Καλά τώρα, συγγνώμη, να κοπεί το τσιγάρο στους δημόσιους χώρους δεν λέω, αλλά να ξέρουμε και τι μας γίνεται. Γιατί εδώ δεν ξέρουμε τις μας γίνεται (δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά) και το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό που θα προκύψει από την 1η Ιουλίου είναι ένα ωραιότατο μπάχαλο, με πολλά νεύρα, διαρκείς παραβιάσεις και εντελώς αμφίβολα αποτελέσματα. Όσο για εκείνο το... αμίμητο που είπε ο υπουργός Υγείας, Δημ. Αβραμόπουλος, ο... καπνοφάγος, ότι στην Ελλάδα λένε ότι δεν τηρούνται οι νόμοι και αυτόν θα τον τηρήσουμε, είναι να λύνεται κανείς στα γέλια. Εδώ δεν τηρούμε νόμους που έχουν ουσιαστικά αντίκτυπο ως προς την παραβατικότητα, θα τηρήσουμε τούτον εδώ χαρτί και καλαμάρι; Να μην τρελαθούμε κιόλας! Από την εποχή τού Όθωνα, σου λέει, είχαν αρχίσει να βγαίνουν νόμοι για την κατάργηση του καπνίσματος και δύο αιώνες μετά ακόμη το παλεύουμε.
Κανείς δεν ξέρει «τι» ακριβώς πρέπει να γίνει και «πώς» πρέπει να γίνει από την 1η Ιουλίου και «αν» θα γίνει τελικά να μου επιτρέψετε να προσθέσω. Και αν, ούτως ή άλλως, η απειθάρχητη φύση τού Έλληνα, η γκρίνια του και η... ευρηματικότητά του εκ των πραγμάτων δημιουργούν δυσοίωνες προϋποθέσεις για την εφαρμογή τού νόμου, τις κάνει ακόμη πιο δυσοίωνες το ίδιο το κράτος. Που από τη μία βγάζει ένα νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος και από την άλλη αυτός ο νόμος έχει τόσα κενά, υπάρχουν τόσες ασάφειες και γίνονται τόσες παλινδρομήσεις τής τελευταίας στιγμής (και πόσες ακόμη θα γίνουν), που είναι σαν το ίδιο το κράτος εκ προοιμίου να σαμποτάρει την εφαρμογή του. Αφήστε που ακούμε και διάφορα ανεφάρμοστα και παράλογα. Το διαχωριστικό, λέει, που θα μπαίνει για τους καπνίζοντες θα είναι δύο μέτρα. Και τι είναι ο καπνός; Στερεό; Να στέκει εκεί εγκλωβισμένος στα δύο μέτρα; Πλάκα μας κάνουν; Αέριο είναι και κυκλοφορεί. Και θα... πηδάει τα δύο μέτρα τού γυάλινου τοίχου και θα κάνει... βόλτες στο χώρο. Ή μήπως επειδή θα βάλουν κάποια μηχανήματα θα είναι τέτοιες... ρουφήχτρες τα μηχανήματα αυτά που δεν θα υπάρχει θέμα. Ό,τι θέμε λέμε; Ή εκείνη η ιστορία που είπαν με τις ξεχωριστές εισόδους; Να είναι τώρα ο καθείς υποχρεωμένος να ανοίξει και νέα πόρτα - αν μπορεί και αν του επιτρέπεται - για να ξεχωρίζουν από την είσοδο τα πρόβατα από τα ερίφια!
Θα μου πείτε, τώρα, γιατί σε άλλες χώρες το εφαρμόζουν; Ε, γιατί οι... άλλες χώρες είναι ακριβώς αυτό: άλλες χώρες. Αλλά ακόμη και σε χώρες όπως η Γερμανία, που τέλος πάντων υπάρχει μια πειθαρχία, υπάρχει ένα «άχντουνγκ», ακόμη και κει οι Γερμανοί έχουν καταφύγει σε δικαστήρια - οι επιχειρηματίες εννοείται - ή κάνουν πονηριές για να μπορούν να καπνίζουν οι πελάτες τους. Και έπειτα είναι και το άλλο: από τη μία το κράτος απαγορεύει το κάπνισμα και από την άλλη φορολογεί άγρια τα τσιγάρα (άρα κονομάει) και κατ’ επέκταση τους καπνιστές.
Να εφαρμοστεί το μέτρο, σαφώς, αλλά με μέτρο. Δεν χρειάζονται υστερίες και ακρότητες. Γιατί, τελικά, θα καταντήσει να μην εφαρμόζεται καθόλου και αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Σίγουρα είναι μια καλή ευκαιρία για κάποιους να κόψουν το τσιγάρο, που είναι πασίγνωστο ότι είναι επιβλαβές για την υγεία. Αν όμως - εφόσον πρόκειται έτσι κι αλλιώς για προσωπική επιλογή - επιμένουν στη συνήθεια ή την έξη τους καλύτερα, τότε θα πρέπει να μπορούν να το κάνουν υπό ανθρώπινες συνθήκες.
Τέλος πάντων, αυτό το θέμα με την καπνοαπαγόρευση είναι ένα στοίχημα για όλους. Ή θα το κερδίσουμε ή θα το χάσουμε.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν βάζεις ένα στοίχημα, κοιτάζεις να εξασφαλίσεις τους καλύτερους δυνατούς όρους. Και έτσι όπως παρουσιάζεται μέχρι στιγμής το πράγμα, αυτοί οι όροι δεν υπάρχουν.
