Πέρασαν περίπου... 40 μέρες και αποφάσισαν στη Ν. Δημοκρατία, μετά από τις εκλογές του Οκτωβρίου, να κάνουν το πολιτικό Συνέδριο - που έμοιαζε σαν πολιτικό μνημόσυνο - φέρνοντας οι σύνεδροι στη μνήμη τους την ταφόπλακα που τους δώρισε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά από την εκλογική τους ήττα. Μια ήττα πανωλεθρίας. Μια ήττα που ούτε οι ίδιοι οι πασόκοι δεν πίστευαν ότι θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις συντριβής.
Τα παραπάνω και αυτά που θα ακολουθήσουν γράφονται από έναν νεοδημοκράτη που γεννήθηκε και ανδρώθηκε μέσα στη Ν.Δ. Χρόνια ατέλειωτα ήμουν και είμαι ένα κομμάτι της ψυχής της Ν.Δ., γιατί πίστευα ότι κουβαλούσε αξίες, ήθος, οράματα, ιδανικά και ιδεώδη, που όλα μαζί συνέθεταν το μεγαλείον της αδάμαστης ελληνικής ψυχής. Μια Ν. Δημοκρατία που σεβόταν το Σύνταγμα, τον καθρέφτη της ελληνικής κοινωνίας, τους θεσμούς και τους νόμους και τον πολιτικό λόγο, που ήταν το Ευαγγέλιο της ειλικρίνειας και της αλήθειας.
Ήταν, πράγματι, το πολιτικό συμβόλαιο με την πολιτική ποινική ρήτρα, που είχε θέσει στην ίδρυση του κόμματος ο μεγάλος πολιτικός, ο μεγάλος πατριώτης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος μετά από έναν Παγκόσμιο Πόλεμο και έναν τρομερό καταστροφικό εμφύλιο σπαραγμό, που είχαν γεμίσει τη χώρα παντού ερείπια, κατόρθωσε - εκ των ενόντων - να την ανασυντάξει, να την αναπτύξει, να την αναγεννήσει και να την κάνει σεβαστή στους φίλους και δυνατή στους εχθρούς. Εύγε του. Αυτό το δημιουργικό κόμμα, μετά από 20 χρόνια αντιπολίτευσης, ήρθε και πάλι στην εξουσία με το νέο πολιτικό αρχηγό, τον Κώστα Καραμανλή. Όλοι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. - που αποτελούν το 45% του ελληνικού λαού - πίστεψαν ότι ήρθε και γι’ αυτούς η ώρα τους, να δουν κάποια άσπρη μέρα. Οι ψηφοφόροι της δεν ζητούσαν ρουσφέτια, ζητούσαν ισονομία και ισοπολιτεία, για να βασιλεύσει επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο η αξιοκρατία, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η δικαιοσύνη. Κάτι που έλειπε από τον ιστό της ελληνικής ζωής. Όμως, γελάστηκαν. Ούτε καν έμοιαζε η Ν.Δ. με τα οράματα του εθνάρχη. Γιατί εκείνος είχε μέσα του το ελληνικό τσαγανό, που μόνο δημιουργούσε και τον καθένα τον έβαζε στη θέση που του ταίριαζε. Ενώ, αντίθετα, με τον Κώστα Καραμανλή δημιουργήθηκε ένα επιτελείο ή μάλλον μια πολιτική παρέα, από αλαζόνες, με αρρωστημένη εσωστρέφεια και κατώτερο πολιτικό λόγο. Και αφού κατάλαβαν οι αντίπαλοι την αδυναμία τους και τη φαγωμάρα τους, τους πολέμησαν και τους τσάκισαν. Και αν έφυγαν πάνω από 1.000.000 νεοδημοκράτες στις εκλογές, δεν έφυγαν άδικα. Όπως τους τιμώρησαν οι δικοί τους πολιτικοί, τους τιμώρησαν κι αυτοί με το ίδιο νόμισμα. Πήγαινε ο νεοδημοκράτης σε υπουργούς, υφυπουργούς, τους έλεγε το πρόβλημά του κι αυτοί με την αλαζονεία τους τον έδιωχναν σκαιότατα, μόνο που δεν τον πετροβολούσαν. Τα «γαλάζια παιδιά», μπροστά στη νεοδημοκρατική αναλγησία, τα είχαν χαμένα, γιατί δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν στα μάτια τους. Τους έλεγες λ.χ. για τους αδιόριστους καθηγητές και μάλιστα για τους θεολόγους, που έδωσαν 2-3 φορές στο ΑΣΕΠ με πολύ καλή επιτυχία και επειδή διόριζαν μια «χούφτα» και μάλιστα όσοι είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη», ενώ οι άλλοι και με καλύτερη βαθμολογία έμειναν κατά χιλιάδες στην αδιοριστία (μια κατάσταση που τη δημιούργησε η ίδια η Πολιτεία), θα δουν διορισμό μόνο στην αιωνιότητα.
Μπορούσαν το θέμα να το ρυθμίσουν, όπως τους πρότεινε και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αλλά η απερισκεψία και η πολιτική αβουλία τούς έκανε Δον Κιχώτηδες της πολιτικής αφασίας. Και στο πολιτικό Συνέδριο, αντί να συζητήσουν τα αίτια της πολιτικής κατάντιας, έβγαζαν λόγους μόνο για εκθέσεις ιδεών. Και ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος έξω από το χορό είδε πιο καθαρά τα πράγματα και λυπήθηκε για αρκετούς για την πολιτική τους μικροπρέπεια, για το πρόσωπό του που τους ανέδειξε. Όμως, πιστεύω, ο Καραμανλής είναι πολιτικός με διορατικότητα, με τετράγωνη κρίση, με πολιτική ωριμότητα, με ελληνικό όραμα, που γρήγορα η πατρίδα θα τον ξανακαλέσει.
Ο νέος αρχηγός, που θα εκλεγεί για να ξαναμαντρώσει τους νεοδημοκράτες, πρέπει τα παθήματα να τον διδάξουν ότι τα κούφια λόγια οδηγούν στην κομματική διάλυση και καταστροφή. Γιατί οι νέοι μας, περιμένοντας τη Ν.Δ. για μια 20ετία, άσπρισαν τα μαλλιά τους και το οξύμωρο, ερχόμενη στην κυβέρνηση η Ν.Δ., αντί να τους ικανοποιήσει, τους οδήγησε στην πείνα και στην καταφρόνια. Γι’ αυτό εύχομαι ο νέος αρχηγός της Ν.Δ., για το καλό της πατρίδας και του ελληνικού λαού, να κουβαλάει μέσα του ρίζες ελληνικές, με διακλαδώσεις τις ηθικές αξίες, τα ιδανικά της φυλής, τα ιδεώδη του Ελληνισμού, τα οράματα των Νεοελλήνων, για μια ελληνοχριστιανική πατρίδα πανάξια, που θα αγαπά και θα σέβεται τα παιδιά της, δημιουργώντας μέλλον λαμπρόν για το παρόν και για τα παιδιά μας που έρχονται.
Ζουπανιώτης Αντώνιος
Εκπαιδευτικός - Συκούριο
