Η κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου συνεχίζει να «παίζει μπάλα» μόνη της, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό αντίπαλο, αλλά με ουσιαστικό αντίπαλο τα προβλήματα που κληρονόμησε και τις προσδοκίες που η ίδια καλλιέργησε στην κοινωνία.
Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, έδειξε «πολεμικές διαθέσεις» έναντι της νέας κυβερνήσεως (αν και πολλοί κάνουν λόγο είτε για «επαναστατική γυμναστική», είτε για εξαγωγή της εσωτερικής του κρίσεως, εξαιτίας της εκλογικής στασιμότητας που παρουσίασε) ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πιο προσεκτικός και ομιλεί για «αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση», ο δε ΛΑΟΣ επιμένει πως θα προσπαθήσει να διαδραματίσει το ρόλο της μείζονος αντιπολιτεύσεως.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΝΔ;
Ωστόσο, η (θεσμικά) αξιωματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει.
Και δεν υπάρχει καθώς η ΝΔ βυθίζεται καθημερινά στην εσωτερική της κρίση, ως συνέπεια της εκλογικής της συντριβής και της, μετά διαδικαστικών εμποδίων, προσπάθειάς της να αναδείξει τον νέο της αρχηγό, μεταξύ των 4 υποψηφίων, οι οποίοι επιχειρούν να προσδιορίσουν το ηγετικό τους στίγμα, διστακτικά και εν πολλοίς αμήχανα.
Ορισμένοι αναλυτές (όπως ο Κώστας Ιορδανίδης στην «Καθημερινή») υποστηρίζουν πως η κρίση της ΝΔ είναι τέτοια, που αυτός (ή αυτή) που θα εκλεγεί αρχηγός του κόμματος «θα πρέπει να έχει χαρακτηριστικά μάλλον δρομέως μεγάλων αποστάσεων, διότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ηττηθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση - εκτός και εάν η χώρα καταπέσει τόσο οικτρά, οπότε ουδείς εχέφρων θα επιθυμούσε να αναλάβει την διακυβέρνησή της».
Το αντιπολιτευτικό κενό είναι κάτι περισσότερο από εμφανές, όσο φιλότιμες προσπάθειες κι αν καταβάλει (ίσως μάλιστα αυτοσχεδιάζοντας, καθώς δεν υπάρχει κεντρική καθοδήγηση) ο εκπρόσωπος της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος, ενώ είναι, επίσης, εμφανές ότι αρκεί η, εκ μέρους της κυβερνήσεως, ανάδειξη ενός ζητήματος, ώστε να ξεσπά εμφύλιος σπαραγμός στη Ρηγίλλης.
Χαρακτηριστικό, εν προκειμένω, είναι το παράδειγμα με την κυβερνητική απόφαση για την κατάργηση των προγραμμάτων stage, που ανέδειξε διαφορετικές, επί του θέματος, προσεγγίσεις εντός της ΝΔ, αλλά και ευθείες, εκ των έσω, βολές κατά της πρώην Υπουργού Φ. Πάλλη – Πετραλιά, αλλά και της «παρέας», όπως ελέχθη, του Μεγάρου Μαξίμου για το χειρισμό του ζητήματος, επί διακυβερνήσεως της ΝΔ.
Ο ΔΙΑΓΚΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΩΝ
Η κατάσταση στη ΝΔ μοιάζει με σκορποχώρι.
Οι υποψήφιοι για την αρχηγία ερίζουν μεταξύ τους, όχι για την ουσία, αλλά για τη διαδικασία εκλογής και αυτή η έρις εμπεριέχει σαφώς το σπέρμα της αμφισβητήσεως του νέου αρχηγού.
Αυτός ακριβώς ο, περί τη διαδικασία εκλογής, συνεχιζόμενος τσακωμός αναδεικνύει, επίσης, και την προσπάθεια που καταβάλλουν οι υποψήφιοι για την αρχηγία να δημιουργήσουν μεταξύ τους συμμαχίες, που ευελπιστούν πως θα τους είναι απαραίτητες στην περίπτωση κατά την οποία θα χρειασθεί, όπως είναι το πιθανότερο, δεύτερος γύρος για την ανάδειξη του νέου αρχηγού.
Ο Αντώνης Σαμαράς και η Ντόρα Μπακογιάννη, που προηγούνται στις δημοσκοπήσεις προσπαθούν να μην οξύνουν τα πράγματα, αλλά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος βάλλει κατά του Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής Δημήτρη Σιούφα, ο δε πρώην Υπουργός Εθνικής Αμύνης Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ως ταύρος σε υαλοπωλείο άστραψε και βρόντηξε κατά πάντων: Κατηγόρησε το Δημήτρη Σιούφα και τους 4 υποψηφίους ότι με «λουδοβίκεια λογική» συναποφάσισαν τη διαδικασία για την εκλογή του νέου αρχηγού, χωρίς να ακούσουν απόψεις και να γίνει συζήτηση.
