Πέρασε αρκετός καιρός και όλοι μας ξεχάσαμε τους Έλληνες φοιτητές της Άκουιλα. Τεράστιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες φοιτητές που σπουδάζουν στην Άκουιλα, ζώντας και κάνοντας μαθήματα σε σκηνές, θύματα του μεγάλου σεισμού που έπληξε την ιταλική πόλη.
Τα ΜΜΕ απέδωσαν μόνο ένα τμήμα της πραγματικής διάστασης από τη βιβλική καταστροφή που υπέστη η πόλη. Τα 2/3 των οικοδομημάτων έχουν κατεδαφιστεί ή είναι ετοιμόρροπα και καταρρέουν σε κάθε δυνατό μετασεισμό, ενώ η πόλη έχει εκκενωθεί επισήμως. Όσοι από τους φοιτητές δεν τραυματίστηκαν, αντιμετωπίζουν τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα.
Ο κίνδυνος αυξάνει και από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, που ξεσπούν από τις διαρροές στα δίκτυα αερίου, ύδρευσης και αποχέτευσης. Οικοσκευές και αυτοκίνητα είναι κατεστραμμένα και προσωπικά είδη, όπως ρούχα και βιβλία, χάθηκαν.
Είναι λογικό ότι η Ιταλική Κυβέρνηση θα μεριμνήσει να επουλώσει πρώτα τις δικές της πληγές και έπειτα θα ενδιαφερθεί για τους Έλληνες φοιτητές, που δεν αναμένουν να συμπεριληφθούν σε κανένα ιταλικό σχέδιο μελλοντικής οικονομικής αποκατάστασης και βοήθειας.
Δεν είναι γνωστό πώς και πότε οι 27.000 φοιτητές του Πανεπιστημίου της Άκουιλα θα μπορέσουν να μετεγγραφούν σε άλλα ιδρύματα, ενώ φαίνεται ότι η σπουδαστική σταδιοδρομία των περίπου 300 Ελλήνων φοιτητών αναβάλλεται στην πράξη.
Αλλά και η απλή επιστροφή στην ισοπεδωμένη Άκουιλα, όταν και μετά από μήνες ή και χρόνια καταστεί εφικτή, θα αποτελέσει ισχυρή δοκιμασία για όλους τους φοιτητές, λόγω των φυσικών καταστροφών, αλλά και της εξαιρετικά δύσκολης ψυχολογικής κατάστασης στην οποία αυτοί βρίσκονται. Σε μία πόλη 80.000 κατοίκων ήταν όλοι λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί μεταξύ τους και όλοι είχαν φίλους και συμφοιτητές μεταξύ των 290 και πάνω νεκρών και 1500 και πλέον τραυματιών.
Αν η Ιταλική Κυβέρνηση μεριμνά να ενισχύσει τους σεισμοπαθείς της, είναι λογικό για τους Έλληνες φοιτητές της Άκουιλα να μεριμνήσει η Ελληνική Κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος, δίνοντας απαντήσεις στα πολλά επείγοντα προβλήματα που έχουν ανακύψει.
Το κυριότερο πρόβλημα στο οποίο πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση να παρέμβει είναι η σπουδαστική σταδιοδρομία τους και η άρση του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται.
Η μόνη λύση που έχει προταθεί μετά τη μερική κατάρρευση και των νέων σχετικά (παραδόθηκαν στα μέσα της δεκαετίας 1990) κτιρίων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και του Πολυτεχνείου, είναι η μετεγγραφή τους σε μακρινά ομοταγή Ιδρύματα, αφού τα κοντινά Πανεπιστήμια των Τέρραμο, Κιέτι και Πεσκάρας ήταν συμπληρωματικά της πρωτεύουσας Άκουιλας και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή και αυτά.
Θεωρείται δίκαιο, αφού πρόκειται να μετακινηθούν ούτως ή άλλως οι φοιτητές, να επιστρέψουν σε αντίστοιχα Ελληνικά Ιδρύματα, μέτρο που θα ήταν μία δίκαιη και νόμιμη αποκατάσταση στην άνευ προηγουμένου οικονομική, ψυχική και σωματική τραγωδία που έζησαν και ζουν ακόμη.
Είναι γνωστό ότι και παλαιότερα μετεγγράφηκαν από την Ιταλία πολλοί Έλληνες φοιτητές, ενώ το ίδιο ίσχυσε και για τους Έλληνες φοιτητές της Βοσνίας, για 800 φοιτητές της Πρίστινας και για πολλούς ομογενείς φοιτητές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση να εξετάσει την αναγκαιότητα μεταγραφής για όσους φοιτητές το επιθυμούν και να δει το πρόβλημα άμεσα, διότι οι μετασεισμοί συνεχίζονται στην Άκουιλα και οι Έλληνες φοιτητές είναι εκτεθειμένοι πάντα σε κινδύνους.
Ας ελπίσουμε να μη θρηνήσουμε και άλλον Έλληνα φοιτητή νεκρό στην Άκουιλα.
* Ο Νίκος Ευθυμιάδης είναι πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Φιλίας και Συνεργασίας Αποφοίτων Ιταλικών Πανεπιστημίων
