Πριν μερικές ημέρες στη στήλη «Ψιθυριστά και… άλλα» δημοσιεύτηκε καταγγελία γονέα, που στρέφονταν κατά της απόφασης Λυκείου να κλειδώνει την κεντρική είσοδο του σχολείου μετά την προσευχή.
Δήλωνε, μάλιστα, έκπληκτος, να κλειδώνει η πόρτα ως «μέτρο σωφρονισμού» για τους αργοπορημένους μαθητές της πρώτης ώρας. Να κλειδώνει η εξώπορτα επιβάλλεται, έλεγε, αλλά η κεντρική είσοδος για ποιο λόγο; Για να μην κάνουν κοπάνα οι γνώσεις; Αυτά υποστήριζε ο γονέας. Θα ήθελα, ωστόσο, να καταθέσω και τη δική μου άποψη επ΄ αυτού.
Είναι γεγονός ότι, για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην αγωγή και στη διαδικασία μάθησης των μαθητών, πρέπει, εκτός των άλλων, να τηρούνται οι κανόνες λειτουργίας του σχολείου. Εφόσον, π.χ., το κουδούνι για την είσοδο των μαθητών στις αίθουσες χτυπά στις 8.15, μαθητές και δάσκαλοι οφείλουν να βρίσκονται στο σχολείο τουλάχιστον 5 λεπτά νωρίτερα.
Είναι, επίσης, γεγονός ότι οι προβληματικές ώρες διδασκαλίας είναι, κυρίως, αυτές της πρώτης ώρας, μια που ο δάσκαλος πρέπει, πριν ξεκινήσει το μάθημα, να προθερμάνει την ατμόσφαιρα, να αφυπνίσει τους αγουροξυπνημένους, να ηρεμήσει τους ζωηρούς, να δημιουργήσει, εν τέλει, τις προϋποθέσεις για μια καλή διδασκαλία.
Ορισμένοι μαθητές, δυστυχώς, έχουν την τάση να καθυστερούν το πρωί. Μερικές φορές διευθύνσεις σχολείων και σύλλογοι διδασκόντων, κακώς κατ΄ εμέ, κάνουν τα στραβά μάτια και ανέχονται αυτές τις προβληματικές καταστάσεις. Πολλές φορές, όμως, το ζήτημα τίθεται στις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων και του σχολικού συμβουλίου.
Γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί καλύτερα απ΄ τον καθένα, ότι είναι σε βάρος της πετυχημένης διδασκαλίας, καθώς βρίσκεται αυτή σε εξέλιξη, να χτυπήσει αργοπορημένος μαθητής την πόρτα της αίθουσας ή να την ανοίξει απροειδοποίητα και να τη διακόψει σε μια κρίσιμη στιγμή. Κι αν το κάνει μόνο ένας, λίγο το κακό` αν το κάνουν περισσότεροι και σε διαφορετικό χρόνο, «αντίο» διδασκαλία. Την αργοπορία την πληρώνουν, τότε, και οι άλλοι μαθητές, που έφθασαν έγκαιρα στο σχολείο και δεν φταίνε σε τίποτε.
Γι΄αυτό, πολλές φορές, οι σύλλογοι διδασκόντων και όχι οι Διευθύνσεις σχολείων συζητούν και παίρνουν μέτρα για τους αργοπορημένους. Το κλείσιμο της κεντρικής εισόδου αποτελεί μια λύση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Άλλοι σύλλογοι σε συνεργασία με τους γονείς αποφασίζουν να μπαίνουν οι αργοπορημένοι στην αίθουσα της βιβλιοθήκης μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για την επόμενη ώρα. Άλλοι, εφόσον μαθητές υποτροπιάζουν, καλούν τους γονείς τους, τους ενημερώνουν, τους θέτουν προ των ευθυνών τους και ζητούν, αν το παιδί τους έχει την τάση να καθυστερεί, για να μην ξεροσταλιάζει, να έρχεται στο σχολείο στο διάλειμμα της 1η ώρας. Άλλοι, πάλι, τοποθετούν θυροτηλέφωνο στην κεντρική είσοδο και κρίνουν τότε οι Διευθύνσεις, αν πρέπει ή όχι να μπει ο μαθητής στην αίθουσά του. Κι όλα αυτά, για να μην διακόπτεται το μάθημα σε βάρος των πολλών.
Η λύση, που προτείνει ο γονέας να κλειδώνει, δηλαδή, η εξώπορτα του προαύλιου χώρου, δεν επαρκεί για να λύνεται πάντα το πρόβλημα, μια που υπάρχουν μαθητές που πηδούν απ΄ τα κάγκελα και μπαίνουν στο σχολείο. Και αυτό, εκτός των άλλων, είναι και επικίνδυνο.
Αντί, λοιπόν, να καταγγέλλουμε και να ειρωνευόμαστε Διευθύνσεις σχολείων, καλό θα είναι δάσκαλοι, γονείς, μαθητές να συζητούν και να δίνουν τις καλύτερες λύσεις, προκειμένου να πετυχαίνονται τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στη διαδικασία της μάθησης.