Ο Β. Μεϊμαράκης δήλωσε, επίσης, το αυτονόητο: ότι δηλαδή δεν μπορεί να μένει η κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση και πρόσθεσε ότι ο ίδιος σταδιακά θα αποσυρθεί στα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα «αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση».
ΝΤΕΡΜΠΙ ΓΙΑ ΔΥΟ;
Όλα αυτά έχουν επιτείνει την κατάσταση διαλύσεως στη ΝΔ, είναι δε χαρακτηριστική η απροθυμία των οπαδών του κόμματος να προσέλθουν να ψηφίσουν για την εκλογή του νέου αρχηγού, όπως προκύπτει από όλες σχεδόν τις έρευνες της κοινής γνώμης.
Έρευνες που δείχνουν επίσης πως η διαφορά μεταξύ της Ντόρας Μπακογιάννη και του Αντώνη Σαμαρά βρίσκεται εντός των ορίων του στατιστικού λάθους.
Οι περισσότεροι αναλυτές προεξοφλούν ότι η εκλογή θα οδηγηθεί σε δεύτερο γύρο, όπου θα έχουμε ντέρμπι μεταξύ των δύο, αλλά παραμένει άγνωστο τι θα πράξουν (αν φυσικά δεν περάσουν στο δεύτερο γύρο) οι κ.κ. Αβραμόπουλος και Ψωμιάδης. Εκτός κι αν οι κ.κ. Αβραμόπουλος και Ψωμιάδης αποσυρθούν πριν καν αρχίσει η διαδικασία της εκλογής…
Σύμφωνα με έρευνες της κοινής γνώμης μόνο 4 στους 10 πολίτες δείχνουν να ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στον χώρο της ΝΔ, ενώ η ευρύτερη κοινωνική πλειοψηφία (62%) τείνει μάλλον να αδιαφορεί.
Η πλειοψηφία των πολιτών (61%), αλλά και των ίδιων των (εναπομεινάντων) ψηφοφόρων της ΝΔ (52%) πιστεύει ότι η κρίση του κόμματος θα ξεπεραστεί δύσκολα.
ΔΙΑΣΠΑΣΜΕΝΟΙ ΟΙ «ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟΙ»
Ένα ακόμη στοιχείο έχει αναδείξει η σημερινή κατάσταση στη ΝΔ.
Η πάλαι ποτέ πανίσχυρη ομάδα των «καραμανλικών» της ΝΔ εμφανίζεται διασπασμένη.
Η απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας, που λειτουργούσε ως συνεκτική ύλη για την ομάδα αυτή, άλλαξε τα δεδομένα στο εσωκομματικό πεδίο της ΝΔ.
Πολλά στελέχη που ταυτίστηκαν με την ηγεσία Καραμανλή και ήταν μεταξύ των φανατικών υποστηρικτών του αναζητούν ρόλο την «επόμενη ημέρα».
Ο σκληρός πυρήνας των «καραμανλικών», με θέσεις κλειδιά στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Ρηγίλλης φαίνεται πως διάκεινται ευνοϊκά προς τον Αντώνη Σαμαρά.
Άλλα, όμως, «καραμανλικά» στελέχη, που δεν ανήκαν στον πυρήνα της «εξουσίας», αλλά είχαν ισχυρές επιρροές στην κομματική βάση φαίνεται να συμμαχούν με την κ. Μπακογιάννη, ενώ ένας αριθμός μικρομεσαίων στελεχών, που προέρχεται από τη «καραμανλική» ομάδα φαίνεται να στηρίζει τον κ. Αβραμόπουλο.
Σιωπηλοί, όμως, παραμένουν οι Μ. Έβερτ, Ι. Βαρβιτσιώτης και Π. Μολυβιάτης, ο Αχιλλέας Καραμανλής έχει φιλοξενήσει στην Πρώτη Σερρών τον Αντώνη Σαμαρά, ο δε Μ. Λιάπης τάχθηκε ουσιαστικά κατά της κ. Μπακογιάννη.
ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Δυο πράγματα, εξάλλου, είναι, επίσης, δεδομένα αυτήν την περίοδο στο χώρο της μείζονος αντιπολιτεύσεως: Ότι δεν έχει γίνει καμία συζήτηση και κανένας διάλογος για τα αίτια της εκλογικής συντριβής και ακόμη ότι το κόμμα χρειάζεται ιδεολογική ταυτότητα.
