Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι η δεύτερη Θεομητορική εορτή, ύστερα από τη γέννηση, κατά την οποία τιμώνται από τους Χριστιανούς ιδιαίτερα τα εξής:
α) Η αφιέρωσή της στο Ναό των Ιεροσολύμων
Όταν η Μαριάμ μεγάλωσε λίγο και έφθασε στην ηλικία των τριών περίπου ετών, οι ευσεβέστατοι γονείς της, Ιωακείμ και Άννα, που την είχαν τάξει στο Θεό πριν ακόμη από τη γέννησή της, δεν σκέφθηκαν τη δική τους εξυπηρέτηση από την κόρη εκείνη, αλλά το πώς «την τεξομένην αντιδώσειν τω Δόντι» εκτελώντας το τάμα τους. Για το λόγο δε αυτό πήραν μια ημέρα μαζί τους τη μικρή Μαριάμ, που την είχαν ασφαλώς πιο μπροστά νουθετήσει και προετοιμάσει κατάλληλα, και ξεκίνησαν για τα Ιεροσόλυμα, όπου θα αφιέρωναν «Θεώ το τικτόμενον». «Ανδρωθείσαν δε ήδη την κόρην, αναφέρεται για τούτο σε ένα λόγο, που αποδίδεται στον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, ώστε μηκέτι δείσθαι προσανέχειν τη θήλη, αποδούναι Θεώ και πλήρωσαι την επαγγελίαν και προσάγειν ναώ εσπουδάσθη». (Εις την γέννησιν του Χριστού, ΒΕΠ 69, 267).
Όταν έφθασαν δηλαδή στο Ναό, τους υποδέχθηκε, κατά τις παραδόσεις, στην είσοδο ο μέγας αρχιερέας Ζαχαρίας, που παρέλαβε από τους γονείς της τη μικρή Μαριάμ, για να την τοποθετήσει, κατά το Μ. Βασίλειο, «εν τη των παρθένων χώρα» (Λόγ. Εις την γέννησιν του Χριστού, ΒΕΠ 54, 230). Η «χώρα» δηλαδή αυτή ήταν ο ιδιαίτερος εκείνος χώρος της αυλής των Ιουδαίων, ο προορισμένος για τη διαμονή των γυναικών, που υπηρετούσαν στο ναό.
«Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος, αναφέρει για τούτο
ένας ύμνος της Εκκλησίας,
εν ναώ Κυρίου προσάγεται
και Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται...».
β) Οι εργασίες και υπηρεσίες της Μαριάμ στο Ναό του Κυρίου
Καθώς η μικρή Μαριάμ μεγάλωνε στους περιβόλους του Ναού των Ιεροσολύμων, έμαθε με τη βοήθεια ευλαβέστατων γυναικών, που υπηρετούσαν στο Ναό, να μελετά τους λόγους των Γραφών και να προσεύχεται «ημέρας και νυκτός», αγιάζοντας ακατάπαυστα την παιδική ψυχή της. Κατά τον τρόπο δε αυτό καλλιεργήθηκε πνευματικά, σαν αγλακόκαρπο δένδρο, σε όλες τις αρετές, αποκτώντας με τη χάρη του Θεού μια πολύ βαθιά γνώση της τότε Αγίας Γραφής, όπως γίνεται φανερό από τον υπέροχο ύμνο, που απηύθυνε προς το Θεό θεοκίνητα αργότερα, δηλαδή από το «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον», που ανέπεμψε προς το Θεό μετά τον Ευαγγελισμό.
Εκτός από τα πιο πάνω όμως, η μικρή Μαριάμ έμαθε, καθώς μεγάλωνε, να φροντίζει και για τον ευπρεπισμό του Ναού με κάθε ιεροπρέπεια, όπως ακριβώς άρμοζε στον οίκο του Κυρίου, εφόσον χαρακτηριζόταν από τον Προφήτη Ησαΐα ως «οίκος προσευχής» (56,7). Ηγάπησα, θα έλεγε ασφαλώς και αυτή, καθώς εργαζόταν, μαζί με τον Δαβίδ την «ευπρέπειαν οίκου Σου» (Ψαλμ. 25,8).
