Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες, ακόμα και από τα ομηρικά, έτρωγαν ευχάριστα το σκόρδο, όπως και οι Ρωμαίοι, γιατί απέδιδαν σ’ αυτό ωφελιμότητα εις τον οργανισμό τους.
Όπως αναφέρεται, εκείνοι οι οποίοι εργάστηκαν στην Πυραμίδα του Χέοπος στην Αίγυπτο, αλλά και οι Εβραίοι, τρέφονταν με σκόρδα και κρεμμύδια, με την πάροδο δε των χρόνων οι Έλληνες, κυρίως, το μεταχειρίστηκαν και βάζοντάς το μέσα στα φαγητά, όπως το μεταχειρίστηκαν στο να αποτρέπεται η βασκανία, το μάτιασμα και για να προστατεύονται από τις αρρώστιες.
Γενικά για τους Έλληνες το σκόρδο αποτέλεσε το προσφάγι τής αγροτικής τάξης και των πτωχών, γιατί ήταν λιγοδάπανο. Το έκαναν χρήση όλο το χρόνο και ιδίως μετά το μήνα Μάρτιο και μεγάλη κατανάλωση είχε κατά τη διάρκεια του θερισμού των χωραφιών τους.
Στη Θεσσαλία, οι θεριστάδες, που έρχονταν τότε οι περισσότεροι από την περιφέρεια Πτολεμαΐδος, είχαν σαν κύρια διατροφή τη σκορδαλιά (σκόρδο, νεράκι και ξύδι), γι’ αυτό παρ’ όλη τη σκληρή δουλειά, μέσα στη ζέστη και τον καύσωνα του κάμπου, διατηρούνταν ζωηροί και δυνατοί. Αυτό, άλλωστε, το έλεγαν και οι τότε παροιμίες: «Σκόρδο και νερό - κάνει το κόκαλο γερό». Επίσης, «το κρεμμύδι το ταχύ - κάνει τ’ άντερο παχύ - και το σκόρδο αποσπέρα - δίνει του κορμιού αέρα».
Τη σκορδαλιά, είτε σκέτη είτε σε συνδυασμό με άλλα φαγητά, καθ’ όλο το χρόνο την τρώμε και την απολαμβάνουμε ευχάριστα, γιατί και το κλίμα μας την τραβάει και «καθαρίζει το αίμα», όπως λένε, και ωφέλιμη είναι στον οργανισμό και περισσότερο σ’ αυτούς που έχουν γερό στομάχι. Πολλοί πιστεύουν, ακόμα, ότι η σκορδαλιά έχει και θεραπευτικές ιδιότητες και ότι ακόμα συντελεί στην αποκατάσταση της σεξουαλικότητας!
Σήμερα, περισσότερη χρήση του σκόρδου γίνεται από όσους έχουν υπέρταση, πίεση και σχετικά με το σκόρδο κυκλοφορούν πολλές συνταγές, μία από τις οποίες και η παρακάτω:
Στο στουμπισμένο με γουδόχερο 350 γραμμαρίων καθαρισμένου σκόρδου προσθέτουμε 200 γραμμ. καθαρού οινοπνεύματος. Τα κλείνουμε σε γυάλινο δοχείο και το βάζουμε στο ψυγείο για 10 ημέρες. Την 11ην ημέραν τα σουρώνουμε στύβοντας με το χέρι μας το μίγμα, το οποίον τοποθετούμε πάλι στο ψυγείο για 2 ακόμα ημέρες και το πίνουμε σε μια κούπα με 50 γραμμ. γάλα πρωί, μεσημέρι, βράδυ, με σταγόνες με τη συνταγή αυτή:
1η ημέρα: 1 σταγόνα πρωί, 2 μεσημέρι, 3 βράδυ, 2η ημέρα: 4, 5, 6 σταγόνες, 3η: 7, 8, 9, 4η: 10, 11, 12, 5η: 13, 14, 15, 6η: 15, 16, 17, 7η: 12, 11, 10, 8η: 9, 8, 7, 9η: 6, 5, 4, 10η: 3, 2, 1, 11η: 15, 25, 25, 12η: 25, 25, 25 και με την τελευταία αυτή δόση συνεχίζουμε μέχρι να τελειώσει το κατασκεύασμα.
