Από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν η Δημοκρατία μας, σε γενικές γραμμές, φαίνεται να λειτούργησε καλά. Όμως, από το 1981, άρχισε η χαλάρωση σε όλους σχεδόν τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, η οποία, σε συνδυασμό με την εισβολή λαθρομεταναστών, αύξησε κατακόρυφα την εγκληματικότητα, για την οποία πολύς λόγος γίνεται τελευταία, εμείς δε θ’ αναφερθούμε, πιο αναλυτικά, πολύ σύντομα.
Επίσης, από το 1981 και μετά, τόσο στο στενότερο, όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δημιουργήθηκαν θέσεις θέσεων (συμβούλων, παρασυμβούλων και άλλων), σε ανεξάρτητες αρχές, σε ειδικές γραμματείες Υπουργείων, και σε άλλους φορείς, τις οποίες θέσεις, κατέλαβαν κάποιοι «τεχνοκράτες», συνταξιούχοι ως τάχα ειδικοί, υποψήφιοι βουλευτές που δεν εκλέχθηκαν και άλλοι, διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες, οι οποίοι διπλασίασαν και τριπλασίασαν τα εισοδήματά τους, χωρίς αντίστοιχη ή τουλάχιστον με όχι ανάλογη συμβολή στη βελτίωση της Διοίκησης και προπάντων του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών.
Παράλληλα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τη θεσμοθέτηση του 2ου βαθμού (Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση) και, ακολούθως, τη θεσμοθέτηση του «σχεδίου Καποδίστρια», δημιουργήθηκαν θέσεις θέσεων (Υπερνομάρχες, Πρ. ΝΣ, Αντινομάρχες, Πρ. ΔΣ και Αντιδήμαρχοι), ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σε χιλιάδες, και τις οποίες κατέλαβαν πάμπολλοι συνταξιούχοι.
Δηλαδή, ενώ πριν, ένας Νομάρχης και ένας Δήμαρχος, με τους υπαλλήλους και τους Δ/ντές των υπηρεσιών, παρήγαγε έργο ικανοποιητικό, με την πάροδο του χρόνου, προστέθηκαν 6 Αντινομάρχες και 6 Αντιδήμαρχοι, ανάλογα βέβαια με τον πληθυσμό του Νομού ή του Δήμου. Και σε Δήμους με ελάχιστα έσοδα ή και μικρότερα των εξόδων ( παθητικό ), διαγκωνίζονται οι τοπικοί παράγοντες προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των Αντιδημάρχων.
Όλοι αυτοί οι άρχοντες, (πρόεδροι «ανεξαρτήτων αρχών», ειδικοί γραμματείς, σύμβουλοι Υπουργείων, παρασύμβουλοι, υπερνομάρχες, αντινομάρχες και αντιδήμαρχοι), αμείβονται αδρά-παίρνουν λεφτά. Ποιος τους πληρώνει όλους αυτούς; Φυσικά ο φορολογούμενος Έλληνας πολίτης. Και τα νούμερα είναι τρομακτικά, σύμφωνα με την πληροφόρηση των ΜΜΕ που δεν έχει διαψευστεί, αφού για μεν την κεντρική εξουσία ο αριθμός τους φτάνει τις 10.000, για δε την τοπική αυτοδιοίκηση α΄ και β΄ βαθμού τις 4.000, που σε χρήμα σημαίνει 14.000 Χ 3.000 ευρώ αμοιβή ο καθένας με μέτριους υπολογισμούς (κατά μέσο όρο) = σαράντα δύο εκατομμύρια ευρώ (42.000.000) το μήνα Χ 14 μήνες = πεντακόσια ογδόντα οκτώ εκατομμύρια ευρώ (588.000.000) τον χρόνο. Στο ποσό αυτό, αν προστεθούν και οι αμοιβές των «αρχόντων» στις ΔΕΚΟ, το νούμερο είναι τρομακτικό για την ελληνική οικονομία. Υπόψη ότι, οι αμοιβές κάποιων από αυτούς ξεπερνούν το ποσό των 30.000 ευρώ μηνιαίως, που είναι 5πλάσιο του μισθού του Προέδρου του Αρείου Πάγου, παρότι, σύμφωνα με τον νόμο κανένας μισθός κρατικού υπαλλήλου δεν πρέπει να ξεπερνά αυτόν του Προέδρου του Αρείου Πάγου.
Επομένως, σίγουρα θα μπορούσε να εξοικονομηθεί μισό δισ. ευρώ το χρόνο Χ 30 χρόνια = δεκαπέντε δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό αρκετά ικανό για κοινωνική πολιτική ( υγεία- παιδεία) . Η σοβαρότατη αυτή επιβάρυνση από τις απολαβές των αρχόντων μας αυτών στον κρατικό προϋπολογισμό και, συνεπώς, στην τσέπη του φορολογούμενου πολίτη έχει, άραγε, αντιστάθμισμα στην προσφορά υπηρεσιών ή στη μείωση της ανεργίας; Για μεν την 1η περίπτωση, η απάντηση δεν μπορεί να είναι και τόσο θετική, για δε την 2η, όχι μόνον είναι αρνητική, αλλά προκαλεί και διεγείρει το κοινό αίσθημα, αφού, όπως προείπαμε, τις θέσεις αυτές καταλαμβάνουν διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες ή συνταξιούχοι. Άραγε είμαστε λαός που θέλει ή που έχει ανάγκη από τόσους άρχοντες;
Αυτή η περισυλλογή – εξοικονόμηση αν γινόταν, μαζί με πολλές άλλες, που δεν ήταν και δεν είναι δύσκολο να γίνουν, με βεβαιότητα θα είχαμε θωρακίσει την οικονομία μας, απέναντι στην κρίση, η μείωση του ελλείμματος κάτω του 3% θα είχε πραγματοποιηθεί και φυσικά δεν θα δίναμε δικαίωμα στους εταίρους μας της ΕΕ για επιτήρηση.
Προχθές στη Βουλή ο κ. Πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων είπε: «...η δανειοληπτική ικανότητα της Χώρας μας δεν αμφισβητείται!!!».Ζούμε, λοιπόν, με δανεικά ; Γιατί; Και πώς μας έφεραν σε τόσο ταπεινωτικό επίπεδο, αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα μας από το 1981 και μέχρι σήμερα; Δεν πρέπει τουλάχιστον να λογοδοτήσουν;
Πολύ αργά ο κ. Καραμανλής σκέφθηκε και αποφάσισε (όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ) να προβεί σε μείωση δαπανών του αδηφάγου κράτους. Πρέπει, όμως, με νομοθετική ρύθμιση να προβεί και σε δραστική μείωση των θέσεων που προαναφέρθηκαν, αν θέλει να μην είναι λέξεις κενές περιεχομένου οι αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και η επανίδρυση του κράτους, που απαρχής υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό και που τώρα τελευταία, δυστυχώς, δεν ακούμε να κάνει λόγο και πράξη. Αν τα πράγματα παραμείνουν έτσι, βέβαιο είναι ότι, οι μεν άρχοντες θα αυξάνονται και θα πλουτίζουν, ο δε φτωχός λαός θα πεινάει.
Την επόμενη φορά το θέμα μας θα είναι «Απ΄ το Λύκο στην Αρκούδα και άντε πάλι».
