... «Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν»... και μετά ξεκίναγε η μάχη μέχρι θανάτου μεταξύ των μονομάχων προς τέρψιν του φιλοθεάμωνος κοινού το οποίο αλάλαζε πανευτυχές από το αιματηρό θέαμα. Και έτσι εκτονωνόταν - που λέει ο λόγος - και ξεχνούσε, έστω και για λίγο, τα βάσανα που περνούσε επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Διότι, βλέπετε, τότε δεν υπήρχε και τηλεόραση, να έχουν την... αρένα καθημερινά στο σπίτι τους και να μην χρειάζονται να ξεμυτίσουν για να εκτονωθούν. Άλλωστε, ο Καίσαρ - και όχι μόνον ο γνωστός Ιούλιος, του «ο κύβος ερρίφθη» και του «ήλθον, είδον και ενίκησα» - όχι τυχαίως είχε υιοθετήσει το μότο: «άρτον και θεάματα». Αφού δεν μπορούσαν να τους δώσουν τίποτε άλλο - για το λαουτζίκο μιλάμε πάντα - τον μπούκωναν στον... άρτο (όχι υπερβολικά βέβαια) και του έκλειναν τα μάτια και τα στόματα, με τα διάφορα θέματα που ήταν συνήθως πνιγμένα στο αίμα, για να κάθεται στ’ αυγά του και να μην πολυενοχλεί. Η «συνταγή» δεν έπιανε πάντα, αλλά εν πολλοίς είχε τα αποτελέσματά της. Ενίοτε, βέβαια, αντί να πετσοκόβονται οι μονομάχοι στην αρένα, υπό το αετίσιο βλέμμα του όποιου Καίσαρα και της αλαλαγής του πλήθους, είχαμε και κείνους τους... χαριτωμένους αυτοσχεδιασμούς, με τα λιοντάρια και λοιπά θεριά που κατασπαράζουν διαφόρους ατυχείς, κατά προτίμηση πασαλειμμένους με μουστάρδα, διά να μεγαλώνει η γευστική απόλαυση των πτωχών εκείνων ζώων, που... Που μέχρι να βγουν στην αρένα ίνα περιδρομιάσουν τους ατυχείς (οι χριστιανοί αποτελούσαν ως γνωστόν εκλεκτό έδεσμα) τα είχαν τα κακόμοιρα με ένα... γιαουρτάκι, για να είναι ορεξάτα. Και πάλι το πλήθος ανατρίχιαζε από ευτυχία και αγαλλίαση και πάλι εκτονωνόταν. Και άμα λάχαινε και τον έπιανε και καμία μεγαλοψυχία τον Καίσαρα ή τον όποιο ύπατο άρχοντα τέλος πάντων, χάριζε τη ζωή και σε κανέναν - κατόπιν γενικής απαίτησης του όχλου - για να δείξει τι μεγαλόψυχος ηγέμων ήτο, και πόσο... πονούσε το συνάνθρωπο.
Καταπληκτικά πράγματα σας λέω! Μορφωμένα, πολιτισμένα, εξόχως ανθρωπιστικά. Ε, φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο θα είχε στο νου του και ο Καραμανλής που έκανε εκείνη την αναφορά στο Κολοσσαίο και πού; Στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Δυτικής Μακεδονίας. Που θέλω να πω δηλαδή ότι οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες γενικά, λειτουργούν στο στίβο ανταγωνισμού τους, πολλές φορές και με χαρακτηριστικά αρένας, οπότε, μπορούσαν πιο εύκολα ως κοινό να καταλάβουν την πρωθυπουργική παρομοίωση. Είπε λοιπόν: «Το λέω ευθέως. Επιτέλους πια, ως εδώ. Δεν μπορεί να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ τη χώρα σε Κολοσσαίο. Ας ψάξει στο παρελθόν του. Ας ψάξει το σύστημα που εκείνο ανέθρεψε και εκείνο συντήρησε». Διότι, όπως είχε σχολιάσει νωρίτερα, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να διαγράψει το αμαρτωλό παρελθόν του κόμματός του και να πετύχει συμψηφισμούς.
Επιτυχημένη η... παρομοίωση για να δούμε τώρα πώς θα μπορούσαμε να την... προσομοιώσουμε. Αφού είναι το ΠΑΣΟΚ - πάντα κατά τον Καραμανλή - που προσπαθεί να μετατρέψει τη χώρα σε Κολοσσαίο, άρα για τον Γιώργο Παπανδρέου μπορούμε δύο πράγματα να συμπεράνουμε, και άλλα δύο για τον Κώστα Καραμανλή. Ή ότι είναι ο Γιωργάκης ο Καίσαρας και κάθεται από κάτω ο Κωστάκης και του λέει «Χαίρε Καίσαρ ο μελοθάνατος σε χαιρετά», ή ότι είναι ο Γιωργάκης το... λιοντάρι που κυνηγάει τον Κωστάκη εντός αρένας, και είναι και ξεσηκωμένος (από εξουσία εν προκειμένω) κι έτσι και τον πιάσει θα του τσακίσει τα παΐδια. Μπορεί, βεβαίως, ολίγον τι να βαρυστομαχιάσει - γιατί είναι και της υγιεινής διατροφής - αλλά, τι είναι μια βαρυστομαχιά, μπροστά στην εξουσία;
Στο κάτω - κάτω υπάρχουν και σόδες. Τώρα, εμείς οι υπόλοιποι φαντάζομαι ότι είμαστε το αλαλάζων πλήθος που στην παρούσα φάση ούτε από άρτο πάει καλά, αλλά... Αλλά, από θεάματα στην πολιτική ζωή του τόπου, παράπονο δεν έχουμε! Μια μεγάλη ζωή του τόπου και μεις οι θεατές της. Προς το παρόν, τουλάχιστον, γιατί ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος κανείς!
