Πολύς θόρυβος έγινε αυτή την εβδομάδα για το ύψος του ελλείμματος. Η κακή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, εξαιτίας και της διεθνούς οικονομικής κρίσης, δεν ήταν κρατικό μυστικό. Θυμίζω πως πρόκειται για μια κατάσταση που την είχε περιγράψει επαρκώς προεκλογικά ο πρώην πρωθυπουργός, λέγοντας όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό, ανεξαρτήτως αν η ειλικρίνειά του δεν επιδοκιμάστηκε.
Ακούμε τον υπουργό Οικονομικών να επιβεβαιώνει απλώς αυτά που ήδη είχε με σαφήνεια θέσει ο Κώστας Καραμανλής την προεκλογική περίοδο, περιγράφοντας με μελανά χρώματα την κατάσταση της οικονομίας και ζητώντας διετή πίστωση χρόνου για έξοδο από την κρίση. Όσα προεκλογικά ήταν ήδη γνωστά, παρουσιάζονται ως κάτι καινοφανές. Διαγιγνώσκει η κυβέρνηση μια ζοφερή κατάσταση στην οικονομία, παραλείποντας να μας πει πως το έλλειμμα έχει εκτιναχθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η ανεργία σε όλη την Ευρώπη σκαρφαλώνει σε διψήφια ποσοστά και η ανάπτυξη έχει μεγαλύτερο κατά μέσο όρο αρνητικό πρόσημο σε σχέση με την ελληνική οικονομία. Προς τι, λοιπόν, η έκπληξη του πρωθυπουργού;
Η πραγματικότητα είναι πως όλα αυτά ήταν λίγο πολύ γνωστά. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο επέλεξε να κινηθεί προεκλογικά στο επίπεδο της παροχολογίας και τώρα θα κριθεί αυστηρά στη λογική της συνέπειας με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του.
Οι προγραμματικές δηλώσεις σε επίπεδο έκθεσης ιδεών, σαφώς και ήταν ευήκοες. Και για να μην αδικήσω κανέναν, αυτό είναι κοινός τόπος στις προγραμματικές δηλώσεις κάθε κυβέρνησης.
Ελπίζω όμως, πίσω από τα ευχάριστα και μεγάλα λόγια να μην κρύβονται άλλες προθέσεις. Να μην κρύβεται η ενιαία φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα ανεξαρτήτως προέλευσης, η επαναφορά του φόρου γονικών παροχών, η μεγαλύτερη φορολόγηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Να μην κρύβεται η επέκταση της έκτακτης εισφοράς στη μικρομεσαία επιχείρηση, η τακτοποίηση των ημιυπαιθρίων με νέο νομοσχέδιο και μια σειρά πολλών άλλων εισπρακτικών μέτρων.
Αν αυτό συμβαίνει, επί της ουσίας έχουμε παραμονή όλων των μέτρων για τα οποία κατηγορείτο ως ανάλγητη η προηγούμενη κυβέρνηση και πρόσθεση και νέων φορολογικών μέτρων. Με άλλα λόγια κρύβεται μια σαφής φορολογική επιβάρυνση των πολιτών.
Παρατηρείται, μάλιστα, το οξύμωρο, από τη μία να προαναγγέλλονται αποφάσεις ευχάριστες μεν, εξαιρετικώς δαπανηρές δε, όπως η αύξηση των δαπανών για την παιδεία, την υγεία, εφάπαξ επιδόματα, αυξήσεις σε μισθούς, αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, ακριβή «πράσινη ανάπτυξη» και από την άλλη παντού να διατυμπανίζεται η κακή δημοσιονομική κατάσταση που δεν δίνει περιθώρια παροχών και επιβάλλει την άμεση λήψη έκτακτων οικονομικών μέτρων.
Αλήθεια είναι απορίας άξιον το πώς συνδυάζονται όλα αυτά. Πρόκειται για ακάλυπτες επιταγές ή τα έξοδα θα καλυφθούν με δανεισμούς μαμούθ που θα υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών μας, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ και στη δεκαετία του ’80 υιοθετώντας την αποκαλούμενη «κοινωνική πολιτική με δανεικά»;
Το ερώτημα φυσικά θα το απαντήσει το εγγύς μέλλον. Πιστεύω, όμως ότι η ιστορία θα δικαιώσει τον Κώστα Καραμανλή που μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη που προέκυψαν κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τα οποία οφείλουμε να δούμε κατάματα.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προσφέρει τα υπεσχημένα στον ελληνικό λαό αν δεν διαρρήξει τους δεσμούς του με συντεχνιακά συμφέροντα, όπως εκείνα που το οδήγησαν προεκλογικά να μιλά για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας αποκρατικοποίησης της Ολυμπιακής ή της συμφωνίας για το λιμάνι του Πειραιά με τους Κινέζους.
Όσο καλών προθέσεων και αν είναι ο κ. Παπανδρέου, στην πολιτική δεν κρινόμαστε από τις προθέσεις μας, αλλά από την αποτελεσματικότητά μας. Ελπίζω η νέα κυβέρνηση να μην ακολουθήσει την πεπατημένη του φθηνού λαϊκισμού που ζήσαμε στο παρελθόν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ο δρόμος αυτός μπορεί να είναι πρόσκαιρα ευχάριστος, ωστόσο γρήγορα αποδεικνύεται ιδιαίτερα ολισθηρός.
Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας και διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
maximos@parliament.gr
