...Κι έτσι φθάσαμε και σε αυτή την ... ιστορική καμπή! Αυτή τη στιγμή, αυτή την ημερομηνία λέγω, που θα καθορίσει τη νεότερη ιστορία του τόπου: την 1η Ιουλίου 2009. Από ’δω και πέρα η νεότερη ελληνική ιστορία θα χωρίζεται σε δύο βασικές περιόδους: την π.Α.Κ. (προ Απαγόρευσης Καπνίσματος) και την μ.Α.Κ. (μετά την Απαγόρευση Καπνίσματος). Κατά την ιστορική αυτή στιγμή ή την αποφράδα εκείνη μέρα κατ’ άλλους ο «Δημήτριος ο καπνοκτόνος» τα κατάφερε: «Έφαγε» τους απανταχού εν Ελλάδι καπνιστές (καλά δεν βαρυστομάχιασε;) και επέβαλε νέα ήθη, νέα τάξη πραγμάτων εις τον ταλαίπωρο ετούτο τόπο.
Ως χριστιανοί ορθόδοξοι και ως Έλληνες έχουμε κάποιες ημερομηνίες «κλειδιά» στο διάβα του χρόνου που έπραξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία μας. Προ και μετά Χριστόν. Αυτός ο χαρακτηρισμός και διαχωρισμός που δεν αφορά μόνον εμάς είναι και το «άπαν» στο διαχωρισμό και ιστορικών περιόδων. Ως νεότεροι Έλληνες όμως - αφήνοντας τους Αρχαίους ημών προγόνους απ’ έξω - και στη μετά Χριστόν εποχή, έχουμε και κάποιες άλλες κορυφαίες ημερομηνίες «Προ και μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως». «Πριν και μετά την Επανάσταση του 1821». «Πριν και μετά τους Μικρασιατικούς διωγμούς». «Πριν και μετά το ’40». «Πριν και μετά τη δικτατορία». Ε, τώρα από σήμερα δηλαδή, έχουμε και μία ακόμη πριν και μετά την απαγόρευση του καπνίσματος.
Πρόσωπο «κλειδί», όπως είπαμε και παραπάνω για την ιστορική τούτη μέρα «ο Δημήτριος ο καπνοκτόνος», ευρύτερα γνωστός και ως Αβραμόπουλος. Ο οποίος θεωρητικά τουλάχιστον επέβαλε διά νόμου την απαγόρευση του καπνίσματος. Γιατί πρακτικά, απομένει να δούμε «τι» επέβαλε ακριβώς στους μήνες και τους χρόνους που θα έλθουν. Και να δούμε και «πώς» ο Δημήτριος θα περάσει στην ιστορία. Μπορεί ας πούμε να μην περάσει ως κάποιος που μια φορά κι έναν καιρό έκανε ένα κόμμα που πήγε άπατο. Μπορεί να μην περάσει ως κάποιος που χρημάτισε δήμαρχος Αθηναίων. Μπορεί να μην περάσει γενικά ως πολιτικός και ως υπουργός. Μπορεί να μην περάσει ως επίδοξος αρχηγός της ΝΔ που ποτέ δεν του ’κατσε η αρχηγία. Μπορεί όμως να περάσει ως αυτός ο πολιτικός, ο υπουργός που με το όνομά του ταυτίστηκε η καπνοαπαγόρευση στην Ελλάδα. Ή ως αυτός που επιχείρησε να περάσει την καπνοαπαγόρευση στην Ελλάδα και τελικά την πέρασε, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι και αυτό το σενάριο παίζει ισχυρά.
Πώς υπάρχει εκείνο το παλιό τραγούδι που λέει «στην εποχή του Πάγκαλου που ήταν μακριές οι φούστες;» (Όχι αυτουνού του Πάγκαλου του αλλουνού). Ε, το ίδιο μπορεί μετά από μερικά χρόνια να κυκλοφορήσει ένα ανάλογο άσμα «Στην εποχή του Δημητρού που του τσιγάρου σβήστηκε η κάφτρα» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Το γράψαμε και προχθές, θα το ξαναπούμε και σήμερα. Ετσι στραβά που ξεκινάει το πράγματα, με το αλαλούμ που επικρατεί, με τα «παραθυράκια» που ανοίγουν αλλά βεβαίως και με την ελληνική ιδιοσυγκρασία και νοοτροπία υπάρχουν πολλές αμφιβολίες και ερωτηματικά σχετικά με την ... τύχη του εγχειρήματος, αλλά και με την ισονομία που αντιμετωπίζει τα πράγματα.
Χθες μόλις χθες δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Κυβερνήσεως η σχετική απόφαση και ούτω πως επικυρώθηκε και ο σχετικός νόμος. Τα ερωτηματικά, οι απορίες, τα κενά πολλά. Τα συμφέροντα που θίγονται επίσης. Γιατί εδώ το θέμα δεν είναι αν θα συμμορφωθούν οι καταστηματάρχες, αλλά αν θα συμμορφωθούν οι καπνιστές πολίτες-πελάτες που αποτελούν και την πλειοψηφία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία. Αλλά βεβαίως ο καθένας εν γνώσει των συνεπειών έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την υγεία του όπως επιθυμεί. Και ο άκαπνος που γίνεται παθητικός καπνιστής, αλλά και ο καπνιστής επίσης.
Και καλά όλα τ’ άλλα να τα αντέξουμε. Αλλά να γίνουμε και... ρουφιάνοι, για τους καπνίζοντες; Ε, αυτό πια παραπάει! Να παίρνεις τώρα και να καρφώνεις τον άλλον επειδή καπνίζει σε ειδικό νούμερο. Να καρφώνουμε σε άλλο νούμερο τους φοροφυγάδες, σε άλλο τους καπνιστές. Ε, να γίνουμε και ...δωσίλογοι, να φορέσουμε και κουκούλα, να εμπίπτουμε και στο νόμο περί κουκούλας, να μας μπουζουριάζουν, να μας κλείνουν και μέσα. Μην τρελαθούμε και τελείως.
Τέλος πάντων. Ας δείξουμε μια καλή θέληση και βλέπουμε πώς θα κυλήσει το πράγμα.
