Ξανάρχισαν λέει τα όργανα στον Συνασπισμό με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα. Δριμύτατη κριτική από την Ανανεωτική Πτέρυγα, υφέρπουσα-αν και διαψευδόμενη απ΄ όλους- φημολογία για επικείμενη διάσπαση, κατηγορηματικές απόψεις για «καθαρή ήττα», ήττα σοκ κ.λπ., και, εδώ είναι το ζουμί, διαγνώσεις για κλινικό θάνατο του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος παρέδωσε, λέει, το πνεύμα του, και πρέπει να πάμε γι’ άλλα (λέγε με ΠΑΣΟΚ;).
Εμφανίστηκε λοιπόν το πραγματικό «μήλον της έριδος» και εξηγείται ικανοποιητικά έτσι όλη αυτή η θορυβώδης πρεμούρα για οριστικά και τελεσίδικα συμπεράσματα, τραβηγμένα μάλιστα απ’ τα μαλλιά, σε μια εκλογική αναμέτρηση η οποία δεν προσφέρεται καθόλου για τέτοια, αποτελεί κινούμενη άμμο ακόμα και για τους ειδικούς δημοσκόπους, και θα βρίσκεται για καιρό στο μικροσκόπιο από τα επιτελεία των κομμάτων και τους ειδικούς επιστήμονες. Γιατί αυτοί είναι βέβαια πολύ πιο σοβαροί, και το κυριότερο, δεν έχουν προεπιλεγμένες απόψεις στο πίσω μέρος του μυαλού τους, στις οποίες προσαρμόζουν τα γεγονότα.
Και τα γεγονότα δεν έχουν τις διαστάσεις που η Ανανεωτική Πτέρυγα θέλει να δώσει.
Ήταν το εκλογικό αποτέλεσμα λοιπόν καλό, ήταν επιθυμητό, ήταν αναμενόμενο; Η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ.
Ήταν το αποτέλεσμα «καθαρή ήττα», ήττα σοκ, αποφασιστική ήττα; Η απάντηση είναι και πάλι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ.
Αν εξαιρέσουμε από την ανάλυση τη Ν.Δ. που υπέστη μία πραγματική ήττα και το ΛΑΟΣ που είχε μια καθαρή νίκη-και στις δύο περιπτώσεις πάντως με τη σοβαρή επιφύλαξη της πρωτόγνωρης αποχής του 50%- τι μας δίνουν τα αποτελέσματα;
Είχε καμιά καθοριστική νίκη το ΠΑΣΟΚ που ήρθε πρώτο κόμμα; Ούτε και οι ίδιοι θριαμβολογούν. Πέραν της διαφοράς με τη Ν.Δ. ποιον άλλο στόχο του πέτυχε; Αν μάλιστα δούμε τους αριθμούς η εικόνα είναι η εξής:
Το ΠΑΣΟΚ είχε πτώση κατά 3,83% σε σχέση με το 2007, άνοδο κατά 7,7% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004 και πτώση κατά 9,6% σε σχέση με τις βουλευτικές του ίδιου έτους, ενώ με το ποσοστό αυτό αυτοδυναμία γιοκ. Είναι νίκη αυτό, είναι ήττα, είναι κάτι άλλο;
Το ΚΚΕ αντίστοιχα είχε άνοδο κατά 2,4% σε σχέση με το 2007, πτώση κατά 11,9% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004 και άνοδο κατά 41,76 σε σχέση με τις βουλευτικές του ίδιου έτους. Τους είδατε να θριαμβολογούν; Τους είδατε να καταστροφολογούν; Όχι βέβαια. Ίσα-ίσα. Έβγαλαν γρήγορα-γρήγορα απόφαση ότι οι εκλογές αυτές είχαν χαρακτηριστικά αναμέτρησης εθνικών εκλογών(;;), και συνεπώς «το ασφαλές μέτρο σύγκρισης αποτελούν οι ψήφοι και το αντίστοιχο ποσοστό των εθνικών εκλογών του 2007». Δεν ξέρω αν την πιστεύουν και οι ίδιοι αυτή τη διαπίστωση ή αν είναι σωστή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τους βολεύει. Ειδάλλως θα έπρεπε να εξηγήσουν γιατί υπάρχει αυτή η πτώση κατά 11,9% σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004. Σιγά μην καθίσουν όμως να βγάλουν τα εσώψυχά τους, σε μια στιγμή όπου το βέβαιο καταστροφικό σενάριο για ένα κόμμα είναι η ομφαλοσκόπηση.
Σ’ αυτούς όμως βλέπεις υπάρχει το βασικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ενώ στον Συνασπισμό ξεχειλίζει απ’ όλους τους πόρους του το ένστικτο της αυτοκαταστροφής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τέλος πήρε 4,70%, είχε δηλαδή πτώση κατά 6,7% σε σχέση με το 2007, άνοδο κατά 12,98% σε σχέση τις ευρωεκλογές του 2004 και άνοδο κατά 44,17% σε σχέση με τις βουλευτικές του 2004.
Από πού λοιπόν τεκμαίρεται η «καθαρή ήττα;», ή η ήττα σοκ; Μόνο από τη σπουδή ορισμένων να τελειώσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους αριστερούς πόλους και άλλα τέτοια ενοχλητικά πράγματα.
Άλλο λοιπόν η απαραίτητη κριτική -και μάλιστα αυστηρή- για τον χειρισμό π.χ. των γεγονότων του Δεκέμβρη κ.λπ., και άλλο προειλημμένες αποφάσεις που από μακριά μυρίζουν σκοπιμότητα.
