Ξέρετε τώρα ε; Μπρατσάκια, σωσίβια, βατραχοπέδιλα, καμιά φωτοβολίδα καλού - κακού, για σωσίβιες λέμβους δεν ξέρω... Τραβηγμένο το βρίσκω. Εκτός πια κι αν θέλετε να πάρετε - μιας και καλοκαίρι έχουμε - καμιά... εξωλέμβιο, που έλεγε και ο αείμνηστος Αυλωνίτης, να τη συνδυάσετε σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη. Αλλιώς να κάνετε θαλάσσιες αθλοπαιδιές και να λέτε: «Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;».
Διότι, αν μεν «αλλάξουμε», πάει καλά, αν όμως «βουλιάξουμε», να μην είμαστε τουλάχιστον εξοπλισμένοι με τα κατάλληλα εξαρτήματα, να μπορέσουμε να σωθούμε; Όχι τίποτε άλλο, αλλά το επιβάλλει και η κοινή λογική. Όταν μας έχουν προειδοποιήσει ότι υπάρχει μέγας κίνδυνος να... βουλιάξουμε, να μην έχουμε πεταχτεί μέχρι τα «Τζάμπο» να προμηθευτούμε τα απαραίτητα;! Και αν πάλι δεν βουλιάξουμε, μη στενοχωρηθείτε, δεν θα πάει τζάμπα το έξοδο. Θα έχουμε «καβάντζα» το θαλασσινό συμπράγκλαλο για του χρόνου το καλοκαίρι. Διότι, ούτως ή αλλέως, το πιθανό... «βούλιαγμα» ή την πιθανή «αλλαγή» στις επόμενες εθνικές εκλογές θα το πάθουμε. Όχι τώρα στις ευρωεκλογές. Άρα τούτο το καλοκαίρι δεν το προλαβαίνουμε.
Καλά μας τα ’πε, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γιώργος Παπανδρέου. Μετά το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», χθες στη συνέντευξη Τύπου μάς έθεσε νέο δίλημμα: «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ήταν και... δροσιστικό αυτό το δίλημμα τουλάχιστον, που λέμε «βουνό ή θάλασσα», γιατί αυτός ο Μάης πολύ ζεστός μας προέκυψε. Τώρα, αν κάνουμε ένα «συνδυασμό» των δύο διλημμάτων, μία συμπερασματική σκέψη, ξέρετε τι προκύπτει; «Σοσιαλισμός = αλλαγή», «βαρβαρότητα = βούλιαγμα». Μπορεί, βέβαια, να το πάμε και σταυρωτά: «Σοσιαλισμός = βούλιαγμα», «Αλλαγή = βαρβαρότητα», αλλά δεν νομίζω ότι θα συμφωνούσε με το... σταύρωμα ο εμπνευστής των διλημμάτων.
Τώρα, γιατί καλά και ντε οι πολίτες πρέπει να τίθενται προ διάφορων υπαρξιακών διλημμάτων, όταν οδεύουν προς την κάλπη, αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Και μάλιστα διλημμάτων με ακραία χαρακτηριστικά και χαρακτηρισμούς. Ίσως γι’ αυτό πολλοί δεν πάνε καν να ψηφίσουν. Θα πάρουν στις 7 Ιουνίου τον εξοπλισμό για το... πιθανό βούλιαγμα, μπρατσάκια, βατραχοπέδιλα, μάσκα και θα πάνε να την πέσουν σε καμιά παραλία.
Έπειτα είναι και το άλλο. Τέτοιου είδους διλήμματα «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» πρέπει να προσέχει κανείς πώς τα θέτει και να θυμάται «τι» κουβαλάει πίσω του. Μπαίνει, ας πούμε, ο επιβάτης σε ένα καράβι με τον κάπτεν - Γιώργη, τότε αντιπλοίαρχο. Και πάει το καράβι και βουλιάζει μεσοπέλαγα, όπως και βούλιαξε προ ολίγων ετών. Από ποιον θα ζητήσει ευθύνες, από τους επιβάτες ή από αυτούς που το κουμαντάρουν; Προφανώς το δεύτερο. Περνούν πέντ’ - έξι χρόνια και ξανάρχεται ο κάπτεν - Γιώργης, που στο μεταξύ έχει προαχθεί σε κανονικό πλοίαρχο, και του λέει του διασωθέντος με χίλια βάσανα επιβάτη, «έλα να σε ξαναπάω εγώ». Μα ξαναμπαίνει ο επιβάτης μετά τη λαχτάρα που τράβηξε; Και τον... απειλεί κιόλας: «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Μα αγαπητέ κάπτεν, μας βουλιάξατε ήδη μία φορά κι άλλη μισή ο κάπτεν - Κώτσος, τι να λέμε τώρα; Το φοβάται το νερό ο βρεγμένος; Όταν, μάλιστα, έχει μπρατσάκια, μάσκα και βατραχοπέδιλα;
Τι να είπει κανείς; Αυτό το πλοίο δεν είναι ο Τιτανικός. Αυτό είναι το «Πλοίο της Αγάπης» στο... βούλιαγμα! Το τραβάει ο οργανισμός μας. Εσείς το γνωρίζετε και μας κουλαντρίζετε (ή έτσι νομίζετε) ανάλογα.
Κατά τα άλλα, θα μαζευτούν σήμερα όλοι οι... καρα - καπετανέοι, που κουμαντάρουν αυτό το άμοιρο σκαρί, την Ελλάδα, για να γίνει και το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Κάπτεν - Κώτσος, κάπτεν - Γιώργης, κάπτεν - Αλέκος (το... μούτσο Αλέξη τον άφησε να καθαρίσει την κουβέρτα), κάπτεν - Κωτσο-φέρης (από το Καρατζαφέρης και όχι από το φέρι-μποτ) και η καπετάνισσα Αλέκα, να μας διαφωτίσουν τι πρέπει να κάνουμε στις 7 Ιουνίου και γενικότερα. Από πίσω, έλεγε περιφανής σχολιαστής, θα υπάρχει ένα γαλάζιο φόντο (μια χαρά θαλασσινό το βρίσκω), για να μην αποσπάται, λέει, η προσοχή των τηλεθεατών και αντί να προσέχουν αυτά που λένε οι αρχηγοί, χαζεύουν με το φόντο. Εμ, αν αυτά που λένε είναι τόσο αδιάφορα και ανούσια, που ένα βουβό φόντο μόνο του μπορεί να κερδίσει τις εντυπώσεις, τι να πω; Ας μας άφηναν να κοιτάμε το φόντο. Έχω μια υποψία ότι καλύτερα θα περνάγαμε!
