Ε καλά. Αυτό πια με τις πρόωρες εθνικές εκλογές έχει καταντήσει επιεικώς ανέκδοτο!
Από το έμπα του 2009 να πούμε μόνο: Φεβρουάριος εκλογές, Μάρτιος εκλογές, Μάιος εκλογές, Ιούνιος εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές. Μόνο ο Απρίλιος τους... ξέφυγε, άγνωστο για ποιον περίπλοκο πολιτικό λόγο. Και χθες ακόμη εφημερίδες έγραφαν ότι η αντιπολίτευση ανησυχούσε ότι κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου θα μπορούσαν να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές! Και αφού χάθηκε και αυτή η τελευταία... ελπίδα, πιάσαμε μάνι-μάνι το Σεπτέμβριο. Διότι, σου λέει, θα τελειώσουν οι ευρωεκλογές τον Ιούνιο, πότε μετά; Μέσα στο κατακαλόκαιρο; Ε, αυτό πια ούτε οι ψηφοφόροι ούτε καν το ΠΑΣΟΚ δεν το θέλει. Ας πιάσουμε το Σεπτέμβριο, με το που θα έχουν τελειώσει οι διακοπές. Είναι μια... σοφή, πολιτική σκέψη! Δεν είναι;
Αστειότητες για να συνεχίζεται στο διηνεκές η εκλογολογία. Πάντως, στη χθεσινή εισήγησή του στο Υπουργικό Συμβούλιο ο Καραμανλής, όχι μόνο δεν προκήρυξε πρόωρες εκλογές, αλλά αντιθέτως δεν έδειξε να έχει και καμιά τέτοια πρόθεση. Ζήτησε από τα υπουργεία να υποβάλλουν έκθεση απολογισμού για το πρώτο εξάμηνο του 2009 και τους προειδοποίησε ότι το ίδιο θα γίνει και στο τέλος Σεπτεμβρίου καθώς και στο τέλος Δεκεμβρίου. Μίλησε για τον περαιτέρω προγραμματισμό της κυβέρνησης για το επόμενο εξάμηνο συγκεκριμένα (οπότε ας υπολογίσουν οι εκλογομανείς πότε είναι αυτό για να ξεκινήσουν νέο... μήνα εκλογών. Το Δεκέμβριο, αν δεν απατώμαι). Και βεβαίως επέμενε στις μεταρρυθμίσεις. «Τι πρέπει να αλλάξει; Τι πρέπει να αναθεωρηθεί; Τι πρέπει να μεταρρυθμιστεί; Κάθε υπουργείο να δώσει ουσιαστική απάντηση στο τριπλό αυτό ερώτημα σε ό,τι αφορά στον τομέα ευθύνης του», είπε προς τους υπουργούς. Μοιάζει τώρα μια τέτοια τοποθέτηση να παραπέμπει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο;
Βέβαια, όλα αυτά τα έκανε ο πρωθυπουργός για να δώσει κυρίως έμφαση στην οικονομία, στην οποία αφιέρωσε και μέγα μέρος της ομιλίας του, καθώς η κυβέρνηση, ενόψει ευρωεκλογών προσπαθεί να στρέψει την ατζέντα στα οικονομικά θέματα, που τα θεωρεί προνομιακό της πεδίο και μπορεί να... παίξει μπάλα πιο άνετα.
Το άλλο... καινοτόμο της εισήγησης είναι ότι στον απόηχο και της υπόθεσης Παυλίδη φαίνεται ότι αποφάσισε πως «δεν πάει άλλο» και στο όνομα εκείνης της ταλαίπωρης της διαφάνειας ήρθε και συμφώνησε με τον Αλαβάνο. Είπε λοιπόν ότι θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Και έτσι είναι και το σωστό δηλαδή. Γιατί δηλαδή ο απλός πολίτης να... μπουζουριάζεται με το παραμικρό και ο υπουργός να μένει στον αφρό; Τι είδους ισότητα στη Δημοκρατία είναι αυτή; Και επιπλέον να δείξει, τέλος πάντων, ότι με αυτόν τον τρόπο επιμένει στο θέμα της διαφάνειας, παρότι μέχρι τώρα δεν του βγήκε. Βέβαια, θα γίνει διάλογος, θα γίνει τρίλογος μέχρι να αποφασιστεί τι και πώς, αλλά, εν πάση περιπτώσει, φαίνεται να υπάρχει η διάθεση και η πολιτική βούληση να προχωρήσει το πράγμα «σε γενναίες αλλαγές συμβατές με το Σύνταγμα», όπως είπε και ο Καραμανλής. Και είπε ακόμη ότι «θα επιδιώξουμε τη μέγιστη συναίνεση και εφόσον είναι δυνατό την προώθηση ρυθμίσεων με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων». Τώρα, αυτό λίγο σκουρούτσικο φαίνεται. Εκτός από έναν Αλαβάνο, που ήδη έδειξε ικανοποίηση για την πρόταση - άλλωστε και τι να κάνει αφού δική του ήταν - τα άλλα κόμματα... Όσο για το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να σχολιάσει ότι η κυβέρνηση έκλεισε πρόωρα τη Βουλή για να παραγραφούν οι ευθύνες και τώρα θέλει να κάνει αλλαγή του νόμου.
Όπως και να ’χει το θέμα είναι ότι η αλλαγή αυτή, πέραν των όποιων σκοπιμοτήτων εκατέρωθεν, έχει περίτρανα καταδειχθεί ότι είναι απαραίτητη για την καλύτερη λειτουργία του ίδιου του πολιτεύματος. Διότι «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται». Και στην περίπτωσή μας δεν ξέρουμε αν είναι, αλλά σίγουρα δεν φαίνεται, έτσι όπως έχουν τα πράγματα!
