«Γελάτε γιατί χανόμαστε». Πέταξε την ατάκα του, ο έξω καρδιά της παρέας μας. «Τι το θέλετε παιδιά! Η ζωή μας έγινε δύσκολη. Γεμάτη άγχος και αγωνία. Θυμοί, στρες, κατήφειες και αναστεναγμοί. Σε κάθε βήμα μας, μας την έχει στημένη η έγνοια και η υπερένταση. Το γέλιο μπήκε για τα καλά στα είδη εν ανεπαρκεία. Στα σπάνια.
Διακόψτε την κατάδυσή σας, στη συσσωρευμένη κατήφεια. Ξεφύγετε από την αγέλαστη πολιτεία, όπου κυριαρχεί το σύμφυρμα θλιβερών ειδήσεων». Και δεν είχε άδικο.
Ώ, το γέλιο. Αυτή η έκρηξη χαράς, που φανερώνει, ευφορία ψυχής και ευτυχίας. Και είναι το γέλιο προνόμιο καθαρά ανθρώπινο. Φιλόσοφοι και φυσιοδίφες, χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο, σαν γελαστικό ζώο. Από μωρό, λίγων ημερών, διαγράφεται το γέλιο ασυνείδητα στο προσωπάκι του, σε στιγμές απόλυτης ευτυχίας. Αλλά και σ' όλη του τη ζωή, ο άνθρωπος γελά και χαίρεται. Για τούτο και διατύπωσε χαρακτηριστικές εκφράσεις. «Γέλασα με την καρδιά μου» ή «Έσκασα στα γέλοια» ή «Δε γελάει το χείλι του» (το λέμε για τον στριμμένον) ή «Μωρέ είναι να γελά ο πικραμένος». Και τόσα άλλα.
Όταν βλέπουμε κάποιον να κακαρίζει τον κοιτάμε περίεργα. Κι όμως το γέλιο είναι τρόπος ζωής. Αντίδοτο στην πεζότητά μας. Οι ειδικοί μας λένε, πως το γέλιο σώζει ζωές. Κάτι που οι παλιοί γνώριζαν ενστικτωδώς.
Εξ ού και τα γλέντια, τα πανηγύρια στα χωριά, τα σκωπτικά τραγούδια και οι ξεκαρδιστικές Ελληνικές ταινίες με τον Λαμπρούκο, τον Βέγγο και τον Αυλωνίτη. - Το πηγαίο γέλιο είναι δείγμα ψυχικής ευεξίας. Δείχνει ανοιχτή καρδιά. Ψυχή υπέροχη και αγαθή αντίληψη για τη ζωή. Όποιος γελάει σκορπά χαρά.
Γέλια έχουμε πολλών ειδών και ποιοτήτων. Γέλια καρκαριστά και ανοιχτόκαρδα. Ψεύτικα και παγωμένα, που θέλουν να σκεπάσουν σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Ζήλειας και υποκρισίας, που καμουφλάρουν, φαρμακερά βέλη, γλοιώδους υποτέλειας. Γέλως σαρδώνειος, γεμάτος κακεντρέχεια. Ο κλαυσίγελως, δείγμα μεγάλης ψυχικής αναστάτωσης, μια έκρηξη γέλιου, ποτισμένου με δάκρυα. Γέλια τρανταχτά, πηγαία, καλόβουλα. Κι άλλα με νάζι και πονηριά, που υπόσχονται πολλά. Άλλα είναι ψεύτικα, πλαστά και κοσμοπολίτικα. Αυτά τα γέλια της κονσέρβας. Γέλια αρρωστημένα, του χάχα, του ψυχασθενή του διανοητικά υποβαθμισμένου.
Το γέλιο, έχει πολλές θετικές επιπτώσεις, στη ζωή μας. Το συνιστούν οι γιατροί, γιατί επενεργεί ευεργετικά στη ζωή μας. Όσο γελάμε γίνονται σοβαρές βιοχημικές μεταβολές. Η καρδιά μας πάλλεται ταχύτερα. Ο ρυθμός αναπνοής αυξάνεται. Το αίμα εμπλουτίζεται με κατεχολαμίνες, που ενεργοποιούν τον οργανισμό μας. Όποιος γελά, δείχνει τη νοητική του δύναμη. Ενώ τα πράγματα για τα οποία γελά, παριστάνουν το νοόμετρο. «Γελά ο μωρός, μη κάν τι γέλιον εί». Ακόμα το γέλιο ενώνει την εργασιακή ομάδα και την κάνει ν' αποδίδει καλύτερα.
Αλήθεια οι Έλληνες πόσο γελαστικοί είναι; Είπαν πως η Τουρκοκρατία, η πείνα, οι εθνικές συμφορές, μας έκαναν έναν λαό θρηνητικό. Τα Δημοτικά μας τραγούδια αποπνέουν μια θλιβερή διάθεση και απαισιοδοξία, οδύνη και σπαραγμό. Τόσο, που ο Κοραής μας αποκάλεσε «Κλαψοπούλια». Έ, όχι κύριοι. Λάθος μέγα. Κάτω από έναν ολόθερμο ήλιο, που μυρμηγκιάζει όλο το κορμί μας κι ενώ το βλέμμα μας χάνεται μέσα στο γαλάζιο του ουρανού, η θλίψη δεν έχει τόπο. Στον Έλληνα αρμόζει η λεβεντιά, η ευδιαθεσία, το γέλιο, η ανοιχτή καρδιά.
Ας συγκριθούμε με όποιον άλλο λαό θέλετε. Από την Κεντρική, ως τη Βόρειο Ευρώπη, σ' Ανατολή και Δύση. Τους είδαμε δα, στον τόπο τους. Ψευτοσοβαροί, σκυθρωποί, αμίλητοι. Ακόμα κι όταν είναι σκυμμένοι πάνω στην μπύρα, στο ουίσκι ή τη βότκα. Εμείς γελούσαμε, φλυαρούσαμε κι αυτοί μας κοίταζαν σαν εξωγήινους. Κρύοι κι άραχλοι.
Σαν τον ολοχρονίς συννεφιασμένο ουρανό, που τους σκεπάζει. Κουμπωμένα ρούχα και ψυχή. Είναι το κλίμα τους που τους κάνει οπτιμιστές. Φώλιασε μέσα τους ο Σοπενχάουερ.
Γελάστε παιδιά γιατί χανόμαστε! Ναι γελαστοί είμαστε εμείς οι Έλληνες. Το δείχνουμε σε κάθε στιγμή. Με το χαμόγελο στα χείλη, ροβόλησαν οι πατεράδες μας στα Αλβανικά βουνά. Με γέλιο και μάλιστα σκωπτικό περνάμε κάθε εμπόδιο. Ποτέ μην το βάζετε κάτω, μπροστά στον πολύπλοκο αγώνα της ζωής, έτσι πως μας την κατάντησαν οι ερίφιδες της πολιτικής. Θεώρηση της ζωής από τη φαιδρή και εύθυμη πλευρά της. Άλλωστε έχουμε να γελάσουμε με τόσα πολλά. Με τους πολιτικούς και την πολιτική τους, με ευτράπελα και αλαλούμ της γλώσσας μας, τη λόξα των αυτοδιαφημιζόμενων «πνευματικών ανθρώπων» ...Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι και για γέλια, αλλά και για κλάματα. Εμείς θα τα παίρνουμε από την εύθυμη πλευρά και θα γελάμε με την ψυχή μας.
