...Και γιατί προκλήθηκε μια μεγάλη φωτιά που κατέκαψε εκατοντάδες στρέμματα γης και ένα σπίτι; Γιατί πάσχισαν και πάλεψαν τόσοι άνθρωποι με τις φλόγες για να τη θέσουν υπό έλεγχο; Γιατί λαχτάρησαν τόσοι πολίτες για τις ζωές και την περιουσία τους; Γιατί έμεινε πίσω στάχτη και αποκαΐδια; Γιατί η βλάστηση που χάθηκε, τα δένδρα κυρίως, θα κάνουν χρόνια να βλαστήσουν; Γιατί άλλη μια γωνιά της Ελλάδας είναι «καμένη γη»; Γιατί απλούστατα ένας 81χρονος, εκεί στη Βαρυμπόμπη, αφού κάπνισε αρειμανίως το τσιγαράκι του και το ευχαριστήθηκε, το πέταξε το αποτσίγαρό του, έτσι όπως ήταν αναμμένο, σε ξερά χόρτα!
Κι ήρθε και λαμπάδιασε ο τόπος και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν.
Τι να πεις τώρα του παππού; Τον βρήκανε, τον συλλάβανε, τον παραπέμψανε και θα τον δικάσουν. Και τι να κάνουν ας πούμε; Να τον βάλουν ισόβια; Είναι λυπηρό, είναι και κωμικό συνάμα. Και εν πάση περιπτώσει, είναι και παραμένει εξοργιστικός ο τρόπος με τον οποίο ένα σωρό πυρκαγιές ξεκινάνε από αμέλεια. Και δεν μπορεί πλέον κανείς να επικαλεστεί και άγνοια, γιατί είναι τόση η ενημέρωση γύρω από το θέμα των πυρκαγιών, τόσες οι προειδοποιήσεις, τόσο πυκνά τα τηλεοπτικά σποτ που στοχεύουν στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση γύρω από το θέμα (και μη μου πείτε ότι δεν βλέπουν τηλεόραση οι ηλικιωμένοι), τόση κουβέντα που γίνεται, τόσα τα ρεπορτάζ, που δεν μπορεί κανείς να επικαλεστεί «άγνοια». Και, παρ’ όλα αυτά απουσιάζει ο στοιχειώδης νους και η στοιχειώδης θέληση να καταβληθεί μια ελάχιστη προσπάθεια για να προστατεύσουμε εαυτούς και αλλήλους, αλλά και το περιβάλλον, βεβαίως, από τη λαίλαπα των εξ αμελείας πυρκαγιών.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει πάντα κάποιος που θα πετάξει το αναμμένο του τσιγάρο. Υπάρχει πάντα κάποιος που θα βάλει να κάψει καλαμιές ή σκουπίδια με τον πλέον ακατάλληλο τρόπο και στον πλέον ακατάλληλο χρόνο, υπάρχει πάντα κάποιος που θα είναι... απρόσεκτος. Και η απροσεξία του αυτή μπορεί να είναι από καταστροφική έως δολοφονική. Δεν μαθαίνουμε; Δεν ακούμε; Δεν μας νοιάζει; Νομίζουμε ότι εμείς είμαστε «μάγκες» και δεν θα ξεφύγουν τα πράγματα από τον έλεγχό μας, ή απλά είμαστε ανόητοι; Γιατί, βεβαίως, παίζει και αυτό.
Τον παππού, λοιπόν, με το τσιγάρο, που κατέκαψε μια ολόκληρη περιοχή, τον συλλάβανε και καλά κάνανε. Τον εντοπίσανε και τον συλλάβανε. Το κακό είναι απ’ όλους αυτούς τους εξ αμελείας εμπρηστές και κυρίως από τους... επιμελημένους εμπρηστές ελάχιστους συλλαμβάνουν.
Διότι τους... επιμελημένους εμπρηστές, αυτούς που επί τούτου ξεκινάνε μια φωτιά για να κόψουν οικόπεδα - όπως έγινε - μεσοβδόμαδα στον Κίσσαβο (ηλίου φαεινότερον) - συνήθως δεν τους εντοπίζουν και, συνεπώς, δεν τους συλλαμβάνουν. Και, έτσι, συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους κάπου αλλού, έχοντας αποθρασυνθεί παντελώς από το γεγονός ότι μένουν ατιμώρητοι για τα εγκλήματα που διαπράττουν, και είναι ... μάγκες που ξεφεύγουν από τα δίχτυα του Νόμου.
Φέτος, μάλλον, προς το παρόν τουλάχιστον - δεν έχουμε πανελλαδικά τον αριθμό των πυρκαγιών που είχαμε πέρυσι το καλοκαίρι. Γιατί το περσινό «φούντωμα», που άφησε πίσω του άστεγους και χιλιάδες στρέμματα κατακαμένης γης, ήταν πραγματικά το κάτι άλλο. Ωστόσο, και φέτος η χώρα έχει το ικανό μερίδιό της στις φωτιές, υποκύπτοντας στη λαίλαπα των πυρκαγιών που εκδηλώνονται από τη μία μέχρι την άλλη της γωνιά. Αν και έχει καταστεί σαφές από πέρσι ήδη ότι: ό,τι καίγεται θα ξαναφυτρώνει και δεν θα ξαναφυτρώνουν στη θέση του οικόπεδα και σπίτια, ωστόσο απτόητοι οι εμπρηστές, συνεχίζουν να καίνε και να ρημάζουν γιατί... Γιατί, όπως στην Ελλάδα για όλα τα υπόλοιπα θέματα υπάρχουν «παραθυράκια», δεν ήταν δυνατόν να μη βρεθούν και ωραία, μεγάλα, ευήλια και ευάερα, τετράφυλλα παράθυρα στο Νόμο από τα οποία θα μπουν νέα οικόπεδα στο χρηματιστήριο της αγοράς και της ζήτησης. Και, φυσικά, υπάρχουν, πάντα και οι «παππούδες με το τσιγάρο», που το πετάνε από το αυτοκίνητο, που αδιαφορούν, που αμελούν, που... στάχτη και μπούρμπερη να γίνει γενικώς, διότι μέχρις εκεί τους φθάνει ή δεν τους φθάνει.
Έτσι, για μια ακόμη χρονιά ζούμε «το καλοκαίρι της φωτιάς» και αναρωτιέται κανείς αν πραγματικά υπάρχει τρόπος, αν όχι να εκλείψει, τουλάχιστον να περιοριστεί δραστικότατα το φαινόμενο των καλοκαιρινών πυρκαγιών. Μιλάμε για αφύπνιση συνειδήσεων, για ενημέρωση. Ε μα, πόσα χρόνια χρειαζόμαστε πια εμείς για να αφυπνιστούμε και να ενημερωθούμε;! Πόσα;