Η θεραπεία κατά το «γιατρό» αυτό μπορεί να επαναληφθεί μετά από 5 χρόνια και εγώ μπορώ να πω Θεός να σε φυλάει! Άλλωστε, αν θυμάμαι καλά, και ο μυστηριώδης καλόγερος τής Θάσου, πάτερ - Γυμνάσιος, ο οποίος γύρω στο 1930 με τα θεραπευτικά του βότανα προκάλεσε τότε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου που έτρεχε στη Θάσο να θεραπευτεί από τα θαυματουργά του βότανα, χρησιμοποιούσε και το σκόρδο σαν θεραπευτικό μέσο!
Σχετικό είναι και το παρακάτω δημοσίευμα εφημερίδας της 20-6-1894:
ΤΙ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΑΙ - ΠΟΣΟ ΚΡΑΣΙ, ΞΥΔΙ, ΛΑΔΙ, ΣΚΟΡΔΑ κ.λπ. ΚΑΤΑΝΑΛΙΣΚΟΥΣΙΝ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΑΙ
Εκτός του ημερομισθίου όπερ αρξάμενον από 7 δρχ. δεν υπερέβη φέτος τας 9 δρχ. έκαστος θεριστής λαμβάνει δωρεάν και την ημερησίαν τροφήν, καθιερωμένην κατά επιρκατήσαν έθος και αποτελουμένην εκ των εξής ειδών:
ΤΡΟΦΗ ΕΝΟΣ ΘΕΡΙΣΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ
ώρα 8 π.π. 12 μ. 4 μ.μ. εσπέρ.
Δράμια Δράμια Δράμια Δράμια το όλον Αξία
Ψωμί 150 850 100 250 1.350 Λ. 75
Λάδι 10 10 5 25 Λ. 9
Ούζο 25 25 25 25 100 Λ. 25
Ξύδι 25 50 25 100 Λ. 10
Τυρί ή ελιές 40 60 40 140 Λ. 40
Σκόρδα κεφ. 2 3 2 7 Λ. 10
Κρασί δράμια 150 Λ. 15
Φαγητόν το εσπέρας Λ. 50
Εν όλω δρχ. 2,34
Εκτός των ανωτέρω, ονομαστί αναφερομένων χορηγημάτων, έκαστος γαιοκτήμων ή χωρικός είναι υπόχρεος να χορηγή ανά πάσαν εσπέραν και ιδιαίτερον φαγητόν, συνιστάμενον ή εις πιλάφιον ή κρέας μετά λαχανικών ή τυρόπιταν ή αυγά τηγανητά. Ώστε προς το ημερομίσθιον υπολογίζεται και η της διατροφής δαπάνη δραχμαί 2 και 34, δηλ. έκαστος θεριστής στοιχίζει 10 και 50 έως 11 δρχ.
Εκ του ανωτέρω υπολογισμού της ημερησίας τροφής του θεριστού προκύπτει ότι 15 χιλιάδες εργάτες κατερχόμενοι εκ Μακεδονίας και λοιπών μερών και επί μήνα παραμένοντες εν Θεσσαλία καταναλίσκωσι τα εξής είδη τροφής κ.λπ.
Άρτον οκάδες 843,750 αξίας δρχ. 337,500
Έλαιον οκάδες 25,625 αξίας δρχ. 39,462,50
Οίνον οκάδες 168,750 αξίας δρχ. 67,500
Όξος οκάδες 112,500 αξίας δρχ. 45,000
Ούζο οκάδες 112,500 αξίας δρχ. 112,500
Τυρόν ή ελαίας οκάδες 157,500 αξίας δρχ. 181,125
Σκόρδα κεφάλια οκάδες 3,150,000 αξίας δρχ. 47,250
Πάντα δε τα ανωτέρω ήδη εν διαστήματι ενός και μόνου μηνός. Υπολογιζομένης δε και της εκ λεπτών 50 εσπερινής τροφής έχομεν το εξής συμπέρασμα. Εκάστου εργάτου η τροφή ενός μηνός στοιχίζει δρχ. 70 και λεπτ. 20, των 15 χιλιάδων εκάστης ημέρας δρχ. 35,100, του μηνός δε όλων ομού δρχ. 1, 055,007.50.
