Διμερής για το Σκοπιανό δηλαδή; «Μέσα στο νερό της λίμνης μέσα στο νερό, η υπόθεση έχει πέσει, αχ να σε χαρώ;!».
Γιατί εκ πρώτης όψεως και σκέψεως έτσι μπορούμε να το δούμε το θέμα. Όχι γιατί ελλειπόμεθα οικολογικής ευαισθησίας, αλλά γιατί κάνουμε την απλή και λογική σκέψη: όταν βρεθούν ο Έλληνας, ο Αλβανός και ο Σκοπιανός πρωθυπουργός πέριξ της λίμνης των Πρεσπών, θα μιλήσουν για τη βιοποικιλότητα, για τα ωδικά πτηνά, για τη χλωρίδα και την πανίδα, για τους ιχθείς και τα αμφίβια και για το θέμα που μας καίει δεν θα πουν κουβέντα; Που, στο κάτω-κάτω της γραφής, επειδή μας καίει κιόλας, είναι μια ευκαιρία να σβήσει μέσα στο νερό της λίμνης, μέσα στο νερό.
Πόσο μάλλον που οι Σκοπιανοί σε αυτά τα θέματα είναι «μανούλες», όπως η ιστορία, και η πρόσφατη, έχει αποδείξει. Δεν έχουν καμία αναστολή (για συστολή δεν το κάνω θέμα), καμία ντροπή και κανένα κράτημα προκειμένου να προωθήσουν διαστρεβλώνοντας την ιστορική και όχι μόνο πραγματικότητα, τα πράγματα όπως θέλουν αυτοί και όπως τους συμφέρει. Πέτυχε, βεβαίως, η προηγούμενη κυβέρνηση στο Βουκουρέστι - και αυτό είναι πολύ σημαντικό - αλλά η γενικότερη εικόνα, συνοδευόμενη και από το απροσμέτρητο θράσος του Γκρούεφσκι, είναι η προαναφερόμενη.
Πώς λοιπόν και γιατί να μην πάει ο νους και στο εύλογο: ότι πέραν των συζητήσεων για τη λίμνη, θα υπάρξει και διμερής επαφή Έλληνα και Σκοπιανού (ο Αλβανός μπορεί να παίρνει... μάτι άμα θέλει) για το γνωστό, ανεπίλυτο ζήτημα. Πόσο μάλλον που στα Σκόπια ξεκίνησε ήδη η προπαγάνδα προς την κατεύθυνση αυτή. Ο Τύπος στην ΠΓΔΜ έχει, λέει, ήδη προσδώσει «μυθικές διαστάσεις και ιδιαίτερη σημασία» στην εν λόγω συνάντηση, η οποία γίνεται λίγες μέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Σύνοδο κατά την οποία θα γίνει γνωστό αν θα δοθεί στο κρατίδιο ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ε, πρέπει να ’ναι πολύ απονήρευτος κανείς για να μην σκεφθεί ότι και κάτι άλλο θα λεχθεί εκτός από το οικοσύστημα της λίμνης ή έστω να μην σκεφθεί να το εκμεταλλευτεί αναλόγως, όπως πράττει ήδη η ΠΓΔΜ, όταν μάλιστα υπάρχει και αυτή η πολύ συγκεκριμένη και κρίσιμη συγκυρία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου να συναντηθεί με τους πρωθυπουργούς των άλλων χωρών, στο περιθώριο της ελληνικής πρωτοβουλίας για τη βιώσιμη ανάπτυξη του οικοσυστήματος των Πρεσπών είναι, βεβαίως, αξιέπαινη. Μια λίμνη, η βιωσιμότητα της οποίας αφορά και στις τρεις χώρες και συνεπώς η συνεργασία κρίνεται, αν όχι επιβεβλημένη, οπωσδήποτε χρήσιμη. Άλλωστε, οι χώρες όταν συζητούν για κοινά τους ζητήματα, όπως το συγκεκριμένο, «δένονται» και περισσότερο σε άλλα επίπεδα και εξομαλύνουν, συσφίγγουν τις σχέσεις τους, και μέσω τέτοιων παράπλευρων διαδικασιών.
Η χρονική στιγμή, όμως, είναι ατυχής, όπως επίσης και η σύνθεση. Θα μπορούσε να υπάρξει κάτι ανάλογο σε επίπεδο υπουργών που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον και όχι στη συγκεκριμένη στιγμή. Διότι μπορεί να «εξυπηρετείται» η Σύνοδος της Κοπεγχάγης, «βλάπτεται» όμως η Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών, όπου θα τεθεί επί τάπητος το θέμα των Σκοπίων. Φαίνεται, όμως, ότι ο Γ. Παπανδρέου «εζήλωσε» την πρωτοβουλία Σημίτη προ 10ετίας, που είχε κάνει το ίδιο πράγμα στις Πρέσπες με τους τότε πρωθυπουργούς της Αλβανίας και των Σκοπίων. Μόνο που τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το πρόβλημα το είχαμε δηλαδή, αλλά είχαμε μείνει στην «ενδιάμεση συμφωνία» τότε και είχε «κάτσει» το πράγμα εκεί.
Επειδή έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια το θέμα των Σκοπίων να μην εκλαμβάνεται ως μια στενή «διμερής» υπόθεση, αλλά ως υπόθεση που αφορά και στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., γι’ αυτό και οι συνομιλίες γίνονται πάντοτε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αυτή η προσέγγιση του... γλυκού νερού, μπορεί να αποβεί μοιραία.
