* Του κ. Βαγγέλη Μπούτα, στελέχους της ΠΑΣΥ και μέλους της Κ.Ε. του ΚΚΕ
Ο θάνατος του Γιάννη Πατάκη στερεί από το ΚΚΕ ένα στέλεχος που έδωσε πολλά στο Κόμμα και στο Λαό και ήταν πρόθυμος και ικανός να δώσει πολλά ακόμα, στο μέλλον. Υπήρξε ένας κομουνιστής – πρότυπο για την αγωνιστικότητά του, κυρίως, υπέρ των συμφερόντων, των δίκιων και των οραμάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς, αλλά και της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων. Ένας μαχητής των δρόμων που ανάλωσε όλη τη ζωή του στους πολύχρονους και σκληρούς αγώνες των ξωμάχων για να εξασφαλίσουν το καθημερινό ψωμί της οικογένειας κι ένα καλύτερο «αύριο» για τα παιδιά τους. Μπροστάρης πάντα και παντού. Με εξαιρετικές ικανότητες στη «μαζική ενημέρωση» και στην οργάνωση της πάλης. Με σταθερή προσήλωση στην πολιτική προοπτική των αγροτικών αγώνων, που βρίσκεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και στην ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, που θα παλεύει για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη χώρα μας.
Επίμονος και υπομονετικός στον αγώνα και πάντα αισιόδοξος για την τελική του έκβαση. Μιλούσε με το ίδιο αγωνιστικό πάθος και με την ίδια κομουνιστική αισιοδοξία και μπροστά σε χιλιάδες αγρότες, στη διάρκεια των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων, αλλά και στις μικρές μαζώξεις μιας χούφτας γερόντων στα καφενεία των χωριών. Ασυμβίβαστος στις ιδέες του, αταλάντευτος στα ιδανικά του, έδινε τις μάχες κατά των εκμεταλλευτών της φτωχολογιάς και των πολιτικών αντιπάλων του ΚΚΕ, με συνέπεια και σθένος, με πειστικά επιχειρήματα.
Η κοσμοπλημμύρα που είδαμε στην κηδεία του, είναι μια ακόμα απόδειξη της πλατιάς αναγνώρισης και της βαθιάς εκτίμησης που απολάμβανε ο Γιάννης Πατάκης από όλους τους μικρομεσαίους αγρότες, από όλους τους ανθρώπους του μόχθου, ανεξαρτήτως, μάλιστα, πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων. Αυτή την αναγνώριση και την εκτίμηση του λαού, την κέρδισε, κυρίως, με την ασίγαστη αγωνιστική δράση του, αλλά και για την ατομική του ανιδιοτέλεια, την προσωπική του απλότητα και το «περίσσευμα ψυχής» που τον διέκρινε, ως άνθρωπο. Χαρακτηριστικά στα οποία διαπαιδαγωγήθηκε και καλλιέργησε στα 35 χρόνια κομματικής ζωής.
Την κέρδισε, προπάντων, ως κομουνιστής που πρόβαλλε, με συνέπεια, σταθερότητα και καθαρότητα, τις θέσεις του ΚΚΕ για την επίλυση των προβλημάτων των μικρομεσαίων αγροτών, για την ανάδειξη των πραγματικών αιτιών τους που βρίσκονται στην αντιαγροτική πολιτική της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για τη συγκρότηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία αγροτιά, για την αναγκαιότητα και τη ρεαλιστικότητα της ανάδειξης της Λαϊκής Εξουσίας.
Απ' αυτή την άποψη η αναγνώριση και η εκτίμηση του κόσμου της δουλειάς στο πρόσωπο του Γιάννη Πατάκη, αντανακλά την αναγνώριση και την εκτίμηση του λαού στις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ και είναι ένδειξη της αυξανόμενης πολιτικής επιρροής του στα λαϊκά στρώματα. Μέσα απ’ αυτή την αναγνώριση αποδεικνύεται το πόσο ρεαλιστικές και αναγκαίες είναι οι θέσεις του ΚΚΕ, που στην προώθησή τους αναδείχτηκε πρωτοπόρος ο Γιάννης. Οι θέσεις αυτές τον όπλισαν με υπεροχή σε ιδέες. Ήταν η βάση για να αποκτήσει αγνούς και βαθείς αγωνιστικούς δεσμούς με τους ξωμάχους του κάμπου.
Η καλύτερη έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς του θα είναι η συνέχεια των αγώνων του. Στην ίδια κατεύθυνση ρήξης και ανυπακοής με τις πολιτικές ξεκληρίσματος των αγροτών που συνεχώς προωθούν ανυποχώρητα η Ε.Ε. και τα κόμματά της. Αυτός είναι ο δρόμος που οι μικρομεσαίοι αγρότες θα κρατήσουν ζωντανές τις ιδέες, τα οράματα, τους αγώνες του Γιάννη Πατάκη.
Στο τελευταίο ταξίδι του, εκτός των χιλιάδων απλών ανθρώπων του λαού, που ήρθαν στη Νίκαια από κάθε γωνιά της Ελλάδας, τον κατευόδωσαν και εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των άλλων πολιτικών κομμάτων. Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι ο Γιάννης είχε κατακτήσει τον σεβασμό και την αναγνώριση και των πολιτικών μας αντιπάλων. Κι αυτό δεν μας παραξενεύει, καθώς ξέρουμε ότι ένας ακλόνητος και ακέραιος κομουνιστής, μπορεί να «αναγκάσει» ακόμα και τους πολιτικούς αντιπάλους του να υποκλιθούν μπροστά του.
Βεβαίως, μπορεί αυτή η «απόδοση τιμής» να μην είναι απόλυτα ειλικρινείς γιατί, δεν μπορούμε να μην θυμόμαστε ότι την ώρα που ο Γιάννης Πατάκης έδινε τις μάχες για την αγροτιά, εκπρόσωποι αυτών των κομμάτων τον συκοφαντούσαν χαρακτηρίζοντάς τον «τσιφλικά», τον εξύβριζαν χαρακτηρίζοντάς τον «ταραξία» και «τρομοκράτη», τον έσερναν στα εδώλια των αγροτοδικείων.
Ο Γιάννης Πατάκης «έφυγε» επιτελώντας, στο ακέραιο, το χρέος του ως κομουνιστής και λαϊκός αγωνιστής. Η απουσία του θα κοστίσει και στο Κόμμα μας και στο αγροτικό κίνημα. Όμως, άφησε «σπορά καλή». Πίσω του ακολουθούν στρατιές νέων κομουνιστών, νέων αγωνιστών του αγροτικού κινήματος, που θα συνεχίσουν τη πάλη για μια άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική, στην οποία θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει και δικαιούνται, οι δουλευτάδες της γης, από τους οποίους προέρχεται και για τους οποίους μια ολόκληρη ζωή αγωνίστηκε ο σύντροφός μας Γιάννης Πατάκης.
