Αυτό δεν είναι χτύπημα απλού στόχου. Αυτό είναι χτύπημα διττού στόχου και πολύ συγκεκριμένου για την ακρίβεια. Θα στείλει, δεν θα στείλει προκήρυξη η «Σέχτα» ή όποιος άλλος για να... δαφνοστεφανώσει την αστραπιαία πράξη της, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Εκτός από δολοφονικό και εκβιαστικό: όποιος τολμάει να καταθέσει στοιχεία για τον εντοπισμό και τη σύλληψη τρομοκρατών, υπάρχει ο τρόπος να εντοπιστεί ο ίδιος και να βρεθεί διάτρητος από σφαίρες. Όπως ακριβώς διάτρητος από σφαίρες βρέθηκε και ο τραγικός αστυνομικός της αντιτρομοκρατικής, που δολοφονήθηκε βίαια, ψυχρά, υπολογισμένα και με πρωτοφανή βαρβαρότητα.
Υπολογισμένο το χτύπημα από κάθε άποψη. Και από την ώρα που έγινε αλλά και από την περίοδο που έγινε. Διότι βέβαια οι δολοφόνοι δεν εντόπισαν χθες - προχθές το σημείο που φυλασσόταν η μάρτυρας. Το ήξεραν, το παρακολουθούσαν και ήξεραν ποια ώρα η φύλαξη ήταν πιο... αδύναμη. Γι’ αυτό και την επέλεξαν. Επειδή ήταν ένας μόνος του. Βέβαια, έτσι όπως έγινε και δύο να ήταν, δεν νομίζω ότι θα είχαν περισσότερες ελπίδες και ευκαιρίες αντίδρασης, αλλά οι στυγνοί εγκληματίες φρόντισαν να ελαχιστοποιήσουν τα ρίσκα σε ό,τι τους αφορούσε. Η χρονική στιγμή όμως που εκδηλώθηκε το χτύπημα δεν είναι τυχαία. Θα μπορούσαν να το έχουν κάνει μια βδομάδα πριν ή μία μετά. Διάλεξαν χθες. Τρεις μέρες πριν από τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, οπότε αναμένεται να συρρεύσουν στην Αθήνα διεθνείς προσωπικότητες προκειμένου να συμμετάσχουν στο εξαιρετικό αυτό γεγονός, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Διάλεξαν χθες για να είναι νωπό το κλίμα της ανασφάλειας και φόβου που θα έχει δημιουργηθεί «ποντάροντας», προφανώς ορθά, ότι το εγχείρημά τους θα είχε επιτυχία και οι ίδιοι για μια ακόμη φορά θα έμεναν στο απυρόβλητο (κυριολεκτικά).
Ένας ακόμα άνθρωπος έχασε τη ζωή του με τραγικό και βάναυσο τρόπο εν ώρα καθήκοντος. Θα τον κλάψουμε, θα συλλυπηθούμε, αρμόδιοι και μη, την οικογένειά του για την απώλεια, και έπειτα «τι»; Αυτό το «τι» που έμεινε επί χρόνια αναπάντητο και με τη «17 Νοέμβρη» για να λάβουμε τελικά μισές απαντήσεις ένα τέταρτο του αιώνα μετά, έχει αρχίσει και πάλι να τρανεύει και να επικρέμαται πάνω από την ελληνική καθημερινότητα. Πάνω από τον κάθε ανύποπτο ή και υποψιασμένο πολίτη που στοχοποιεί η ανισορροπία ορισμένων. Γιατί, όπως είπα και στην αρχή, εδώ τα πυρά μπορεί να στράφηκαν κατά του αστυνομικού, αλλά το μήνυμα τον... προσπέρασε. Μπήκε πίσω από την κλειστή πόρτα του φυλασσόμενου μάρτυρα. Ο φόβος εδώ εναγκαλίζεται τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό. Θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν σκοτώσει και το μάρτυρα. Ήξεραν πού βρίσκεται. Δεν επέλεξαν να το κάνουν. Όχι γιατί δεν μπορούσαν. Αλλά γιατί δεν ήθελαν. Γιατί έτσι ήθελαν να στείλουν το μήνυμα. Χτυπώντας για μία ακόμη φορά την... εξουσία και διαμηνύοντας σε κάθε πιθανό και πρόθυμο μάρτυρα ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί εκτεθειμένος, ευάλωτος, νεκρός. Κι έτσι να κλείσουν στόματα, να στενέψει ο κύκλος της συνεργασίας να μεγαλώσει εκείνος του φόβου και της σιωπής. Αν το πετύχουν, θα έχουν μια νίκη. Αν δεν το πετύχουν, η νίκη θα ανήκει στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δεν καμουφλάρουν την εγκληματική τους φύση πίσω από ιδεολογικούς ακροβατισμούς για να εκτιναχθούν στο έγκλημα. Τουλάχιστον οι κοινοί εγκληματίες είναι πιο... σαφείς και ειλικρινείς ως προς τα κίνητρά τους. Αν σκεφτείτε τι μάθαμε ή μάλλον τι δεν μάθαμε από το φάντασμα της «17 Νοέμβρη» που πλανιόταν πάνω μας επί 25 χρόνια, μπορείτε να δικαιολογήσετε όλο αυτό το άδικο αίμα;
Λάθη θα έγιναν, δεν υπάρχει περίπτωση. Υπάρχουν αρμόδιοι να τα εντοπίσουν εκ των υστέρων, ως συνήθως, και να κινηθούν ανάλογα εκ των υστέρων, επίσης. Επειδή όμως υπάρχει μια νέα έξαρση νέας γενιάς τρομοκρατών, ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι τούτη τη φορά να ’ναι πιο αποτελεσματικοί, μη χρειαστεί να φτάσουν στη... σύνταξη και αυτοί οι τρομοκράτες για να τους συλλάβουν. Μη χρειαστεί να πεθάνουν άδικα τόσοι κι άλλοι τόσοι άνθρωποι για έναν σκοπό που δεν εξυπηρετείται από τα μέσα ή με μέσα που δεν εξυπηρετούν, εντέλει, κανέναν απολύτως σκοπό, εκτός από την αιμοσταγή διάθεση ορισμένων.
