...Σαν έτοιμος από καιρό ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, γνωστοποίησε χθες προς τον Κώστα Καραμανλή την πρόθεσή του να μην είναι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Βεβαίως, κάποιος μπορεί να πει - ή κάποιοι - ότι έφυγε πριν τον... φύγουν και κατά πάσα πιθανότητα ή και βεβαιότητα, θα έχει δίκιο. Όμως, στην περίπτωση του Θ. Ρουσόπουλου είχε εντέχνως διαρρεύσει και γραφτεί προ καιρού ότι είχε λάβει τις αποφάσεις του και μάλιστα όταν τελειώσει η βουλευτική του θητεία θα απασχοληθεί στον ιδιωτικό τομέα. Η απόφαση λοιπόν είχε προ πολλού ληφθεί (το «πολλού» είναι σχετικό) και φαίνεται περίμενε να τελειώσει η ιστορία των ευρωεκλογών, να δει και την έκβασή τους και ανάλογα να ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Γιατί, εδώ που τα λέμε, τόσο για τον πρώην κραταιό υπουργό Επικρατείας όσο και για τους λοιπούς που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η έκβαση των ευρωεκλογών είχε την «ειδική» της σημασία. Αν δηλαδή η Ν.Δ. έχανε με μικρή διαφορά ή ακόμα καλύτερα (γι’ αυτούς) αν κέρδιζε, τότε είχαν μια πιθανότητα να διασωθούν πολιτικά. Μετά την Κυριακή, όμως, είναι σαφές, ακόμα και σε εκείνους που δεν ήθελαν να το δουν, ότι η εξέλιξη είναι μονόδρομος. Μεταξύ των λοιπών ριζοσπαστικών κινήσεων που θα πρέπει να κάνει ο Καραμανλής για να αποκαταστήσει τις σχέσεις της κυβέρνησης με την κοινωνία, θα πρέπει να αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια των εθνικών εκλογών τους λεγόμενους «Βατοπαιδινούς» και φυσικά και τους... Αιγαιοπελαγίτες (βλέπετε Αριστείδη Παυλίδη). Φωνές υπήρχαν, βεβαίως, και πριν για την απομάκρυνσή τους από τα ψηφοδέλτια, αλλά υπό το φως και της ήττας της Κυριακής, το πράγμα μιλάει πλέον από μόνο του. Και η συγκεκριμένη συγκεχυμένη θέση που κράτησε ο πρωθυπουργός και για τους «Βατοπαιδινούς» και λοιπούς σκανδαλόπληκτους, εκτιμάται ως ένα ακόμη από τα λάθη εκείνα που έφεραν την ήττα στη Ν.Δ. Φυσικά, με τους «151» να τον... ζορίζουν ο Καραμανλής έχει μια δικαιολογία στην τήρηση αυτής της «ήξεις - αφήξεις» συμπεριφοράς, προκειμένου να αποφύγει ανεπανόρθωτες αναταράξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να ρίξουν την κυβέρνησή του. Έρχεται όμως μια στιγμή που τα ψέματα τελειώνουν. Και, για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά. Και, αυτή η στιγμή έχει έλθει για τον Κ. Καραμανλή όσον αφορά στους σκανδαλόπληκτους βουλευτές του, αλλά και λοιπά θέματα. Αυτοί η συγκεκριμένη φαντάζει πλέον έως απίθανο, αψυχολόγητο θα είναι οπωσδήποτε, να μετέχουν στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.
Η αλήθεια είναι ότι τελικά δεν γνωρίζουμε το ποσοστό ευθύνης που φέρει ο καθένας για το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, εν προκειμένω. Αλλά και στην πολιτική «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». Και στην περίπτωση του Θόδωρου Ρουσόπουλου αυτό ακριβώς συνέβη. Από κακούς χειρισμούς; Από ειρωνικές συμπτώσεις; Από λανθασμένες εκτιμήσεις; Από ατυχείς συγκυρίες; Το γεγονός είναι ότι βρέθηκε στον πυρήνα του συγκεκριμένου σκανδάλου και παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε (όχι όλες επικοινωνιακά επιτυχείς), δεν κατάφερε να απεκδυθεί τον χαρακτηρισμό του «Βατοπαιδινού». Άλλωστε, ήταν πολλοί εκείνοι που... τον περίμεναν στη γωνία και από το πρώην δημοσιογραφικό του σινάφι, αλλά και από την... πολιτική του οικογένεια, οι οποίοι βρήκαν μια θαυμάσια ευκαιρία να τον εξολοθρεύσουν. Και έτσι, μια καριέρα που ήταν επιτυχημένη - για φίλους και εχθρούς - έληξε άδοξα και βούλιαξε στα μαύρα νερά της Βιστωνίδας.
Στην πορεία του, όμως, προς την έξοδο, πράγματι πρόσφερε πολύτιμες επικοινωνιακές υπηρεσίες στον Καραμανλή και πράγματι συνέβαλε στη νίκη της Ν.Δ. στις δύο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις, παρόλο που κατηγορήθηκε για συγκεντρωτισμό. Άλλωστε, λόγω αυτής της προσφοράς, έχαιρε και της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, ο οποίος προσπάθησε κατά το δυνατόν να του παράσχει «άσυλο», αλλά τελικά οι εξελίξεις ήταν πιο πειστικές από τις προθέσεις.
Αποτελεί «παράδοση», πάντως, το ίδιο είχε πάθει παλιότερα και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, αυτοί που είναι κυριολεκτικά δίπλα στον Καραμανλή, εντέλει να γίνονται βορά στις ορέξεις συγγενών τε και κομματικών φίλων, καθότι η επιρροή που ασκούν στον πρωθυπουργό τους κάνει αντιπαθείς και επικίνδυνους προς τους υπολοίπους. Οπότε, όταν παρουσιάζεται και μια καλή ευκαιρία, όπως η συγκεκριμένη, πολλοί είναι αυτοί που διευκολύνονται στις επιδιώξεις τους.
Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, λοιπόν, έφυγε πριν τον φύγουν και ορθώς έπραξε, παρότι προ μηνών είχε προτρέξει δηλώνοντας ότι θα είναι υποψήφιος στην Α’ Αθήνας, αν δεν απατώμαι.
Το ζητούμενο για τον Καραμανλή είναι το... παράδειγμά του να το ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι, για να τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση και, εν πάση περιπτώσει, να διασώσουν μέρος της πολιτικής και κομματικής τους υστεροφημίας.
