Του κ. Γιώργου Σούλτη, δημοτικού συμβούλου της παράταξης «Λαρισαίων πόλις»
Τις προηγούμενες μέρες βγήκαν στη δημοσιότητα δύο πολιτκά κείμενα που αφορούσαν την τοπική πολιτική. Το πρώτο ένα σημαντικότατο πολιτικό κείμενο τριών συμπολιτών μας (Δεληγιάννης, Λιόντης, Χατζηγρίβας) που μιλούσε για το «κίνημα του αυτονόητου» και πέρασε στις μέσα σελίδες των εφημερίδων και το δεύτερο η πρόταση των δύο δημοτικών συμβούλων (Γεωργάκη, Ξηρομερίτη) που έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις τοπικές εφημερίδες και πρώτη είδηση σε όλα τα τοπικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα.
Το πρώτο κείμενο μιλάει για το αυτονόητο, δηλαδή αφού εντοπίζει τις σημαντικές υστερήσεις που έχει σήμερα η πόλη μας, λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι ένα κακός ή καλός δήμαρχος, αλλά μια νοοτροπία λαϊκισμού η οποία απλώνεται σε όλες τις λειτουργίες της τοπικής κοινωνίας, πέρα από κόμματα και παρατάξεις, ιδεολογικές και κοινωνικές αναφορές. Λένε χαρακτηριστικά για την πολιτική αυτή: «Αναιρώντας την έννοια της πολιτικής και συγχέοντάς την με πολιτικάντικες συμπεριφορές που εξαντλούνται σε κινήσεις φτηνού εντυπωσιασμού. Εγκαθιστώντας ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων που λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Με όρους πλήρους αδιαφάνειας. Επιβάλλοντας σε μια ολόκληρη πόλη τον συμβιβασμό με τη μετριότητα και παρουσιάζοντας το ασήμαντο ως σημαντικό». Το αυτονόητο λοιπόν είναι όσοι πολίτες βλέπουν έτσι τα πράγματα, όσοι βλέπουν αυτή την κατάσταση, και βλέπουν ότι δεν πάει άλλο, να ενεργοποιηθούν, να βρουν τα κοινά σημεία που συμφωνούν, να συνεργαστούν, να συνάψουν συμμαχίες ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές ή κομματικές διαφορές και να αποκτήσουν πολιτικό λόγο δημιουργώντας μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία η οποία θα επιχειρήσει την αλλαγή όλης αυτής της κατάστασης, βγάζοντας ξανά την πόλη μας από το τέλμα που έχει περιπέσει. Το αυτονόητο δηλαδή για κάποιον που βιώνει τη δημοκρατία και δεν μιλά μόνο για αυτή είναι:
1. Η συλλογική δράση και η ενεργοποίηση των πολιτών και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω ομάδων και παρατάξεων όσων έχουν τις ίδιες απόψεις.
2. Η συμφωνία σε κάποιες αρχές σε κάποιες πολιτικές και οι συνεργασίες χώρων και παρατάξεων που έχουν κοινές θέσεις.
3. Τα πρόσωπα αναδεικνύονται μέσα από τη συλλογική δράση, παίζουν σπουδαίο ρόλο αλλά δεν αποτελούν το πρωτεύον στοιχείο στην κοινωνική δράση.
Βέβαια στην εποχή που ζούμε αυτό που κάποιοι βλέπουμε σαν αυτονόητο κατάντησε να είναι ουτοπία. Η κακή και λαϊκίστικη λειτουργία των κομμάτων μάς έκανε να θεωρούμε ότι τα κόμματα δεν χρειάζονται. Η κακή και πελατειακή λειτουργία των συνδικάτων έκανε τον κόσμο να πιστεύει στην αναποτελεσματικότητα της συλλογικής δράσης και στη μη ενασχόληση με τα κοινά. Η επαγγελματική ενασχόληση των πολιτικών και οι επικοινωνιακές τεχνικές ανέδειξαν τα πρόσωπα σαν το κυρίαρχο παράγοντα κάθε αλλαγής. Σε τελείως αντίθετο κλίμα κινείται η πρόταση των δύο δημοτικών συμβούλων για εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο, τόσο για τους δημάρχους, όσο και για τους δημοτικούς συμβούλους. Στην ουσία προτείνουν της αντικατάσταση του εκλογικού συστήματος με ένα καθαρά πλειοψηφικό σύστημα. Μιλούν για τις υπερεξουσίες του δημάρχου και αντί να προτείνουν την Απλή και Ανόθευτη αναλογική, προτείνουν το πλειοψηφικό σύστημα. Δηλαδή επειδή τα κόμματα είναι κακά να τα καταργήσουμε! Η πρότασή τους θέτει στο επίκεντρο τα πρόσωπα, «καταργεί» τις συλλογικότητες, την κοινή σκέψη και κοινή δράση που είναι η ουσία της δημοκρατίας. Δηλαδή θα έχουμε υποψήφια πρόσωπα και όχι πολιτικές! Θα καλούμε τον κόσμο να εγκρίνει τα προσόντα κάποιου και όχι το τι πιστεύει και το τι θα κάνει για την πόλη. Ο κάθε υποψήφιος θα έχει τη στρατηγική του, την προσωπική στρατηγική του... και θα προσπαθεί να κάνει τις ομάδες του αφού γίνει δήμαρχος... Άλλωστε ο τρόπος που επέλεξαν οι δύο συνάδελφοι δημοτικοί σύμβουλοι να παρουσιάσουν την πρότασή τους, με την ανάλογη δημοσιότητα, χωρίς να ενημερώσουν τις παρατάξεις με τις οποίες εκλέχθηκαν, ούτε καν για λόγους δεοντολογίας, αποδεικνύει ότι όντως πιστεύουν πως οι «προσωπικές στρατηγικές» θα δώσουν τη λύση στα προβλήματα της πόλης. Και σημειώστε ότι για τα προβλήματα της πόλης δεν είπαν τίποτα! Από τη μία το «κίνημα του αυτονόητου» από την άλλη «οι προσωπικές στρατηγικές» και στη μέση τα προβλήματα της πόλης και η δημοκρατία. Οι πολίτες θα κρίνουν!!!
