Η αιφνίδια, προσωπική, απόφαση του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να κλείσει τη Βουλή (με επιχείρημα τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου) όσο και αν κατεβλήθη προσπάθεια από την ηγεσία της «γαλάζιας» παρατάξεως να εμφανισθεί ως αναγκαία (προκειμένου η χώρα να μην συνεχίσει να περιστρέφεται στη σκανδαλολογία και για να υπάρξει αντιπαράθεση των κομμάτων με πολιτικούς όρους) δεν είναι τόσο αθώα.
Και δεν είναι αθώα (αντιθέτως, μάλιστα, εγείρει πολλά και εν πολλοίς αναπάντητα ερωτηματικά) καθώς και κατ’ αρχήν, ο πρωθυπουργός δεν είχε ενημερώσει κανέναν για την απόφασή του αυτή, πλην, όπως εγράφη, τον Υπουργό των Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο (οι κ.κ. Σιούφας, Σουφλιάς και η κα Μπακογιάννη το έμαθαν εκ των υστέρων) ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας το πληροφορήθηκε την ώρα που εκλήθη να υπογράψει (δεν μπορούσε, άλλωστε, με βάση το Σύνταγμα, να πράξει διαφορετικά, ούτε φυσικά αυτό που υπέγραψε ήταν παράνομο) το σχετικό προεδρικό διάταγμα, το οποίο θυροκολλήθηκε νύκτωρ στο Κοινοβούλιο.
Και δεν είναι, επίσης, αθώα, καθώς μπορεί να είναι νόμιμη, πλην, όμως, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την παραγραφή όλων των αδικημάτων πολιτικών προσώπων, που ενδεχομένως τελέσθηκαν μέχρι το 2007, διότι το Σύνταγμα προβλέπει ότι τα όποια ενδεχόμενα αδικήματα αυτών των προσώπων παραγράφονται μετά το τέλος των δύο πρώτων περιόδων της Βουλής.
Ας σημειωθεί, ωστόσο, ότι ορισμένοι προέβαλαν την εκτίμηση πως η συγκεκριμένη απόφαση του πρωθυπουργού υποκρύπτει, εκτός των άλλων και ένα μεγάλο φόβο του, καθώς πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τον φέρουν ενήμερο «κινήσεων» διαφόρων εξωθεσμικών (εγχωρίων και αλλοδαπών) κέντρων, με στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβερνήσεως και τη διεξαγωγή διπλών εκλογών τον Ιούνιο. Εκλογών από τις οποίες, με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα, δύσκολα θα αναδεικνυόταν αυτοδύναμη κυβέρνηση και συνεπώς τα συγκεκριμένα κέντρα θα είχαν μεγάλα περιθώρια ώστε «να κάνουν παιγνίδι».
ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΨΗΛΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΡΙΣΚΟΥ
Ακόμη και κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με τους οποίους συνομίλησε η «Ε», έκαναν λόγο για απόφαση «υψηλού πολιτικού ρίσκου», καθώς λόγω της παραγραφής των ενδεχόμενων αδικημάτων πολιτικών προσώπων, η ΝΔ εύκολα μπορεί να κατηγορηθεί (και αυτό είναι σημαντικό μέσα στην προεκλογική περίοδο) για «κουκούλωμα» σκανδάλων.
Ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε, με τη γνωστή ρητορική του δεινότητα, αλλά και με επιθετικό ύφος (που είναι ενδεικτικό αμυνομένου) να «απαντήσει» στις κατηγορίες αυτές, υποστηρίζοντας ότι «η Βουλή αυτή ερεύνησε όλες τις υποθέσεις που της διαβιβάστηκαν από τη Δικαιοσύνη» και ισχυρίσθηκε ότι «η Βουλή σχεδόν πάντα διέκοπτε τις εργασίες της πριν τις ευρωεκλογές».
Αυτές, όμως, οι δηλώσεις δεν απαντούν στο εύλογο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση, αφού δεν είχε τίποτα να φοβηθεί από τη διερεύνηση των ενδεχόμενων σκανδάλων (και όχι μόνο από αυτά που έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή) έκλεισε άρον - άρον τη Βουλή, όταν μάλιστα είχε ανακοινωθεί το πρόγραμμα εργασιών της Ολομέλειας για την περασμένη εβδομάδα;
Ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε, επίσης, να πείσει ότι η κυβέρνηση «θέλει να βαδίσει η χώρα στις ευρωεκλογές με πολιτικούς όρους» και πως «επιδιώκει ήπιο πολιτικό κλίμα», αλλά την ίδια στιγμή με τις τελευταίες εμφανίσεις πυροδότησε εκ νέου τη δικομματική πόλωση, εξαπολύοντας φραστικές επιθέσεις κατά του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Α. Παπανδρέου.
