...Δηλαδή καταπώς μαθαίνονται τα πράγματα, εκεί στη Νέα Δημοκρατία ούτε σε... νεκρανάσταση Παυλίδη δεν μπορούν να ελπίζουν για ν’ απαλλαγούν από αυτόν. Που... «δεν τον θέλουν, δεν τον θέλουν, δεν τον θέλουν»! Αλλά... αλλά το «περιβάλλον» του, όπως συνηθίζεται να λέγεται, δηλαδή ο ίδιος, διαμηνύει ότι: «ούτε στην επόμενη ζωή δεν πρόκειται να παραιτηθώ»! Οπότε, αφού ούτε στην «επόμενη ζωή» ούτε η μετενσάρκωση, ούτε η νεκρανάσταση λύνουν το πρόβλημα. Θα αναγκαστούν να τον υποστούν μέχρι τις επόμενες εκλογές. Εκτός πια κι αν αποφασίσει να κάνει ο Καραμανλής καμιά παρακινδυνευμένη κίνηση, αλλά δύσκολο μοιάζει, με τη στενότητα των «151». Το ξέρει αυτό ο Παυλίδης και συμπεριφέρεται αναλόγως. Και δεν τον νοιάζουν ούτε τα μηνύματα που έλαβε γενικώς από την ψηφοφορία στη Βουλή, ούτε και εκείνα που έλαβε ειδικώς από τους διάφορους κυβερνητικούς βουλευτές που του δείχνουν την έξοδο. Δεν τον νοιάζει ούτε και ο Ζαγορίτης, που για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία πήρε ανοιχτά θέση, σχολιάζοντας ευρήματα σχετικής δημοσκόπησης - όπου στη συντριπτική πλειοψηφία οι πολίτες του δείχνουν την πόρτα της Βουλής - ο οποίος δήλωσε: «Άλλο το νομικό και άλλο το πολιτικό. Άλλο η νομική προσέγγιση και ο έλεγχος των στοιχείων από τη Βουλή - και μάλιστα από ποινική άποψη - και άλλο η πολιτική προσέγγιση και η αποδοκιμασία λάθος και αποκλινουσών συμπεριφορών από τον κόσμο και τους πολιτικούς. Βεβαίως, σεβόμαστε την άποψη του κόσμου». Δεν τον νοιάζει, επίσης, που τον «άδειασε» και ο Αντώναρος, ο οποίος όταν ρωτήθηκε σχετικά με τη συμμετοχή του πρώην υπουργού στα ψηφοδέλτια των επόμενων εκλογών είπε ότι το θέμα δεν είναι επίκαιρο. Δεν τον νοιάζει ούτε που ο Γιώργος Σουφλιάς αναφέρθηκε σε αυτόν λες και είναι... ουδέτερο, λέγοντας: «Η λέξη «Παυλίδης» δεν ακούστηκε στην κυβερνητική επιτροπή».
Γενικά δεν τον νοιάζει που βρίσκεται σε πολιτική και κομματική απομόνωση, και συνεχίζει απτόητος, επικαλούμενος ως «άλλοθι» το γεγονός ότι δεν παραπέμφθηκε από την ψηφοφορία της Δευτέρας, ενώ χθες η όλη συζήτηση για τη δεύτερη δόση Παυλίδη στη Βουλή ήταν μάλλον φιάσκο. Από τη μια λοιπόν επικαλείται την «αθώωσή» του από τη Βουλή και από την άλλη τους εκλογείς της περιφέρειάς του, που σύμφωνα με τις δηλώσεις του βρίσκονται στο πλευρό του. Και ετοιμάζει αντεπίθεση εμφανίσεων προκειμένου να ανακτήσει - όπως τουλάχιστον πιστεύει - το χαμένο πολιτικό έδαφος. Και φυσικά, ποντάρει και αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, στην κοντή μνήμη που έχουν οι Έλληνες, οι οποίοι έχουν «ξεχάσει» ή «παρακάμψει» ένα σωρό στραβοπατήματα κομμάτων τε και πολιτικών προσώπων.
Πώς θα πορευτεί είναι δικός του λογαριασμός, μέχρις ενός σημείου. Να αισθάνεται κανείς «απόκληρος» και να επιμένει πεισματικά είναι μια αντίληψη που για τον καθένα είναι τελείως διαφορετική και έχει να κάνει και με τα όρια της προσωπικής του ευθιξίας, της συνολικής συνείδησης όταν μετέχει σε ένα κόμμα εν προκειμένω, αλλά και της πικρίας που μπορεί να έχει. Και υπό το κράτος έντονων συναισθημάτων ο φακός είναι πάντα σχεδόν παραμορφωτικός και ελάχιστοι είναι εκείνοι που μπορούν να αρθούν πάνω από τις περιστάσεις και από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Τι θα κάνει η Νέα Δημοκρατία, είναι ένα άλλο θέμα. Γιατί αν τώρα είναι υποχρεωμένη να κουβαλάει το «βαρίδιο Παυλίδη» μέχρι τις εθνικές εκλογές, για τις εθνικές εκλογές μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να συμπεριλάβει στις λίστες της όποιους θέλει. Ήδη γίνεται μια ευρεία συζήτηση για τους λεγόμενους «Βατοπεδινούς» και τη συμμετοχή τους ή μη στα ψηφοδέλτια, εκεί θα υπαχθεί και η περίπτωση Παυλίδη. Αν όμως για τις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες το να βγάλει τον δείνα κα να βάλει κάποιον άλλο δεν είναι και τόσο φοβερή υπόθεση - πέραν της αναταραχής, που ούτως ή άλλως θα προκληθεί - για μια περιφέρεια μικρότερη, όπως αυτή της Δωδεκανήσου τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Οι ψήφοι είναι σαφέστατα πιο... προσωποπαγείς, οι εκλεγόμενοι βουλευτές λιγότεροι και τα περιθώρια να κάνει «ζημιά» ένας δυσαρεστημένος και αποκλεισμένος, στο κόμμα, πολύ περισσότερα.
Που σημαίνει ότι έχει όπλα στη φαρέτρα του να αγωνιστεί ο Παυλίδης αν έλθει εκείνη η ώρα και τρόπους να πιέσει ή και να εκβιάσει για να μην μείνει εκτός.
Βέβαια όλα θα εξαρτηθούν από το «πώς» θα έχουν διαμορφωθεί τα πολιτικά δεδομένα την εποχή που τελικά θα γίνουν οι εθνικές εκλογές, αλλά είναι βέβαιον ότι μέχρι τότε θα υπάρχει ένα θέμα το οποίο θα παραμένει ανοιχτό. Εκτός πια... εκτός πια και αν αποφασίσει ο Παυλίδης καμιά ηρωική έξοδο, αλλά μπάααα!!
