Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Ότι «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Και για τον Κώστα Καραμανλή έχει έλθει η ώρα να... πέσει η ράβδος. Του την υπέδειξε με τον πλέον σαφή τρόπο ο ίδιος ο κόσμος στις εκλογές της Κυριακής. Ο καιρός των αυστηρών προειδοποιήσεων προς τους υπουργούς και υφυπουργούς είναι προφανές ότι έχει περάσει και ότι δεν απέδωσε, επίσης. Αλλιώς η συσπείρωση της Νέας Δημοκρατίας την Κυριακή θα ήταν διαφορετική - δηλαδή υψηλή - και η «αποχή» δεν θα είχε βασικά χρώμα «γαλανό» για να είναι και ασορτί με τις θάλασσες όπου πήγαν και αρμένισαν οι γαλάζιοι ψηφοφόροι.
Μάζεψε λοιπόν χθες το υπουργικό συμβούλιο και τους τα έψαλε, όπως ήταν αναμενόμενο και επιβεβλημένο. Και ταυτόχρονα έκανε και την αυτοκριτική. Ότι για τη διατάραξη της σχέσης του κόμματος και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης με την κοινωνία, δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από τους ίδιους. «Είναι ένα πολύ σοβαρό, ένα καθαρό μήνυμα», είπε προς τους υπουργούς του ο Καραμανλής. «Δεν αναζητούμε τα αίτια του εκλογικού αποτελέσματος αλλού, παρά μόνο στον εαυτό μας. Η ουσία είναι απλή: Εμείς φταίξαμε. Εμείς οφείλουμε να διορθωθούμε. Εμείς οφείλουμε να διορθώσουμε όλα εκείνα που πίκραναν, που στεναχώρησαν, που δυσαρέστησαν, που απογοήτευσαν τους πολίτες», είπε.
Λένε ότι η παραδοχή ενός προβλήματος είναι και ο μισός δρόμος για την επίλυσή του. Και πράγματι, αν δεν εντοπίσεις το πρόβλημα, πώς είναι δυνατόν να το λύσεις. Ο άλλος μισός όμως δρόμος που μένει είναι ακόμη πιο δύσκολος. Διότι, καλά τα λόγια και καλή και επιβεβλημένη η αυτοκριτική, αλλά στην πράξη θα κριθεί το αποτέλεσμα. Άλλωστε και οι νεοδημοκράτες που γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη τους στο κόμμα, εκτός που ήθελαν να κάνουν μπάνιο, ήθελαν να κάνουν ακριβώς αυτό. Να στείλουν ένα μήνυμα, το οποίο λέει: «συμμαζευτείτε»!
Το... συμμάζεμα λοιπόν επιλογών, συμπεριφορών, πράξεων, λόγων και πολιτικών είναι το ζητούμενο. Και, κακά τα ψέματα, ένας ανασχηματισμός είναι, επίσης, επιβεβλημένος. Μπορεί να μην είναι επιβεβλημένο ένα έκτακτο συνέδριο, γιατί σ’ αυτή τη φάση δεν τολμάει κανείς να αμφισβητήσει τον Καραμανλή (δεν υπάρχουν τα περιθώρια προ του κινδύνου απώλειας της εξουσίας και μετά το «σοκ» των ευρωεκλογών). Συνεπώς, δεν έχει λόγο να αναζητήσει την αναβάπτισή του μέσα από ένα έκτακτο συνέδριο στην παρούσα φάση. Ένας ανασχηματισμός όμως τώρα χρειάζεται. Και αν τώρα, λόγω καλοκαιριού, μπορεί να περιμένει, το φθινόπωρο θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε. Μπορεί να μην είναι το Α και το Ω μιας επιχείρησης «αναγέννησης», αλλά σίγουρα είναι από τα εντυπωσιακότερά του στοιχεία και σίγουρα, επίσης, έχει απήχηση στην ψυχολογία των ψηφοφόρων. Και, όταν μιλάμε για «ανασχηματισμό», δεν μιλάμε για τον... συμβολικό της προηγούμενης φοράς. Αυτή τη φορά θα πρέπει να τολμήσει να ταρακουνήσει «ισχυρές καρέκλες» και να μην υποκύψει σε τελεσίγραφα του είδους: «εγώ δεν φεύγω από το υπουργείο μου». Να ξαναμοιράσει την τράπουλα με νέα πρόσωπα, να ανακατέψει τα υφιστάμενα σε άλλα υπουργεία ή και ν’ αφήσει απ’ έξω ορισμένα και να παρουσιάσει μια ανανεωμένη κυβερνητική εικόνα. Η οποία εικόνα δεν θα εκπέμπει μόνο την εικόνα της αναγέννησης, θα ανταποκρίνεται και σε αυτή. Ακόμη πρέπει να αποκαταστήσει την επικοινωνιακή εικόνα της κυβέρνησης, η οποία χωλαίνει και να δημιουργήσει, επιτέλους, ένα επικοινωνιακό επιτελείο, το οποίο δεν θα είναι «αρχή ενός ανδρός», αλλά δουλειά συνολική, συγχρονισμένη και αποκεντρωμένη, επίσης. Επίσης, και το κόμμα ως προς τη συγκρότησή του χρειάζεται ανανέωση. Είναι προφανές ότι η παρούσα κατάσταση χωλαίνει. Και επειδή το κόμμα είναι υποστηρικτό της κυβέρνησης, πρέπει να έχει και την ανάλογη δυναμική.
Από κει και πέρα, και πέρα από την αλλαγή συμπεριφοράς πολλών αλλά και την ξεκάθαρη στάση έναντι αυτών του ίδιου του Καραμανλή, ο κόσμος έχει χειροπιαστά προβλήματα για τα οποία ζητάει χειροπιαστές λύσεις. Μπορεί να μην επιλύονται τα οικονομικά προβλήματα ικανοποιητικά, αλλά υπάρχουν ζητήματα όπως η ασφάλεια του πολίτη, η καθημερινότητά του, που μπορούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν πιο πειστικά, πιο έγκαιρα και πιο αποτελεσματικά.
«Μea culpa», μας είπε ο Καραμανλής. Ok. Να περιμένουμε να δούμε πώς θα το διορθώσει το λάθος ή τα λάθη. Στην πράξη, όχι στα λόγια.
