Αυτήν την ευλογημένη μέρα θα ζήσει και η εκπομπή αυτή στην καρδιά της Αθήνας, θα γευθεί μαζί σας την κραυγή που επί επτά χρόνια έσφιγγε τα στήθη του Ελληνισμού, την κραυγή της απολυτρώσεως.
Επτά χρόνια η εκπομπή αυτή προνόμιο και δόξα των ηρώων. Ενώ ο Ελληνισμός εσύρετο δέσμιος σε σκοτεινό εφιάλτη από την ταπείνωση στην καταστροφή.
Απόγνωση, εξωφρενική παρένθεση στη ζωή ενός πολιτισμένου, φιλότιμου, φιλοπάτριδος και προκομμένου λαού, τον οποίον ανέλαβαν απρόσκλητοι να διαφεντεύουν ολιγόφρενοι σωτήρες, ανισόρροποι μαθητευόμενοι μάγοι, γυψοποιοί οπλισμένοι με τανκς.
Σφετεριζόμενοι και επικαλούμενοι την Ελλάδα εβάλθηκαν να εξαλείψουν ό,τι συνθέτει την ομορφιά και τη δόξα της. Έκλεισαν το κοινοβούλιο και την ελευθέρα συζήτηση και καθιέρωσαν σύστημα διακυβερνήσεως τα βασανιστήρια, την λογοκρισία και τις τεθωρακισμένες προεδρικές λιμουζίνες.
Εξόρισαν το πνεύμα και την παιδεία και εισήγαγαν την γλώσσα της αγριωπής πραγματολογίας των αγραμμάτων διαγγελμάτων. Εισέβαλαν κραδαίνοντες το ξίφος της δικαιοσύνης δήθεν τιμωροί ανύπαρκτων σκανδάλων και εξήλθαν στιγματισμένοι λαθρέμποροι σάπιων κρεάτων και ξένου συναλλάγματος. Παρέλαβαν την Κύπρο ελευθέρα και ευημερούσα υπό ένα Μακάριο και την παρέδωσαν χθες ερείπιο υπό κάποιον Σαμσών.
Είναι πραγματικά βαρύ το έργο αυτό που αναλαμβάνεται τώρα για την ανόρθωση του τόπου και του ονόματος της Ελλάδος στη θέση που της αναγγέλλει.
Ωστόσο η απέραντη λαοθάλασσα του ενθουσιασμού περιβάλλει τον Καραμανλή. Προοδευτική είναι η αφετηρία μιας εθνικής αναστάσεως.
Ο Ελληνισμός δονείται πράγματι από χθες σαν πενταξούσια καμπάνα της Αναστάσεως σαν μια χαρμόσυνη διαπασών, που επισύρει εκπληκτικά τα βλέμματα του κόσμου σ’ αυτόν τον πολυβασανισμένο και αδικημένο τόπο.
Ο απόηχος φθάνει μέχρι σε μας εδώ και γεμίζει το μικρό φυλάκιο αυτής της εκπομπής που πομπές αλήθειας και ενθαρρύνσεως όπως φιλοδόξησε να είναι αυτά τα χρόνια της σιωπής και της σκλαβιάς, σήμερα γίνεται απλός δέκτης και άφωνος σχεδόν ακροατής του μηνύματος του ακούμε με αίσθημα ευφροσύνης και αγαλλιάσεως για την ευλογημένη ώρα που σήμανε, αλλά και μελαγχολίας για τις απουσίες και για τα χαμένα πρόσωπα. Γυρίζει ο νους μας πίσω στις μέρες της λυτρώσεως σε εκείνους που δεν τις έφθασαν, σ’ αυτούς που σκότωσαν οι ολιγόφρενοι φανατικοί σωτήρες ή ο καρκίνος της επταετίας.
Από τον δολοφονημένο Νικηφόρο Μανδηλαρά ένα από τα πρώτα θύματα των δικτατόρων, το λαμπρό παλικάρι και τον εξαίσιο νομικό και πολιτικό νου που σκότωσε ο φθόνος αυτών που δεν ψελλίζουν παρά τη γλώσσα της βίας.
Μέχρι τους τελευταίους νεκρούς Κυπρίους δημοκράτες. Και βέβαια τους πολιορκημένους του Πολυτεχνείου. Τα νέα παιδιά που η κληρονομική ιδιοφάνεια της φυλής, οδήγησε από τα σκοταδιστικά βιβλία της δικτατορίας στο μαρτύριο και την υποχρέωση για την ελευθερία.
Θυμηθείτε φίλοι μας το μήνυμα που μας άφησαν (ακούγεται από μαγνητόφωνο η φωνή των ηρώων του Πολυτεχνείου) «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.
Λαέ της Αθήνας αυτή η στιγμή που η Χούντα υποχωρεί μην σταματήσεις τον αγώνα σου. Λαέ της Αθήνας αυτήν τη στιγμή που η Χούντα έχει και το παραμικρό της πρόσωπο, διώξε και συ την αθωότητά σου.
Ο ενθουσιασμός σου ξέραμε είναι πολύ υψηλός, μην τον αφήσεις όμως να ξεπεράσει τα όρια, τα καθαρά όρια του Έλληνα, του Ελεύθερου, του Έλληνα, που αγαπά τη λευτεριά της πατρίδας του, γι’ αυτό λοιπόν προσπάθησε ελληνικέ λαέ , στάσου απέναντι στα τανκς με αγάπη... κοίταξε με αγάπη όλους τους στρατιώτες, φαντάρους που βρίσκονται πίσω από αυτά. Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων».
Πόσα από τα σοφά αυτά παιδιά της Ελλάδας, προφήτες της ελευθερίας και της ανθρωπιάς απουσιάζουν από τη σημερινή γιορτή, οριστικά χαμένα, εις το τότε την ώρα αυτή του ξεκινήματος για την ανόρθωση.
Και τόσοι άλλοι δεν λυτρώθηκαν από τα βασανιστήρια και τη σκλαβιά με εξορίες και αναγκαστική αδράνεια, και αγωνία για τα παιδιά τους και για τον τόπο, για όλη τη ζωή τους δεν γέρασαν και πέθαναν με τον καημό.
Είναι βαρύ το τίμημα της πείρας και της σοφίας που αποκτήθηκε αυτά τα επτά χρόνια της κολάσεως.
Είθε η άφιξη του Κων/νου Καραμανλή στην Αθήνα από το Παρίσι 24/7/1974 η ημέρα αυτή να μας σταθεί παραστάτης και οδηγός σε αυτό το νέο ξεκίνημα.
Είθε η ελπίδα και η ευχή με την οποία συμπληρώνετε ένας κύκλος στη ζωή αυτής της εκπομπής.
Εκπομπής που τα τελευταία δυόμισι χρόνια ετοίμασε και σας παρουσίασε ο Ιορδάνης Στυλιανού με τη συνεργασία και τη συμπαράσταση της Εύης Δεμίρη, του Φραγκίσκου Σαμαρίστα, του Αρη Παντίου και του Ριχάρδου Σωμερίτη.
Σαν μουσικό σύμβολο και σύνθημα αυτής της εκπομπής είχε ταχθεί το σύνθημα και το τραγούδι που φουσκώνει σήμερα τα στήθη του Ελληνισμού «Εμπρός παιδιά όλοι μαζί να υψώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα».