Πολλοί στη ΝΔ λένε πως η νεοφιλελεύθερη στόχευση της Ντόρας Μπακογιάννη δεν είναι το καλύτερο διαβατήριο για το αύριο της παρατάξεως, καθώς μεγάλος αριθμός «γαλάζιων» ψηφοφόρων φαίνεται πως δεν συγκινήθηκαν από τα περί «μεσαίου χώρου» και τις επιθέσεις κατά των κομμάτων που «εκφράζουν τα άκρα» (ΛΑΟΣ) και, ως εκ τούτου, υποστηρίζουν πως αν εκλεγεί στην αρχηγία η πρώην Υπουργός των Εξωτερικών τότε θα ενισχυθεί ο Γιώργος Καρατζαφέρης.
Αντίθετα, λένε οι ίδιοι, τα όσα λέει ο Αντώνης Σαμαράς απηχούν τις απόψεις της «λαϊκής δεξιάς» και ίσως λειτουργήσουν ως ανάχωμα στο Γιώργο Καρατζαφέρη και έτσι σταματήσουν την αιμορραγία της ΝΔ προς τον ΛΑΟΣ.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν πως η Ντόρα Μπακογιάννη αρχίζει να εμφανίζει χαρακτηριστικά Χίλαρι Κλίντον: Δυσκολεύεται να κερδίσει μια μάχη για την ηγεσία, που στην αρχή όλοι θεωρούσαν ως περίπατο.
Βεβαίως, η κ. Μπακογιάννη εκφράζει πολιτικά μία από τις δύο δυναστείες που κυριαρχούν παραδοσιακά στο χώρο της ΝΔ, αλλά από τη στιγμή που η «καραμανλική» ομάδα είναι διασπασμένη, έχει ενισχυθεί το συγκριτικό πλεονέκτημα της πρώην Υπουργού.
Ο Γιώργος Κύρτσος υποστηρίζει πως τα πολιτικά σχέδια της κ. Μπακογιάννη εξυπηρετούνται από ένα εντυπωσιακό κύκλωμα επιχειρηματικών συμφερόντων, ορισμένα από τα οποία έχουν ισχυρή παρουσία στα ΜΜΕ. Με τον Γιώργο Α. Παπανδρέου να τονίζει ότι «δεν χρωστάω σε κανέναν», η κ. Μπακογιάννη διεκδικεί την ηγεσία της ΝΔ με μια μεγάλη λίστα υποστηρικτών από το χώρο των επιχειρήσεων και των ΜΜΕ, που είναι βέβαιο ότι θα ζητήσουν την εξόφληση του σχετικού λογαριασμού, εάν φυσικά το επιτρέψουν οι πολιτικές συνθήκες, λέει ο ίδιος αρθρογράφος.
Ο Δημ. Αβραμόπουλος θεωρείται πιο γενικόλογος και αόριστος – πιο light, λένε πολλοί – και προς τούτο δηλώσεις του, όπως «…προέχει η ομοψυχία, η ενότητα και η αλληλεγγύη, ανήκουμε όλοι στην ίδια οικογένεια, δεν πρόκειται για αντιπάλους, δεν πρόκειται για διαφορετικά κόμματα», ηχούν μάλλον παράξενα στους οπαδούς της ΝΔ, που ψάχνονται και αναζητούν αρχηγό για να ξαναφέρει το κόμμα τους στην κυβέρνηση.
Ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζει μια δυναμική το τελευταίο διάστημα με την προβολή των θέσεών του για την ανάγκη ανανεώσεως της έννοιας του Έθνους και επαναπροσδιορισμού της έννοιας του Πατριωτισμού.
«Πρέπει να τα ανανεώσουμε, όχι να τα καταργήσουμε. Δεν υπάρχει «πατριωτισμός» χωρίς Πατρίδα. Και δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς πατριωτισμό. Τίποτε από αυτά δεν είναι «παρωχημένο». Τίποτε από αυτά δεν είναι ξεπερασμένο». Δεν χαρίζουμε την Πατρίδα στην Άκρα Δεξιά. Δεν χαρίζουμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη στην Άκρα Αριστερά. Δεν απεμπολούμε τα ιδανικά μας και την ταυτότητά μας, τα συνθέτουμε, τους δίνουμε νέο περιεχόμενο και τα μετατρέπουμε σε θεμέλιο για την ανασυγκρότησή μας», τονίζει ο Αντώνης Σαμαράς.
Εν πάση δε περιπτώσει όλοι οι υποψήφιοι κάτι προσπαθούν να πουν για να προσελκύσουν ψήφους, ενώ επιδιώκουν να δημιουργήσουν μεταξύ τους συμμαχίες ενόψει του δεύτερου γύρου, τον οποίον προεξοφλούν οι περισσότεροι αναλυτές, για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της ΝΔ.
Αρχηγού ο οποίος θα πρέπει να «συμμαζέψει το μαγαζί» ώστε και ιδεολογική ταυτότητα να αποκτήσει, αλλά και το θεσμικό ρόλο του ως αξιωματικής αντιπολιτεύσεως να μπορέσει να διαδραματίσει.
Ρόλο που είναι απαραίτητος για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
