Στις 19 Μαΐου είναι η επέτειος της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Η ιστορία των Ελλήνων στον Πόντο ξεκινάει από το 8ο π.Χ. αιώνα οπότε και εγκαθίστανται στον Πόντο, που είχε φήμη περιοχής με άφθονη παραγωγή και πλούσια μεταλλεύματα. Από τα χρόνια εκείνα ιδρύθηκαν η Σινώπη, η Κερασούντα, η Τραπεζούντα κλπ. Οι Μύριοι του Ξενοφώντα αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα όταν κατέβηκαν στον Πόντο γνώρισαν τη θερμή ελληνική φιλοξενία. Οι κατακτητές του Πόντου διαδέχονται ο ένας τον άλλο, αυτό όμως δεν εμποδίζει τις ελληνικές πόλεις να ανθούν οικονομικά και πολιτιστικά.
Μετά την άλωση της Κων/πολης (1453) και την κατάληψη της Πελοποννήσου, ο Πόντος παρέμενε η μόνη ελεύθερη ελληνική περιοχή μέχρι το 1461, οπότε σκλαβώθηκε κι αυτός στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Στα 500 χρόνια Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές ασφυκτικά να εξισλαμίσουν τους Έλληνες. Τα μεγαλύτερα βάσανα τα πέρασαν όσοι κατοικούσαν στα παράλια και λιγότερο όσοι κατοικούσαν στα βουνά του Πόντου. Μεγάλη βοήθεια στις δυσκολίες αυτές πρόσφεραν τα μοναστήρια του Πόντου και κυρίως η Παναγία Σουμελά, ο Άγιος Ιωάννης Βαζελώνας, ο Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα κλπ.
Ενώ οι Σουλτάνοι που διοικούσαν την οθωμανική αυτοκρατορία για 500 χρόνια ακολούθησαν μια πολιτική που ελισσόταν από πολύ κακή μέχρι και συνετή, οι Νεότουρκοι που κατέλαβαν την εξουσία στα 1908, ήταν αποφασισμένοι να εξαφανίσουν όλα τα έθνη από την Τουρκία. « Η Τουρκία για τους Τούρκους » ήταν το σύνθημά τους. Αρχικά οι διωγμοί γίνονται προσεγμένα και κάπως μεμονωμένα ( δολοφονίες, δημεύσεις περιουσιών κλπ.). Μόλις όμως οι Τούρκοι τελείωσαν με την Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, και με την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων (η Τουρκία ήταν με την Γερμανία), η κατάσταση στον Πόντο έγινε αφόρητη.
Η κορύφωση του δράματος του Ποντιακού Ελληνισμού, έγινε την περίοδο που έκανε η Ελλάδα την μικρασιατική εκστρατεία και επικράτησε στην Τουρκία ο Κεμάλ (1919-1923). Οι ελληνικοί πληθυσμοί δεν φονεύονται απλά με μαχαίρια και όπλα, αλλά πεθαίνουν ύστερα από φρικώδη μαρτύρια, πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Λεηλάτησαν, βίασαν, πυρπόλησαν ολόκληρα χωριά, βασάνισαν, έσφαξαν, έθαψαν ζωντανούς άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέρους, και μετέβαλαν σε εκτεταμένα νεκροταφεία ελληνικές χριστιανικές κοινότητες που μέχρι τότε ανθούσαν και εξέπεμπαν την ελληνική πολιτιστική τους ακτινοβολία σ’ όλη την Ανατολή.
Οδηγούσαν ολόκληρα χωριά με γέρους , μικρά παιδιά, σε πορείες έξι και επτά μηνών χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, μέσα στο κρύο και τη ζέστη, δήθεν για να τους εγκαταστήσουν στα βάθη της Τουρκίας και μέχρι να φτάσουν είχαν πεθάνει όλοι. Και δεν τους άφηναν ούτε να θάψουν τα παιδιά τους, για να τα φάνε τα σκυλιά ! Γι’ αυτές τις πορείες θανάτου διαβάστε στο βιβλίο της Thea Halo « Ούτε το όνομά μου » σελ. 214-234, την περιγραφή της μητέρας της Θυμίας, που ήταν δεκάχρονο κορίτσι σε μια τέτοια πορεία θανάτου και τελικά γλίτωσε.
Έτσι 353.000 των Ελλήνων του Πόντου θανατώθηκαν και οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν σε Ρωσία και Ελλάδα. Και αν τα θύματα ήταν μόνο τόσα, οφείλεται στους Ηγέτες που είχαν όπως ήταν ο ηρωικός μητροπολίτης Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης, ο μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος, ενώ από τους Αρμένιους που δεν είχαν Ηγέτες έσφαξαν 1.500.000. Φυσικά η Γενοκτονία έγινε με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων, γιατί τους ήταν συμφέρουσα η φιλία του Κεμάλ !
Οι Τουρκικές Κυβερνήσεις δίνουν πολλά χρήματα σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και αλλού, για να μην αναφέρουν στα μαθήματά τους και στα βιβλία τους τίποτε για τις γενοκτονίες. Τόλμησαν μερικοί πληρωμένοι Καθηγητές να ισχυριστούν σε παγκόσμια συνέδρια, ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τις γενοκτονίες, κι ας γνωρίζουν ότι μόνο οι αναφορές των Προξενείων στην Τουρκία προς τις Κυβερνήσεις τους, στις οποίες περιγράφονται λεπτομερώς οι γενοκτονίες, είναι 9.000 !
Των υπέρ Πίστεως και Πατρίδος αδίκως σφαγιασθέντων αδελφών μας Ποντίων, ας είναι αιωνία η μνήμη !
Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος είναι Καθηγητής Χημικός (ximikos.blogspot.com)