Μαζί δε με τα πιο πάνω έμαθε ασφαλώς να υπηρετεί και τις ευσεβείς γυναίκες που κατέφευγαν στο Ναό του Κυρίου, αποδεικνύοντας έμπρακτα αυτό, που έγραψε αργότερα ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης στην Κλίμακα, ότι δηλαδή «Η αγάπη εκ της ευχής και εκ της μετ' Αυτού (δηλ. του Θεού ομιλίας».
Ταυτόχρονα δε με τα πιο πάνω η Μαριάμ έμαθε εκεί και να εργάζεται χειρωνακτικά, δηλαδή να γνέθει, να υφαίνει, να ράβει, καθώς και άλλες ασφαλώς εργασίες. Για το λόγο δε αυτό, ως εργαζόμενη παρουσιάζεται και σε εικόνες η Θεοτόκος στην κατοικία της Ναζαρέτ, ύστερα από τη γέννηση του Κυρίου. Με την εργασία της άλλωστε κατασκευάσθηκε αργότερα και ο άραφος χιτώνας του Χριστού, τον οποίο οι στρατιώτες, που επιφορτίσθηκαν για τη σταύρωση του Ιησού, δεν θέλησαν να ξεσχίσουν.
Τι άλλο βέβαια έκανε η Μαριάμ στους περιβόλους του Ναού, δεν είναι γνωστό ούτε από την Αγία Γραφή ούτε από την Παράδοση. Από τον Άγιο Ιερώνυμο μονάχα αναφέρεται ότι, ύστερα από τις προσευχές, τις μελέτες των Γραφών και τις διάφορες εργασίες της, η Μαριάμ αναπαυόταν, για να ξεκουράζεται... «Προσευχή, λέγει ο Ιερώνυμος, μελέτη, εργασία και ανάπαυση, ήταν στο πρόγραμμά της».
Επάνω δε στις βάσεις αυτές οικοδομήθηκε από το Άγιο Πνεύμα ολόκληρη η κατοπινή ζωή της Παναγίας, ώστε να γίνει, σε λίγο η Μητέρα του Κυρίου, εξαιτίας της τελειότητάς της. Για το λόγο δε αυτό σημειώθηκε από τον Ηλία Μηνιάτη εύστοχα ότι «Καθώς δεν εστάθη άλλο τελειότερον πλάσμα, έτσι δεν εστάθη άλλη .... τιμιωτέρα προσφορά εις τον Θεόν πλέον ευπρόδεκτος» (Διδαχαί και Λόγοι, Εκδ. «Φώς», Αθήναι 1960, σ. 331).
γ) Η προετοιμασία της στο να γίνει η Μητέρα του Κυρίου
Με την πρόσοδό της δε αυτή στο Ναό του Κυρίου η Μαριάμ προετοιμάσθηκε, από τους Αγίους Πατέρες, ώστε να γίνει και αυτή ναός έμψυχος και αληθινή Κιβωτός και Αγία των Αγίων, εφόσον αργότερα έφερε στα σπλάχνα της τον Λόγον της Ζωής. Για το λόγο αυτό ως εκπλήρωση της οικονομίας του Κυρίου για την ενανθρώπισή Του χαρακτηρίζει αυτήν ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας, λέγοντας:
«Σήμερον της Ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίαν η προκήρυξις εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».
. «Σήμερον, λέγει επίσης, ο ναός ο έμψυχος του Μεγάλου Βασιλέως, εν ναώ εισέρχεται. Αυτώ ετοιμασθήναι εις θείαν κατοίκησιν».
Και τούτο, γιατί «εξ αυτής ο Χριστός», «δι' ον και δι ου τα πάντα» (Εβρ. 2,10).
Κλείνοντας το όλο θέμα, θα έλεγα ότι πρέπει και μεις, σαν Χριστιανοί, να αφιερώνουμε τις καρδιές μας στον ενανθρωπήσαντα Θεό, που «πρώτος ηγάπησεν ημάς» (1 Ιω. 4,19), «δούς παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι» (2΄ Θεσ. Β΄ 16).
* Να ανυμνήσουμε δε ταυτόχρονα και τη Μητέρα του Κυρίου, λέγοντας:
* «Ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος Παστάς και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα την εν Πνεύματι Θείω, ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού, αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος».
