«Κόσμος είναι η κοινωνία χωρίς θεό. Τα χαρακτηριστικά στοιχεία του κόσμου είναι: οι αμαρτωλές επιθυμίες, οι επιπόλαιες κρίσεις (τα μάτια βλέπουν μόνο την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων) και ο αλαζονικός υλισμός. Ο Ιησούς όμως νίκησε τον κόσμο, απέρριψε ολοκληρωτικά τις διεστραμμένες αξίες και διατήρησε αμόλυντη τη δική του θεϊκή άποψη των πραγμάτων. Κι εμείς μπορούμε διά του Ιησού να νικήσουμε τον κόσμο. Κάθε παιδί του Θεού μπορεί να νικήσει τον κόσμο. Να πώς μπορούμε να νικάμε τον κόσμο: με την πίστη μας. Ποιος μπορεί να νικάει τον κόσμο; Μόνον όποιος πιστεύει πως ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού» (Δρ.Τζον Ρ. Στοτ, Ο Σταυρός του Χριστού).
Η πολιτική μου θέση στηρίζεται στα λόγια του Ιησού: «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε). Σύμφωνα με τα λόγια αυτά εκείνο που προέχει και στην πολιτική ζωή, όπως παντού είναι το πνεύμα του Θεού. Πιστεύοντας στην αδιάψευστη αυτή αλήθεια, είπα σε κάποια δημοσιογράφο που μου πήρε την πρώτη συνέντευξη, ως υποψήφιο βουλευτή Λαρίσης, τα εξής: «η συμμετοχή μου στην πολιτική δεν έχει σκοπό να με ψηφίσουν κάποιοι πολίτες, αλλά να με ακούσουν, με σκοπό να θυμίσω στον πολίτη που ίσως έχει ξεχάσει ότι και στην πολιτική ισχύουν τα λόγια του Ιησού: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε».
Ο πολιτικός ή το πολιτικό κόμμα, που θέλει να ωφελήσει τον τόπο, δεν πρέπει να επιδιώκει την εκλογή του. Διαφορετικά δεν είναι αδέσμευτο, για να αγωνίζεται να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις και τους μύθους της πολιτικής και να εμποδίζει τη δημιουργία νέων.
Στην εποχή μας καμιά πολιτική παράταξη, κανένα πολιτικό κόμμα, κανένας πολιτικός δεν έχει σημείο αναφοράς το Θεό, άρα κανένα πολιτικό κόμμα και κανένας πολιτικός δεν έχει στόχο να αγωνιστεί για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την εντιμότητα. Πράγμα που σημαίνει ότι η πολιτική ζωή στην Ελλάδα είναι βυθισμένη στον πιο αλαζονικό υλισμό. Εκείνοι που ισχυρίζονται το αντίθετο πλανώνται οι ίδιοι και πλανούν και τους άλλους.
Οι πολίτες καλούνται, λοιπόν, να επιλέξουν, εκόντες άκοντες, ανάμεσα σε κόμματα και πολιτικούς, που δεν διαφέρουν σε τίποτα μεταξύ τους, όσον αφορά στην παντελή έλλειψη πνευματικότητας.
Οι σκέψεις αυτές δεν είναι καινούριες. Αυτά τα πράγματα ήταν γνωστά απ’ τους αρχαίους Έλληνες, αλλά και απ’ τους νεότερους Έλληνες στους οποίους μεταδόθηκε η σοφία του παρελθόντος, όταν υπήρχαν άξιοι δάσκαλοι του Γένους, για να την αναμεταδώσουν στους πολίτες. Την ύπαρξη πνευματικότητας στην πολιτική ζωή εννοεί ο Πλάτων, λέγοντας ότι πρέπει να κυβερνούν φιλόσοφοι, γιατί γνώση χωρίς αρετή είναι πανουργία.
