Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΩΡΑΙΑ λοιπόν!...Τον διώξαμε από την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, αυτόν που διατύπωσε την άποψη ότι 2.700 Εβραίοι δεν πήγαν στη δουλειά τους τη μέρα της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους... Το μήνυμα είναι σαφές: όποιος διατυπώνει ρατσιστικές θεωρίες συνωμοσίας δεν μπορεί να κατέχει υπουργικό θώκο...Υπουργικό θώκο επίσης, δεν μπορεί να κατέχει και όποιος εκδηλώνει δημοσίως τον ρατσισμό του για τους ομοφυλόφιλους, οπότε και η μη υπουργοποίηση του Ν. Νικολόπουλου καθιστά εμφατικό το μήνυμα ότι ο ρατσισμός δεν έχει θέση στην κυβέρνηση...
ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ κατόπιν τούτου με τον πάσης φύσεως ρατσισμό; Φοβάμαι πως όχι...Γιατί αν γινόταν ν’ αναζητήσουμε τις θέσεις πολλών από τους υπουργούς της κυβέρνησης που εξέμεσε τον Δημήτρη Καμμένο και «έριξε πόρτα» στον Ν. Νικολόπουλο, θα βρίσκαμε ουκ ολίγες αναφορές στον ρόλο των Εβραίων (τραπεζιτών και μη) στην οικονομική κρίση...Και όχι μόνο για τις «ευθύνες» τους στην οικονομική κρίση, αλλά και για τις απόψεις τους απέναντι στην ομοφυλοφιλία: είναι να μην αναζητήσει κανείς τα φόλοου απς τους στις σχετικές εγκυκλίους διαφόρων μητροπολιτών και τις επ’ αυτών αντιδράσεις...Το παρελθόν πολλών στελεχών των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ειδικώς, είναι βεβαρημένο και όχι μόνο σ’ ό,τι αφορά ρατσιστικές αναρτήσεις αλλά και άλλες που αφορούν στην κριτική τους στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα γεγονότα του Οκτωβρίου του 2008, με τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου... Όταν ο ρατσισμός κατά των «κομμουνιστών» περίσσευε...
ΑΝΑΛΟΓΑ βεβαρημένο παρελθόν σ’ ό,τι αφορά τον ρατσισμό κατά των Εβραίων έχουν οι πολιτικοί – μέλη της νεοδημοκρατικής συνιστώσας «ΛΑΟΣ», που ο κ. Αντώνης Σαμαράς κατέστησε πρωτοκλασάτα στελέχη της Ν.Δ... Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μ. Βορίδης, ο υιός Πλεύρης, είχαν κατά καιρούς απασχολήσει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο με τον αντισημιτισμό τους...Το κανάλι του Καρατζαφέρη άλλωστε, ήταν ο δίαυλος που «πληροφορούσε» τους Έλληνες για όλα όσα δήθεν «κρύβονται» πίσω από την έκρηξη των Δίδυμων Πύργων και το ...σκασιαρχείο των Εβραίων...
ΑΛΛΑ, γιατί να ψάχνει κανείς «ψύλλους στα άχυρα»; Η «Χρυσή Αυγή» που τα τουίτερ του Δημ. Καμμένου τα έχει κάνει πολιτική πρόταση, που αναλαμβάνει την ευθύνη μιας δολοφονίας και που φιγουράρει με σβάστικες στη μικρή οθόνη, επιβραβεύεται από τον ελληνικό λαό σταθερά με ένα 7 – 8 % και είναι η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας! Κοντά στις 400.000 ψηφοφόροι την εμπιστεύονται κι άλλοι τόσοι που ψηφίζουν «συγγενικούς» της πολιτικούς χώρους συχνά – πυκνά επαναλαμβάνουν στωικά «μωρέ καλά τους τα χώνουν οι χρυσαυγίτες»...
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ συνεπώς, δεν είναι ο Δημ. Καμμένος... Οι απόψεις που εξέφρασε για τους Εβραίους και τους ομοφυλόφιλους εκφράζουν πολύ περισσότερους από τον ίδιο, τους συνεργάτες του, τους ...χάκερς που «νόθευσαν» το προφίλ του, τους φίλους και τους ψηφοφόρους του...Εκφράζουν ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού που τις καταθέτει είτε στα social media, είτε στις συζητήσεις με φίλους, καθώς τ’ ακούει από τις cult εκπομπές της τηλεόρασης (Βελλόπουλος, Κωνσταντινίδης, Λιακόπουλος, Καρατζαφέρης, Άδωνις Γεωργιάδης, Πλεύρης και πολλοί ακόμη έκαναν ή κάνουν τηλεοπτική ή πολιτική καριέρα ως εβραιοφάγοι) και τα αναπαράγει...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Πρόσφατα κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις «Επίκεντρο», το δοκίμιο του Πιερ Αντρέ Ταγκιέφ «Συνωμοσιολογική σκέψη και θεωρίες της συνωμοσίας», όπου ο γνωστός στοχαστής και ιστορικός των ιδεών αναλύει την «παλιά και νέα συνωμοσιολογία: από τους Ιλουμινάτι, τη Γαλλική Επανάσταση, το αντισημιτικό πλαστογράφημα των «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών» και τις μεταμορφώσεις του μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου και τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo, περνώντας, μεταξύ άλλων, από τη διεθνή οικονομική κρίση του 2007-2008, την υπόθεση WikiLeaks, την ακροδεξιά αλλά και αριστερή συνωμοσιολαγνεία, το πολυσχιδές λαϊκίστικο, εθνικιστικό και αντισημιτικό τους φαντασιακό, την υπόθεση Ντομινίκ Στρος-Καν, τις επιδημίες, ακόμα και τους «ψεκασμούς».
ΜΕ αφορμή αυτό το βιβλίο η «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής προκάλεσε μια συζήτηση προσαρμοσμένη στην ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. «Ζούμε σε κοινωνίες που έχουν γίνει εξαιρετικά περίπλοκες και η αδυναμία κατανόησης και ένταξης του εαυτού μας μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο οδηγεί σε «μια παρηγορητική προσφυγή στη συνωμοσιολογία», λέει ο Π. Παναγιωτόπουλος, υπογραμμίζοντας όμως και κάτι άλλο: «Η συνωμοσιολογία έχει όλη αυτή την καταστροφική διάσταση, αλλά ταυτοχρόνως έρχεται να τονίσει και το πρόβλημα της αναντιστοιχίας ανάμεσα στη Δημοκρατία που ασκείται σε εθνικό επίπεδο και των χρηματοπιστωτικών ροών που γίνονται έξω από τη Δημοκρατία. Δηλαδή, η δημοκρατική ανημπόρια του ψηφοφόρου που ψηφίζει κάτι νομίζοντας ότι θα επηρεάσει τα πράγματα και βλέπει ότι δεν μπορεί να τα επηρεάσει, γιατί γίνονται πια με άλλους όρους και σε ένα επίπεδο που προς το παρόν δεν υπάρχει κανένας δημοκρατικός έλεγχος. Αυτό είναι ένα μεγάλο δημοκρατικό κενό το οποίο η συνωμοσιολογία έρχεται να το περιγράψει με τους δικούς της όρους, που είναι βεβαίως προβληματικοί και απολίτικοι».
ΔΥΣΚΟΛΟ πρόβλημα; Δύσκολο...Που «ξεπερνάει» βεβαίως την υπόθεση Δημ. Καμμένου...
