...Τελικά αυτά τα ντιμπέιτ εξυπηρετούν σε τίποτα; Είναι ένα θέμα αυτό. Δηλαδή τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον δεν θυμάμαι να διαμορφώθηκε δραματικά το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα επειδή βγήκαν οι πολιτικοί αρχηγοί σε μια τηλεοπτική οθόνη και ανέπτυξαν παράλληλους μονολόγους. Εντάξει, μπορεί κάποιος να κερδίζει κάπως παραπάνω τις εντυπώσεις, αλλά δεν νομίζω ότι οι «αναποφάσιστοι» λεγόμενοι, με το που βλέπουν τα ντιμπέιτ αποφασίζουν πάραυτα και ποιο κόμμα θα ρίξει το χέρι τους στην κάλπη.
Από την άλλη πάλι, εκλογές χωρίς ντιμπέιτ δεν γίνονται! Αυτό είναι πια κανόνας. Άγραφος μεν, αλλά κανόνας. Και αν κάνει κανείς από τα κόμματα ότι αρνείται, θα πούνε ότι... δείλιασε, τέλος πάντων, και γι’ αυτό δεν ήθελε να πάει. Δεν θα πει κανείς ότι απλώς το έβρισκε ανούσιο και βαρετό και γι’ αυτό δεν πήγε. Οπότε...
...Οπότε, ούτε και σ’ αυτές τις εκλογές πρόκειται να το γλιτώσουμε το ντιμπέιτ. Αποφασίστηκε, καθορίστηκε και η ημερομηνία και αρχίζουν τώρα τα διαδικαστικά. «Πώς» θα γίνει, με «ποιους» όρους, «πώς» θα εκπροσωπηθούν τα κανάλια και από «ποιους» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, τα οποία έχουν, επίσης, μεγάλο γούστο, παρότι δεν μαθαίνουμε όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες του παρασκηνίου. Διότι γίνεται ένα μαλλιοτράβηγμα μεταξύ των καναλιών. Άλλο ένα μαλλιοτράβηγμα μεταξύ των δημοσιογράφων που διαγκωνίζονται ποιος θα λάβει θέση στις καρέκλες απέναντι από τους πολιτικούς αρχηγούς για να υποβάλουν ερωτήσεις και ποιος θα είναι ο συντονιστής, ποιο θα είναι το πλαφόν των ερωτήσεων και με τι σειρά θα τεθούν και άλλα παρόμοια... παιχνιδιάρικα.
Θυμάστε τώρα που σε κάτι προηγούμενα ντιμπέιτ είχαμε και διάφορα ψιλοευτράπελα με εκτός θέματος ερωτήσεις, με ερωτήσεις που στην ουσία είναι «τοποθετήσεις» των δημοσιογράφων και άλλα διάφορα «φάουλ» από τις ενδυματολογικές επιλογές μέχρι το υφάκι και το στιλάκι του καθενός είτε μιλάμε για δημοσιογράφους είτε για πολιτικούς.
Και θυμάστε, βεβαίως, τι γίνεται κάθε φορά που τελειώνει ένα ντιμπέιτ. Βγαίνει το επιτελείο του κάθε αρχηγού κόμματος και λέει πόσο ευχαριστημένο είναι από την απόδοση του... «γκανιάν» - αλόγου κούρσας του κόμματός του και τι χάλια είχαν οι υπόλοιποι. Και αφού παράλληλοι είναι οι μονόλογοι που αναπτύσσονται και στριμώχνονται μέσα στους χρόνους, γιατί αλλιώς χτυπάει καμπανάκι και τους κόβει, παράλληλες βεβαίως είναι και οι εκτιμήσεις για το όποιο αποτέλεσμα. Οι δημοσιογράφοι πάλι από την πλευρά τους πιάνουν ο καθένας το κανάλι του και λένε τα δικά τους για να κάνουν «απόσβεση» της συμμετοχής τους στο ύψιστο πολιτικό προεκλογικό γεγονός. Και μεις καθόμαστε σπίτι μας στον καναπέ και, αν μεν είμαστε «αποφασισμένοι» ψηφοφόροι, έτσι κι αλλιώς ό,τι και να πει ο... «άλλος» δεν ιδρώνει τ’ αυτί μας. Αν πάλι είμαστε «αναποφάσιστοι» και περιμένουμε να αποφασίσουμε από τον τρόπο που αποτιμούν το ντιμπέιτ κομματικά επιτελεία και κανάλια, ε... «φέξε μου και γλίστρησα» είναι το... δίδαγμα. Υπάρχει βεβαίως και η λεγόμενη «προσωπική κρίση», αλλά και αυτή με αυτά που ακούει περνάει... κρίση για να κρίνει και να αποφασίσει. Τέτοια ωραία, διδακτικά, χρήσιμα, μορφωτικά και διαφωτιστικά, τα οποία μας οδηγούν μετά περισσής καθαρότητας και σιγουριάς στις κάλπες.
Τώρα βέβαια, λόγω ευρωεκλογών τα πράγματα θα είναι κομματάκι διαφορετικά από ό,τι όταν πρόκειται για εθνικές, αν και είναι βέβαιον ότι: αν επί παραδείγματι υποβληθούν συνολικά 15 ερωτήσεις οι 12 θα είναι εσωτερικής κατανάλωσης και οι τρεις περί Ευρώπης, έτσι για να κρατάμε και τα προσχήματα. Έπειτα μια πιθανή καινοτομία, αφού μετέχουν οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων, θα ήταν να συμμετέχει ο Τσίπρας αντί του Αλαβάνου και να ’χουμε κάτι καινούριο ν’ ασχοληθούμε. Αλλά δεν νομίζω ότι θα τον αφήσουν στο λάκκο των λεόντων. Αλαβάνο θα ’χουμε ως επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας. Συνεπώς...
...Συνεπώς, «τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου». Μην περιμένετε να φωτιστείτε από το ντιμπέιτ. Αποφασίστε νωρίτερα ή αργότερα. Αυτό θα είναι απλώς ένα τηλεοπτικό σόου. «Ελλάδα έχει ταλέντο στην... πολιτική» επί παραδείγματι. Δεν είν’ κακό!
