Μμμ τώρα μάλιστα! Μεγάλη συγκίνηση έχει να πέσει. Για να μην πω για την αυτόματη συμμόρφωση που θα προκύψει. Για την αιδώ που θα αισθάνθηκαν οι παραλήπτες. Για τις τύψεις που θα νιώθουν. Για τον πόνο που θα τους πήρε. Για τις μετάνοιες που θα κάνουν πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μετανιωμένοι πικρά.
Βέβαια, καλά έκανε η Οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς», που έστειλε προς πολιτικούς, πολίτες και φορείς το δεκάλογο του... διαφανούς πολίτη. Διότι απ’ το να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και να καταθέτει τα όπλα, υπό την παραδοχή ότι η διαφθορά για τον Έλληνα είναι κάτι σαν δεύτερη φύση, δεν είναι λύση. Είναι παραίτηση. Κι έπειτα, επειδή, ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, υπάρχει η ελπίδα ότι, τελικά, κάποια στιγμή, «λέγε - λέγε το κοπέλι, κάνει το παιδί και θέλει»... να είναι διαφανές και να μην έχει... ροπή προς τη διαφθορά.
Και σε ποια χρονική συγκυρία απεστάλη η επιστολή; Στη χρονιά τής Ζίμενς, του Γερμανού και άλλων... διαφανών καταστάσεων που ταλανίζουν το δημόσιο βίο. Θα μου πείτε τώρα, αν περιμένει η «Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς» να βρει μια κατάλληλη στιγμή που να μην εκδηλώνονται φαινόμενα διαφθοράς στη χώρα για να αποστείλει την επιστολή της... «φέξε της και γλίστρησε»! Διότι τέτοια χρονική στιγμή, γενικώς, στην Ελλάδα δεν υφίσταται. Και δεν το λέμε τυχαίως. Οι επιδόσεις μας στη διαφθορά είναι υψηλές και καταμετρημένες από διάφορους οργανισμούς, τόσο σε επίπεδο Ε.Ε. όσο και παγκοσμίως, τολμώ να πω. Είναι μία ακόμη από εκείνες τις θλιβερές... πρωτιές που καταφέρνει να κατέχει η χώρα. Συνεπώς, όποτε και να σταλεί ή να αποστελλόταν η επιστολή, σε ακατάλληλη ή κατάλληλη εποχή θα έπεφτε, ανάλογα με την οπτική γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα.
«Οι ομαδούλες επικρατούν, όταν οι πολίτες δεν μιλούν. Ενημερωνόμαστε και σκεφτόμαστε». Αυτό είναι, ας πούμε, το κεντρικό συμπέρασμα - προτροπή τής μη κυβερνητικής οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς», η οποία, με ανοιχτή επιστολή της προς τους πολιτικούς αρχηγούς, τη δικαστική εξουσία, τους υγιείς (;) κοινωνικούς φορείς και τους ενεργούς πολίτες και στο πλαίσιο αυτής της επιστολής, παρουσιάζει και τις «10 εντολές» για την καταπολέμηση της διαφθοράς στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Ο γενικός τίτλος; «Συμμαχία για το μέλλον κατά της διαφθοράς». Φιλοδοξία; Ε, σε... ελεύθερη μετάφραση «να βρεθεί κάνας χριστιανός, να συγκινηθεί, ν’ ακούσει και να συμμορφωθεί».
Σε συνέντευξη που προ καιρού μού είχε παραχωρήσει ο πρόεδρος της «Διεθνούς Διαφάνειας - Ελλάς», Κώστας Μπακούρης, είχε επισημάνει ότι, όσον αφορά στο θέμα τής διαφθοράς, είμαστε «πρωταθλητές» στην Ε.Ε., αν και παρουσιάζουμε κάποια βελτίωση. Και είχε από τότε προαναγγείλει ότι η Οργάνωση θα καταθέσει πρόταση για τη δημιουργία Εθνικής Κοινωνικής Συμμαχίας Ακεραιότητας και Διαφάνειας, τονίζοντας ότι η υλοποίησή της θα δημιουργήσει τις απαραίτητες συνθήκες για την ίδια την ανάπτυξη της χώρας. Ακόμη, είχε επισημάνει ότι η διαφθορά δεν έχει κομματική ή κοινωνική συνείδηση. Δεν είναι απλώς αδίκημα, αλλά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και, φυσικά, για να έχουμε ελπίδες να αποβάλουμε το... χούι, έλεγε ο άνθρωπος ότι πρέπει να γίνεται μάθημα από το Δημοτικό για να αποβάλουμε συνήθειες... διαφθοράς και συναλλαγής κάτω από το τραπέζι και να εξοικειωθούμε με τη διαφάνεια. Να χρειαζόμαστε μάθημα για να μην υποκύπτουμε στη διαφθορά! Τέτοιο χάλι έχουμε!
Τέλος πάντων. Τώρα, λοιπόν, δημοσιοποιήθηκε και κοινοποιήθηκε αυτή η «Συμμαχία κατά της διαφθοράς» μαζί με το δεκάλογο, με την ελπίδα ότι κάποιοι θα συγκινηθούν, θα ευαισθητοποιηθούν, θα ενεργοποιηθούν. Καθώς ο βασικός στόχος είναι η αλλαγή νοοτροπίας που χρειάζεται, η οποία, εν τέλει, θα οδηγήσει (φευ!) και στη βελτίωση της κατάστασης συνολικά.
Μεταξύ άλλων, η «9η εντολή» αναφέρει: «Εκπαιδεύουμε τους νέους και τα παιδιά, τους μαθαίνουμε ότι η διαφθορά δεν είναι μαγκιά». Δεν είναι, βέβαια, αλλά με τόσους... «μάγκες» που ευδοκιμούν στην Ελλάδα, πού να το βρεις το δίκιο;.. Σακουλεβουάρ;