ΣΤΟ ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ…
Το βέβαιο είναι, πάντως, πως με τη συγκεκριμένη απόφαση (η οποία αρχικώς εκτιμήθηκε από τα αντιπολιτευόμενα κομματικά επιτελεία ως πρόκριμα για διπλές εκλογές τον Ιούνιο) μπαίνουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, η δεύτερη δικογραφία Παυλίδη για τις «άγονες γραμμές» (η πρώτη υπόθεση με το Φ. Μανούση δεν οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, αφού κάποιοι εκ των «γαλάζιων» βουλευτών ψήφισαν λευκό) καθώς και η υπόθεση του Βατοπαιδίου (για την οποία η αντιπολίτευση κατηγόρησε ως εμπλεκόμενους τους Θ. Ρουσόπουλο, Γ. Βουλγαράκη, Αλ. Κοντό, Π. Δούκα και Ευ. Μπασιάκο, αν και η πλειοψηφία της εξεταστικής επιτροπής που συγκροτήθηκε κατέληξε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία εμπλοκής τους).
Παραγράφονται, επίσης, ενδεχόμενες ευθύνες πολιτικών προσώπων για την υπόθεση της εξαγοράς της εταιρίας «Γερμανός» από τον ΟΤΕ, για την υπόθεση των «δομημένων ομολόγων» αλλά και για ενδεχόμενη εμπλοκή «γαλάζιων» στελεχών στα «μαύρα ταμεία» της Siemens (οι ευθύνες για πολιτικά πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ έχουν, ήδη, παραγραφεί).
Επισημαίνεται ότι στη Βουλή την παρελθούσα εβδομάδα επρόκειτο να διαβιβασθεί ο φάκελος της υποθέσεως για την εξαγορά της εταιρίας «Γερμανός» από τον ΟΤΕ και τακτικός ανακριτής θα έστελνε το φάκελο με αναφορές στο πρόσωπο του πρώην υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες.
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ ανέφεραν ότι βασικός «κατήγορος» στην υπόθεση «Γερμανός» ήταν ο Χρίστος Βερελής, ο οποίος, όμως, επέλεξε να παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα, λέγοντας μάλιστα πως θέλει να «γίνει καταλύτης εξελίξεων», ενώ εκλήθη και έδωσε κατάθεση στον ανακριτή ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Μανώλης.
Κάποιοι (ευφάνταστοι;) αναλυτές υποστήριξαν πως ο Κώστας Καραμανλής φοβήθηκε μήπως μετά την παραίτηση Βερελή, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ζητούσε από τους επιλαχόντες βουλευτές του στην Αιτωλοακαρνανία, να παραιτηθούν και έτσι να προκαλέσει εκλογές στη συγκεκριμένη περιφέρεια, όπως είχε κάνει ο πατέρας του το 1992 στη Β’ Αθηνών με το Δημ. Τσοβόλα.
Άλλοι πάλι εκτίμησαν πως, σε συνδυασμό με την παραίτηση Βερελή (παραίτηση που, εκτός του παρασκηνίου της, μοιάζει με προσπάθεια αποστασιοποιήσεως από τη σκανδαλολογία) και με το γεγονός ότι οι πολίτες έχουν αηδιάσει από τη σκανδαλολογία, ο πρωθυπουργός έδειξε να συμμερίζεται την αναγκαιότητα να κλείσει άρον – άρον η αντιπαράθεση περί υπαρκτά ή μη σκάνδαλα και ακόμη να «σώσει» την οικογένεια Μητσοτάκη από ενδεχόμενες περιπέτειές της με την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens.
Εξ άλλου, με δεδομένου ότι, σε τελική ανάλυση, η απόφαση Καραμανλή «βολεύει» και το ΠΑΣΟΚ (αν και έκανε λόγο για «θεσμική εκτροπή») στο οποίο, επίσης, είχε αρχίσει να καθίσταται πεποίθηση πως η εμμονή στη σκανδαλολογία δεν αποδίδει προεκλογικούς καρπούς, ορισμένοι έκαναν λόγο για ενδεχόμενη «συνεννόηση» Κ. Καραμανλή και Γ. Α. Παπανδρέου. Κάτι τέτοιο, όμως, διαψεύσθηκε από παντού.
Είναι δε βέβαιο πως αυτή η απόφαση «βολεύει» αυτό καθ’ αυτό το δικομματικό σύστημα και την ελλαδική πολιτική τάξη, έστω προσωρινά, γιατί είναι δεδομένο πως το πρόβλημα με τα σκάνδαλα είναι υπαρκτό και διαιωνίζεται και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να εξεύρουν τρόπους για την ριζική αντιμετώπισή του, έστω και αν αποτελεί εγγενές πρόβλημα του καπιταλισμού.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Επιβεβαιωτικό αφενός μεν του πραγματικού λόγου για τον οποίο η κυβέρνηση έκλεισε τη Βουλή, αφετέρου δε της εκτιμήσεως ότι αυτή η απόφαση «βολεύει» και το ΠΑΣΟΚ, είναι έγγραφο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με το οποίο το Ελληνικό Δημόσιο, διά του Υπουργού της Οικονομίας, έχει δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής στην υπόθεση Siemens.