Οι απλοί πολίτες, όπως φαίνεται μέσα απ’ τις παροιμίες τους, είχαν ανεπτυγμένο το αισθητήριό τους για να διακρίνουν που υπάρχει πνευματικότητα και που λείπει και ο κόσμος είναι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Θα μνημονεύσουμε κάποιες παροιμίες, παρακάτω, για του λόγου το αληθές, στο σημείο όπου θα αναφερθούμε στα αντίδοτα για το κάθε πολιτικό κόμμα ή πολιτική παράταξη.
Τι προτείνουν τα πολιτικά κόμματα, που η ταυτότητά τους είναι περισσότερο γνωστή, από κάποια άλλα και τι ζητούν οι πολίτες;
1) Η Ν.Δ. προτείνει ελαχιστοποίηση του κράτους χάριν της ελεύθερης αγοράς, (ελευθερία τιμών και ημερομισθίων, σεβασμός στον ανταγωνισμό και στην ατομική ιδιοκτησία). Στη γραφειοκρατία του σοσιαλ-κρατικισμού αντιτείνει ένα νέο συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία, για να ξαναβρεί καθένας το σεβασμό του άλλου. Λιγότερο κράτος δεν σημαίνει «κάτω το κράτος».Το αντίδοτο στο κόμμα της Ν.Δ. είναι να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο γι’ αυτό που δεν είναι εμπορικό, για να μην ισχύει η παροιμία: «Έξω απ’ την αυλή μου, ας είναι και η αδερφή μου».
2) Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα αλλά «κίνημα». Γίνεται τα πάντα, ίνα τους πάντες κερδίσει, αρκεί να βρίσκεται στην εξουσία! Η σχετική παροιμία λέει: «Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε την κάπα αλλιώς».Η θεωρητική βάση του ΠΑΣΟΚ είναι ο πραγματισμός που πρεσβεύει, ότι η αλήθεια δεν είναι τα πραγματικά γεγονότα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σ’ αυτά. Παράδειγμα η διαφορετική ερμηνεία της Ελληνικής Ιστορίας! Το αντίδοτο στο ΠΑΣΟΚ είναι η ενημέρωση των πολιτών και η διάλυση των μύθων και των ψευδαισθήσεων.
3) Το ΚΚΕ και τα άλλα αριστερά κόμματα, δεν διαφέρουν στον υλισμό τους από τα λεγόμενα αστικά κόμματα. Δεν κρύβουν άλλωστε την άγνοιά τους ή την περιφρόνησή τους για την πνευματικότητα. Ως πολιτική καμπάνια σε μια προεκλογική του εκστρατεία, πριν από μερικά χρόνια, το ΚΚΕ είχε το εξής σύνθημα: «Τι είναι το πνεύμα, τρώγεται;» Το αντίδοτο στα κόμματα αυτά είναι η ίδια η πραγματικότητα που διαλύει τους μύθους της αέναης υλικής προόδου και των βιομηχανικών επαναστάσεων.
Οι πολίτες ζητούν από το κράτος τιμιότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη. Να επανέλθει το ήθος ως βάση της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής! Στην πραγματικότητα ζητούν το πνεύμα, που τα κόμματα έβαλαν στο περιθώριο με τις κοσμοθεωρίες τους για μια κοινωνία χωρίς Θεό, με τις επιπόλαιες κρίσεις, με τις αμαρτωλές αξίες ως πρότυπα και με τον αλαζονικό υλισμό τους.
Δεν ισχύουν πια οι διακρίσεις σε δεξιούς, αριστερούς, σοσιαλιστές, κομμουνιστές κ.α. που γίνονται χάριν του «διαίρει και βασίλευε». Το πρόβλημα είναι ηθικό. Η Γη μπορεί να θρέψει τους ανθρώπους και μάλιστα χωρίς τη χρήση της επιθετικής τεχνολογίας. Η μόνη διάκριση που έχει αξία, είναι σε χριστιανούς και μη χριστιανούς. Και η μόνη ορθή στάση είναι αυτή του τελώνη: Αλίμονο, είμαι αμαρτωλός. Η χάρη του Θεού ας είναι μαζί μου.
