«Άλλαξ’ ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς»...
Αυτός ο βουλευτής, ο πρώην συνδικαλιστής, ο Γιάννης Μανώλης, είναι... περίεργο τρένο. Εκεί που πάει να... ξεκινήσει, να κάνει κάτι ή να πει κάτι, ωωωπ! Κάνει πίσω και φρενάρει. Και άντε φτου κι απ’ την αρχή. Ή έχει κάνα θέμα που πρέπει να πάει να το κοιτάξει ιατρικώς (σε συγκεκριμένο ιατρικό κλάδο αποτεινόμενος) ή πάσχει από κάνα διαγνωσμένο σύνδρομο που δεν μπορεί να το κουλαντρίσει.
Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που λέει κάτι και μετά υπαναχωρεί ή που γενικώς παλινδρομεί. Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που με τις δηλώσεις του έχει προκαλέσει πρόβλημα στην κυβέρνηση. Και, επίσης, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Καραμανλής κατεβάζει μπακακιά εξαιτίας του, αλλά... Αλλά... τα καταπίνει αμάσητα, γιατί και τι άλλο να κάνει με το στριμόκωλο «151» που διαθέτει. Κατά καιρούς έχει με δηλώσεις του δημιουργήσει την εντύπωση ότι δεν πρόκειται, επί παραδείγματι να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο στη Βουλή και εν συνεχεία δηλώνει κομματική υποταγή. Έχει διαφοροποιηθεί και στη συνέχεια έχει συμμορφωθεί. Έχει... τσαντιστεί και στη συνέχεια όλα μέλι-γάλα. Γενικά έχει μια ήξεις-αφήξεις συμπεριφορά, η οποία μπορεί να εκπορεύεται εκ των αγαθότερων προθέσεων, αλλά τελικά: και πρόβλημα δημιουργεί και τον ίδιο καθιστά αναξιόπιστο, διότι αφού... γαβγίσει κάνα - δυο φορές, τελικά κατεβάζει την ουρά και δηλώνει υποταγή στο... αφεντικό.
Αυτή τη φορά το «χτύπημα» ήταν πλαγιομετωπικό. Μετά την ήττα της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές και όλη αυτή την άσκοπη ή και σκόπιμη συζήτηση που γίνεται περί συνεργασίας με το ΛΑΟΣ, βγήκε και είπε ότι θα πρέπει η Ν.Δ. να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, να γίνει ένα νέο κόμμα με νέα σύμβολα, δηλαδή να επανιδρυθεί, και σ’ αυτό το νέο κόμμα... «χίλιοι καλοί χωράνε». Όπως επί παραδείγματι το ΛΑΟΣ, ε, και άμα θέλει κανείς και από τα αριστερά της δεξιάς να μπει, καλοδεχούμενος και αυτός. Σε ένα κλίμα τόσο ρευστό - έτσι κι αλλιώς - και ακόμη ρευστότερο μετά την εκλογική ήττα - τέτοιου είδους «χαριτωμένοι αυτοσχεδιασμοί» βεβαίως δεν έρχονται να βοηθήσουν. Έστω και αν, όπως είπαμε, εκπορεύονται από καλές προθέσεις, έστω και αν στη βάση της πρότασης υπάρχει μια λογική.
Μετά, αφού τα είπε καλά-καλά δημοσίως, άνοιξε και αλληλογραφία με τον Κώστα Καραμανλή, υπό την ένδειξη «απόρρητον», όπου τι να ’λεγε; Τα ίδια πάνω-κάτω υποθέτουμε. Που, τέλος πάντων, αν ήθελε να υποβάλει μια πρόταση, έπρεπε πρώτα να στείλει την επιστολή και μετά ν’ αρχίσει να δίνει συνεντεύξεις, άμα δεν κρατιόταν!
Μετά, όπως το συνηθίζει, ανασκεύασε πάλι. Όχι, δεν τα είπα έτσι, τα είπα αλλιώς. Και όχι δεν κινδυνεύει η κυβέρνηση από μένα. Και όχι ξανά-μανά, δεν πρόκειται να πολιτευτώ με το ΛΑΟΣ. Γιατί βλέπετε είναι και κείνος ο πονηρός ο Καρατζαφέρης στη γωνία, ο οποίος έχει στήσει ξόβεργες και κάθεται και περιμένει - μετά από σχετική πρόσκληση που απηύθυνε - και περιμένει να δει μπας και του... κάτσει κάνας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Καραμανλής στο μεταξύ, είναι που είναι φουντωμένος από το εκλογικό αποτέλεσμα και όλα τα υπόλοιπα, ήρθε και πέταξε εξανθήματα. Θα βράζει από το κακό του είναι βέβαιον! Άλλωστε, εμμέσως το επιβεβαίωσε και ο Αντώναρος - το πρωθυπουργικό φούντωμα εννοώ - με τις δηλώσεις που έκανε χθες. Είπε: «Αν κάποιος θέλει να είναι ή να μην είναι υποψήφιος ή αν θέλει να παραιτηθεί από τη θέση του, είναι δικαίωμά του. Ο καθένας άλλωστε με τις πράξεις του και τα λεγόμενά του αναλαμβάνει τις ευθύνες του απέναντι στον τόπο και την παράταξη. Και, πάντως, θέλω να επαναλάβω μια βασική αρχή, που ισχύει γενικά. Εάν κάποιος διαφωνεί με βασικές επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής, μπορεί να άρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση και ν’ αναλάβει τις ευθύνες του για τις συνέπειες αυτής της επιλογής του».
Ή... «άι σιχτίρ αγάπη μου», που λένε ή που λέει ο Καραμανλής και το μετέφερε - εξευγενισμένο ο Αντώναρος! Οποιανού του βαστάει ας σηκωθεί να φύγει, να δούμε τι θα γίνει. Άλλωστε, σε ένα «δράμα» υπάρχει πάντα μια «δραματική λύση», που μπορεί να είναι και αυτή.