Το επίμαχο έγγραφο, που κατατέθηκε στον ανακριτή Νίκο Ζαγοριανό την ίδια μέρα που εστάλησαν οι κλήσεις προς απολογία στους πρώτους επτά κατηγορουμένους, μπορούσε να αποτελέσει «γέφυρα» για να σταλεί η δικογραφία για τη Siemens αμελλητί στη Βουλή, αλλά δεν δόθηκε στους υπερασπιστές των κατηγορουμένων.
Στο έγγραφο αναφέρεται ότι:
«Η εν θέματι ποινική δίωξις στην επί σειρά ετών διάθεση εκ μέρους οργάνων, υπαλλήλων, στελεχών κ.λπ. των εταιριών Siemens ΑG και Siemens Ηellas ΑΕ μέσω «μαύρων ταμείων» και υπεράκτιων εταιριών, χρηματικών ποσών σε υπαλλήλους και εν γένει αξιωματούχους διαφόρων υπουργείων του Ελληνικού Κράτους, καθώς και σε πολιτικούς των δύο μεγαλύτερων ελληνικών πολιτικών κομμάτων προκειμένου οι εν λόγω εταιρείες να εξασφαλίσουν την έναντί τους ευνοϊκή διάθεση των πολιτικών και την προνομιακή μεταχείρισή τους σε σχέση με την ανάληψη έργων των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (και ιδίως- αν και όχι μόνο- σε σχέση με το σύστημα ασφαλείας C4Ι) και την εξέλιξη των σχετικών συμβάσεων, αλλά και σε σχέση με τη σύναψη και εξέλιξη άλλων συμβάσεων που αφορούσαν σε δημόσια έργα και κρατικές προμήθειες».
ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΧΡΟΝΟ
Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός, με την απόφαση να κλείσει τη Βουλή, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων.
Μάλιστα κάποιοι δικοί του έκαναν λόγο για «κακό πολιτικό χειρισμό».
Ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Μανώλης προεξόφλησε ότι η κυβέρνηση θα έχει κόστος από το κλείσιμο της Βουλής: «Ο τρόπος που έγινε, δίνει περιθώρια σε οποιονδήποτε να σκεφτεί οτιδήποτε. Μέχρι πρότινος θα σας έλεγα ότι η ΝΔ μπορεί να βγει και πρώτη, τώρα δεν ξέρω».
Η δε πλειοψηφία της κοινής γνώμης (65%) εμφανίζεται να πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός αποφάσισε το κλείσιμο της Βουλής με στόχο τη συγκάλυψη των σκανδάλων.
Παρά ταύτα, ο πρωθυπουργός εξασφαλίζει για τον εαυτό του και την κυβέρνησή του ωφέλιμο πολιτικό χρόνο, όχι ενός αλλά πέντε μηνών, μέχρι να επανέλθει σε σύνοδο η Ολομέλεια της Βουλής, χωρίς επώδυνες για τη «γαλάζια» παράταξη κοινοβουλευτικές διαδικασίες περί σκανδάλων.
Ταυτόχρονα, ο Κώστας Καραμανλής παύει να εξαρτάται από τις διαθέσεις των 151 βουλευτών του και να είναι όμηρος της οριακής πλειοψηφίας του, καθώς από τον Ιούλιο ως τα τέλη Σεπτεμβρίου θα λειτουργούν θερινά τμήματα και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από 50 (συνήθως απόλυτα ελεγχόμενους από την κυβέρνηση) βουλευτές, αφού οι όποιοι (ακόμη και εν δυνάμει) αντιρρησίες μπορούν ανά πάσα στιγμή να αντικατασταθούν.
Επίσης ο πρωθυπουργός απαλλάσσεται, έστω προσωρινά, από το άγχος ακόμη και κάποιας ξαφνικής αποκαλύψεως για ενδεχόμενη εμπλοκή στελεχών του σε αμφιλεγόμενες υποθέσεις.
Έτσι, αφού έκλεισε αυτό το «μέτωπο», επέστρεψε στην παλαιά και δοκιμασμένη προεκλογική συνταγή της πολώσεως και της οξύτητας, προκειμένου να συσπειρώσει την ηττοπαθή και αποσυσπειρωμένη κομματική του βάση, παίρνοντας, όπως, ήδη, έχουμε γράψει, πάνω του το παιχνίδι της μονομαχίας με τον Γιώργο Α. Παπανδρέου.
Και με τελικό στόχο για τις ευρωεκλογές να μην υπερβεί το 3% η διαφορά της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ, στόχος που αρχίζει να φαίνεται εφικτός, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Από κει και πέρα είναι βέβαιο πως θα κινηθεί με την προσφιλή τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» ακόμη και για τις βουλευτικές εκλογές, αλλά σε χρονική συγκυρία που θα κρίνει ό,τι βολεύει τον ίδιο και τη «γαλάζια» παράταξη.