Όσον αφορά στη «νόθευση» της ευρωπαϊκής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ που κατά τον κ. Μπαγεώργο της Ανανεωτικής Πτέρυγας είναι εν μέρει υπεύθυνη για την «καθαρή ήττα», τι να πει κανείς. Μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ακούγεται εν μέσω μιας πρωτοφανούς αποχής, που έδειξε πού γράφουν οι πολίτες αυτή την Ε.Ε. και αυτές τις ευρωπαϊκές φυσιογνωμίες.
Αντί λοιπόν να αρχίσουν πάλι τα όργανα και μια ατέλειωτη …φαγούρα, το πιο σώφρον θα ήταν να δούνε ψύχραιμα και επιστημονικά τις αιτίες που καθόρισαν αυτό το αποτέλεσμα, την στρατηγική ανάκαμψης, τους τρόπους για να εξουδετερώσουν την θανάσιμη απειλή που αντιπροσωπεύει μία παγίωση μιας τέτοιας αποχής, που χτυπάει κατευθείαν τον σκληρό πυρήνα της εκλογικής δύναμης του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα αυτά δεν είναι ανάγκη να γίνουν μέσω των τηλεοπτικών καναλιών και «παραθύρων», ούτε ανάγκη έχουμε από βαρυσήμαντες παρεμβάσεις ιστορικών στελεχών, που το τηλεοπτικό-και άλλο- κατεστημένο περιβάλλει τώρα με τον μανδύα του αλάθητου.
Αντ’ αυτού όμως θα αρχίσει λέει ένας νέος γύρος συζητήσεων πανελλαδικά για το εκλογικό αποτέλεσμα, επί της ουσίας όμως για να βρεθούν τρόποι συνεννόησης, γέφυρες μεταξύ των δύο κυρίαρχων τάσεων, να ξανατεθούν τα πάντα από την αρχή, να έχουμε νέες ισορροπίες και τα λοιπά γνωστά.
Μα δεν χρειάζεστε αυτό, για το Θεό. Καθαρό λόγο χρειάζεστε, επιμονή στους στόχους, περισσότερη δουλειά και λιγότερη πολεμική, αυτοσυγκράτηση και σοβαρότητα, διορθωτικές κινήσεις όπου χρειάζεται και ειλικρίνεια μεταξύ σας και με τους οπαδούς και τα μέλη σας.
Μια φορά μίλησε καθαρά ο ΣΥΝ στις εκλογές του 2007 και ανταμείφθηκε σε όλες τις επιλογές του, ας μην κάνει πως το ξεχνάει η Ανανεωτική πτέρυγα, που αν γινόταν πράξη οι δικές της επιλογές, δεν θα υπήρχε τώρα αντικείμενο συζήτησης.
Ακούει άραγε κανείς;;;
Υ.Γ1: Είχε γραφτεί αυτό το άρθρο όταν άκουσα τον Αλέκο Αλαβάνο να δηλώνει, «δεν έχω καταλήξει ακόμα σε κάποιο συμπέρασμα ότι μετάνιωσα για τη στήριξη του Τσίπρα».
Σταυροκοπήθηκα, έφτυσα τρεις φορές στον κόρφο μου, βεβαιώθηκα ότι το φυλαχτό με το τίμιο ξύλο είναι στη θέση του να παλέψει τον τρισκατάρατο, και με πάσα σοβαρότητα πια τους προτείνω να κάνουν κάνα ευχέλαιο, κάναν αγιασμό, κάναν εξορκισμό με τον απήγανο, γιατί τέτοια διεστραμμένη εμμονή με την αυτοκαταστροφή η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει, σηκώνει τα χέρια ψηλά, και μαζί της και εμείς,…..και τα κρατάμε εκεί, γιατί αν τα κατεβάσουμε, όλο και μπορεί να ρίξουμε κανένα φάσκελο.
Υ.Γ2: Τετάρτη17/6 το βράδυ άκουσα για την πρόθεση του Αλέκου Αλαβάνου να παραιτηθεί, την ευγενική υπόδειξη ορισμένων στον Τσίπρα να πράξει το ίδιο, νέα σενάρια διάσπασης, κ.λπ., κ.λπ.!!. Ο μόλις προ 2 ετών πρόεδρος του ΣΥΝ που δικαιώθηκε σε όλες τις επιλογές του «αποθανέτω μετά των αλλοφύλλων» λοιπόν, ο θριαμβευτής σε όλες τις δημοσκοπήσεις και τις δημοτικές εκλογές ας πάει και αυτός στο σπίτι του, ο ΣΥΡΙΖΑ άνευ χρησιμότητας πια, οι «ανανεωτές», με τις εμμονές τους με το ΠΑΣΟΚ της συγκεκριμένης πολιτικής σε ρόλο αλάνθαστου κριτή των πάντων, η απόλυτη αλλοφροσύνη.
Κρατώντας τις αναλογίες, στη Ν.Δ. θάπρεπε ήδη να είχαν εκτελέσει και ανασκολοπήσει πολλούς, οι δε φωτιές να καίνε μέρα-νύχτα. Αλλά είπαμε...
Γρήγορα, να στείλω το άρθρο για δημοσίευση, δεν ξέρει κανείς τι του ξημερώνει αύριο.
Στο κάτω-κάτω εγώ ένα άρθρο είπα να γράψω, όχι μυθιστόρημα!
